KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
- 636 Okunma
- 4 Yorum
- 0 Beğeni
ÇOCUK
Ama bende varım anne.Ama bende buradayım baba.İşte burada,tam karşınızda.Neden beni görmüyorsunuz?Neden ben yokmuş gibi davranıyorsunuz?
Bak gene misafir geldi bize.Ama ben eve misafir gelsin istemiyorum ki.Gene beni başka odaya yollayacaksınız.Biliyorum,ne zaman eve misafir gelse beni yan odaya yollarsınız.
Ben misafir sevmiyorum anne.Ben misafir sevmiyorum baba.Ben seni seviyorum anne.Ben seni seviyorum baba.Ne olur beni de görün. buradayım yanı başınızda.O kadar yalnızım ki…O kadar korkağım ki…O kadar ürkeğim ki…O kadar küçüğüm ki…
Ama korkumu hiç görmedin baba.Ürkekliğimi hiç fark etmedin anne.Yüreğimdeki yalnızlıkla beni baş başa bıraktınız.Hem de küçüklüğüme aldırmadan.
Madem beni yalnızlık denizinde boğacaktınız,neden dünyaya getirdiniz?
Madem merhem olmayacaktınız yarama,neden derin yaralar açtınız ruhumda?
Madem güldürmeyecektiniz,neden ağlattınız?
Neden anne?Neden baba?Hesap soruyorum işte...Cevap istiyorum işte…Neden?
YORUMLAR
'Madem beni yalnızlık denizinde boğacaktınız,neden dünyaya getirdiniz?'
Güzel bir konu,iyi bir anlatım.Tebrikler.
Güzeldi ama olduğumuz yer ya da yaştan bakarsak çocukları anlayıp,empatik davranamayız...
Biz o yaşlarda yani çocukluk dönemimizde "hangi fırtınaları yaşadık?" diye düşünürsek,sanırım daha doğru yapacağız.
Ve Cahit Külebi'nin şiirine de kulak vermek gerekir:
Bir nazlı kuşa benzer,
Çocuk dediğin.
Ev ister,ekmek ister,
Öpülmek,okşanmak ister...
Umarım anlaşılır olmuştur.
Çok haklısınız.her şeyi hatırlıyoruz ama çocuklarımızın duyguları olabileceğini unutuyoruz.teşekkürler.
Servetinin peşinden koşarken çocuğunu ihmal eden ve ona zaman ayıramayan baba ve çocuğunun öyküsünü hatırlattınız.
korkarım bunun cevabını onlarda veremeyeceklerdir sana çocuk
ve sen -neden-ler içinde kaybolup gidersin sessiz/sedasız
selam ve saygıyla
