Ve Se(n)ssiz

• 20 Haziran 2008 Cuma 00:00:00

Oysa benimde düşüncelerim vardı…
Aslında fikirlerim bır kuytu usulu süzülen sandal misali yorgun ama hiç bir zaman amacından sapmamış,tüm zorluklara rağmen hedefine gittiği yolda yıpranmamış,arzu ve samimiyetle yol almaktı;ilkbaharı beklemekti...
-Umut kokan düşünceler neden hep sonbaharda bir kenara atılırdı ki?neden işe yaramaz kurumuş damgalar vurulurdu ki? …
Ben onun estetık görünüşüydüm…Oysa benimde düşüncelerim vardı
sade,içten ve sessiz...
-Bir yaprak misaliydim sonbaharına ulaşmış ama artık veda vaktiydi acı bir ayrılıştı.Üzülüyorum elimde değil,beni böyle amansızca bir defada atamazdı,yorgun bedeni beni bir ilkbahara taşıyamıyordu.
Ben onun suya doymuş haliydim.Oysa benimde düşüncelerim vardı
sade,içten ve sessiz...
Duygu yüklü ve haykırırcasına inadına hayatın son demine demir atmadan yaşamaktı…Hüzün dolu bir bekleyiş…
Bu böyle olmamalıydı;kurumuş olabilirim,zamanımda dolmuş olabilir ama düşüncelerim bir ilkbaharı daha kaldırabilirdi...
Ben onun can almış halinin sembolüydüm…Oysa benimde düşünclerim vardı
sade,içten ve sessız...
Saatler geçiyordu,günler birbirini kovalıyordu artık aramızda hiç bir değer kalmamıştı
ama ben onun bir parçasıydım beni atmamalıydı umursamazcasına ve düşüncelerim yavaş yavaş son buluyordu,ben yokoluşa sürgün gidiyordum.Evet bu bir sondu.
Bedenimin kurumuş olması fikirlerimin artık yokoluşunun belirtsiydi
elveda ilkbahar... Yokoluşumun sebebi yalancı
SONBAHAR