AKMAYA CESARET EDEMEYİP KİRPİKLERİMDE KALAN GÖZYAŞIMSIN...

• 18 Nisan 2007 Çarşamba 15:32:35

Bir sevda;en yüce definem olan isminle başlayıp benim darağacındaki sessizliğimle sona varan...
Bir sevda;kimselerin nazarına gelmesin ve asla bozulmasın ebediyyen diye;kimsesiz yüreğimin kırıklarından süzülüp gelen mutlulukların benden sana yansıması olan gamzelerine gizlediğim...
Bir sevda;mecnunu çöllere sürükleyecek kadar vasla uzak,ferhata dağlar deldirecek kadar güçlü,şirini öldürecek kadar imkansızlıklar girdabında sıkışıp kalmış...
Bir sevda;içinde kavuşma sahnesinin zerresini barındırmayan,vuslatın kör bıçaklarla uzak diyarlara kurban edildiği...
Bir sevda;senin umursamazlığın içinde boğulmak üzereyken,benim garip gönlümden zamanlı zamansız çehremi ziyaret eden gözyaşlarımla kurtarılmış...
Bir sevda;sevilenin sonsuza dek sen;sevenin,asla bir kez bile of demeden tüm dertleri yüklenenin ben olduğu.
Bir sevda;beni ortasında bir başıma bırakıp gittiğin bu şehirden,"o pek sevdiğin kentteki" senin her nefes alışına bin meleği duacı kılıp,hüzünleri çekmeye rıza gösterip,onları en ulaşılmaz mutluluklarla eş değer tuttuğum...
Ben asla şikayet etmedim sevdam senden gelen hüzünleri.Asla demedim ki;"yeter artık git benden!".Çünkü sen bana sonsuz mutlulukları taşıdın yok olduğum zamanlarda.Senden gelen hüzünlere kapımı kapamak haksızlık olurdu.Sen benim için asla kışa varmayan taze bahardın.Ekmek kadar su kadar aziz bildiğimdin,en büyük nimetimdin.Maraş dağlarında henüz açmaya dahi varamamış nadir çiçeğimdin.Asla şikayet etmedim sensizlikten,ama bazen...
Gözyaşlarım bile terkedip giderken beni,gözlerimi silip ağlama diyen sen olmalıydın.Yalnızlıkla başbaşayken,en berbat demlerinde hayatımın sadık sevgilim birbaşınalık olmamalıydı.Her sabaha açınca gözlerimi melek yüzünü görmeliydim.
Sen olmalıydın yağmurlarda hasta olmayı bile düşünmeden şemsiyesiz çılgınca koşarken yanımda.Her gün bir bardak çayın muhteşem sıcaklığında yaşamalıydım sevdanı başım omzundayken.Gamzelerin hep yanıbaşımda olmalıydı.Ne zaman yok olsa gözlerimdeki sevda,umut pırıltıları,sen olmalıydın ebedi kadehle bunları kalbime sunan.
Ben olmalıydım soğuklarda dışarıya çıkarken üşüme diye paltonu sıkı sıkıya giydiren sonra gülen yüzüne bakıp uzun müddet kalbimi bulutlara yolcu eyleyen.Ben olmalıydım seni seven kendindfen geçercesine.Ben olmalıydım her derdin için siper sevinçlerinin önüne. Olmalıydım olmalıydın olmalıydım olmalıydın...dedim.
Ama hiç biri olmadı olmayacak biliyorum sevgili!Sen her sabah başka birine uyanıyorsun ve tüm sevinçlerine onu konuk eyliyorsun.Gülüşlerinde başka bir yürek can buluyor her daim.Başka birini seviyorsun çılgınca.Tek yaşam kaynağın oluyor belki de o.Biliyorum sevgili sen hep benim akmaya cesaret edemeyip kirpiklerimde kalacak gözyaşımsın,sen hep benim söylemeyi bile beceremediğim ,dudaklarımın ucuna kadar gelip sonra yine eski yeri kalbime dönen cümlemsin.Sen hep benim yanına yaklaşamayıp ,uzaktan uzağa hayranlık ırmakları içinde kendimi kaybettiğim duygumsun.Sen hep benim yüreğimi kanatan kör sevda bıçağısın,içimi acıtan en büyük sevdamsın.Ve beni yok eden en büyük acım...
Canın sağolsun sevgili!Merak etme hepsine kucak açarım cefaların.Sen yeter ki uzaklarda mutluluk çatısı altında al her nefesi.Yeter ki arada bir de olsa benim için gülümse gamzelerinin altını çizer gibi.Ben kabul ederim tek gerçeğim,imkansız sevdam olduğunu.Ve hep bıkmadan söylediğim gibi her şeye herkese her acıya rağmen severim seni.