Hatice Teyze küçük yaşta yetim kalmıştı. Amcası tarafından büyütülmüştü. Gelinlik çağına gelince de uzaktan akrabası olan Âdem Efendiyle evlendirilmişti. Âdem Efendinin hayatta kimsesi yoktu. Âdem Efendi genç yaşta ölünce Hatice Teyze dul kaldı. Amcasının çocukları da yoktu. O da vefat edince Hatice Teyze tamamen kimsesiz kaldı.

Hatice Teyzenin kimsesizliğine bir de fakirliği eklenince sıkıntısı daha da büyüdü. Kasabada kıt kanaat geçiniyordu. Temizliğe gidiyor, çocuk bakıyor. Ne buluyorsa onu yapmaya çalışıyordu. Bu şekilde yıllar uzun ve çileli geçti.

Hatice Teyze hem yaşlanmış hem de çeşitli hastalıklara yakalanmıştı. Eskisi gibi çalışamıyordu. Konu komşu, tanıdık tanımadık kim ne veriyorsa onunla idare etmeye çalışıyordu. Ne bulursa kanaat eder, ne bulmazsa her durumda ve konumda Allah’a şükrederdi.

Üç günden beri ağzından geçecek bir lokma ekmek bulamamıştı. Hangi kapıya ve muhite gittiyse:

—Allah versin, Allah versin sözüyle karşılaşıyordu.

Güneş batıncaya kadar kasabanın dolaşmadığı bir metrekarelik alanı kalmadı. Kime ne ifade ettiyse:

—Allah versin, Allah versin diyorlardı.

Bunda kendilerince belki de haklıydılar. Medya bütün dilencileri zengin ve riyakâr göstermişti. Ayrıca kamuoyunda dilenciler hakkında olumsuz kanaatler vardı. Ne yazık ki Hatice Teyzeyi de insanlar bunlarla karıştırmışlardı.

Daha fazla dayanamadı, kasabanın belediye binasının duvarına kadar zar zor geldi. Hemen oracıkta canını teslim etti. Etrafına insanlar toplandı. Hep bir ağızdan:

Vah vah! Yazık yazık! Kimi kimsesi yok mu?

Sanki bilmiyorlarmış gibi kendi kendilerine olmayan vicdanlarının muhasebesini yapmaya başladılar. Belediye tarafından cenaze kaldırılıp defnedildi. Hala insanlar bulmaya çalıştıkları vicdanlarının muhasebesiyle meşguldü.

Bir hafta boyunca farklı kişiler gece rüyalarında Hatice Teyzeyi gördüler. Uyandıklarında birbirlerine anlattıkları rüyalarda Hatice Teyzenin onlara şunu ifade ettiğini belirttiler. Anlaşmışçasına hepsinin rüyası tıpa tıp aynı idi. Rüyada Hatice teyze onlara:

—İyiyim çok rahatım. İstediğim her şeyi bana burada “Allah verdi”. Bütün kasaba bana “Allah versin” diye dua etti. Allah da bu kadar kulunun duasını boş bırakmadı. Beni dünyada bulamadığım nimet ve rahmete nail etti.Kulların dünyada bana çok gördüklerini Allah burada fazlasıyla bana ikram etti.

16.08.2008
Taha Tarık TORUN

HEPSİ HİKAYE
"Dedemden,Babamdan, Benden"