Ben bugün kırgınım, her zaman olduğundan daha çok bu zamana kadar defalarca kırıldım, ama bu son seferinde, tamiri imkansız bir kırılmadır, hiç mi özlenmedim, hiç mi hatırlanmadım? Bayram günü hatırlanmamayı hazmedemiyeceğim düşünülemedim mi? Yazık bir yıldız daha kaydı yüreğimden, sızlatarak acıtarak bir terkedişti bu bedenimi. Haketmediğim mi düşünüldü yoksa, yoksa her zamanki ruhsuzlukla, aldırma salla gitsin, nasıl olsa yerinde durur, kırılır oturur mu diye mi düşünüldü, yazık. Bana ne kadar verirsen o kadar alırsın, yada ne kadar almak istersen o kadar vermelisin öğretilmişti. Doğrunun hala bu olduğunu biliyorum. Bazen düşünüyorum da bu dünyada hep kötüler iyi yaşıyor rahat oluyorlar insanların kaderimi bu, bizler iyiler sınavamı konuyoruz, peki ya suçumuz ne, neden hak ediyoruz kötü davranışları? Hani verilen sözler, bir anda nasıl unutuluyor ve hala ne bekleniyor bizden. İyi olmanın, insanca davranmanın karşılığı bu mu olmalı? Hatalılar ne zaman hatalarının cezasını ödeyecek bilmem, bildiğim bu dünyada bir ilahi adalet var hep o usanmadan beklediğim.

Nermin Aydın


Yazılarımın bulunduğu diğer sitelerim

www.hikayeler.net/yazarlar/8379/nermin-aydin/

n-olamaz.tr.gg/