34-35

• 18 Haziran 2008 Çarşamba 00:00:00

Her yolculuğun ayrı bir yeri vardır,her gidişin ayrı bir yeri.Tren yolculuğu bir başkadır,ince sızılı hüzünler katar insanın yüreğine.İlk tren yolculuğumda,garip bir vuslat çökmüştü içime.Bilmediğim bir yere gidiyordum.Endişeler ve solan umutlar vardı içimde.Bir yaz akşamıydı.Bir banka oturdum,seyre daldım insanları,bir cigara yaktım.Fısıltı halinde bir türkü dolandı dudaklarıma.İnsanlara bakıyordum.Garip bir ifade vardı çoğunun yüzünde,farklı bir ifade.Adı konulmayan bir şey.Düşünüyordum az sonra tren gelecekti,kimi birbirinden ayrılacak kimi birbirine kavuşacaktı.Ne tuhaftı.Söylenmemiş türkü yazılmamış bir şiir gibiydi tren istasyonu.Her şey vardı.Gözlerdeki çıplak endişe,umutlu bekleyiş,yollarda yenir torbalara doldurulan bisküvüler,ekmekler,su...Bir aile dikkatimi çekti,kadın önündeki delikanlıya illede hırkasını giydirmeye çalışıyordu.Delikanlı üfleyip duruyordu,kadın diretiyordu belliki annesiydi.İçimi keskin bir jilet usul usul kesiyordu sanki,annem burda değildi.Yalnızdım kimse yoktu son bir selam gönderceğim,son bir sağlıcakla kalın diyeceğim.Annemi düşündüm kır kokan bahar kokan annemin saçlarını.Son bir kez daha sarılsam ne güzel olurdu,hİç ağlamazdım belki de o an ağlardım tutamazdım kendimi.Tüm bunları düşünürken,trenin sesi duyuldu.Ne garip bir sesti sevinç çığlığıyla,feryat eden birinin çığlığı karışmıştı sanki.Oturduğum banktan kaldım cigaramı söndürdüm.Heyecanlı bir kalabalık,terene doğru koşuyordu,trendi beklemezdi.Ne sevinçleri ne hüzünleri.Beklemezdi.Güç bela kompartımanımı buldum oturdum.Puslu pencereden son kez seyretmeye başladım istasyonu.Bir karınca adımı ileriye gidememişken memleket hasreti çöktü içime.Annemin ağlayan sesini duydum sandım bir an yüreğimde.Sanki birdne canlanıvermişti kaldırımlar banklar raylar,kahvehane,simitçi sanki hepsi annem babam arkadaşım olmuş bana geliyor beni uğurluyorlardı,dokunsalar ağlıycaktım.Birden bir ses duydum irkildim.Önümde 10-11yaşlarında bir çocuk elindeki bavulu güç bela koltuğa koymuştu.Sonra koltukların numaralarına baktı.Derken güzel bir kadın girdi içeri bavuluyla.Çocuğa yaklaştı oğlum dedi burası 34 35 mi?Evet anne demek geldi içimden,dudağımda sustu kelimeler...