Analık Hakkı Bitmez

• 23 Mayıs 2008 Cuma 00:00:00

Yıllar varki; anam, bir yere gezmeye veya çalışmaya gidipte döndüğünde, benim başıma bir olay ya da kaza gelmemiş olarak görsün beni. Anamın saçlarındaki akların çoğu benim yüzümdendir. Çünkü çocukluğumda anamın yüzünü güldürecek bir davranışım yoktu. Neyse bunları geçmek istiyorum. Gelelim bizim başımızdan geçen kara bulutlara…
Senelerden 1995 veya 96, anam gil işe gitmişti kasabamızdan biraz uzaktaki bahçemize. Abim ile beni de evde bırakmışlardı. İkindi üzeri idi. Bizim bir havuzumuz vardı evimizin önündeki bahçeyi sulamak için. Havuz iyice dolmuştu. Abim de; biz teşt deriz, yemek pişirilen büyük bir leğeni almış, çırılçıplak olmuş, teşti havuza koymuş, kendisi de içine oturmuştu. Havuzun içinde teşti gemi gibi döndürüyordu. Döndürürken de garip garip gemi sesine benzer sesler çıkarıyordu. Ben bu arada biraz sıkılmıştım. Genelde gardaşlar birbiri ile geçinemez ya, bizde o zamanlar öyleydik. Bu da şundan oluyordu. Kim büyük ise hakimiyet ondaydı. O benden büyüktü. Mecbur ne derse emir bilip yerine getireceksin. Getirmezsen sonuç belli: dayak. Tabi bende yanında çok durmadım abimin. Çıktım sokağa yavaş yavaş geziyordum. Birde baktım belediyenin çöp traktörü geliyor aşağıdan. Cin fikirlilikte üstüme yoktu o zamanlar. Hemen dedim şuna asılak (asılayım). Yanımdan geçer geçmez ben traktörün naylonuna asıldım. Kaza geliyorum demez diyorlar ya doğrudur. Şu gerçeği yine belirtmek istiyorum. Traktöre asılırken neşem yerindeydi. Neşenin ardından hüzün gelecekti. Dünya lezzetleri böyle belki de. Neyse traktör elli metre kadar gittikten sonra ben atlamaya karar verdim. Ve atladım. Atlar atlamaz yolun bana göre soluna geçtim birden. Karşıdan gelen motosiklet tabiki bana çarpacaktı ve öyle oldu. Bana çarpınca birkaç metre sürüklendim. Başım yarılmıştı. Şimdi rahmetli; amma motorcu, beni orda öyle bırakıp kaçtı. Hanoabası köyünden Gara Emiş derlerdi onun oğluydu motorcu. Ben eve gittim hemen. Abim hala teşt gemisiyle deniz ticareti yapıyordu. Usulca yanına yaklaştım. Abim : Ne oldu lan domuzzz.! dedi. Ben de: Motosiklete çarpıldııım diye zırlamaya başlamıştım. O sırada bize biri gelin, diğeri genç bir kız gelmesin mi! Abim ne yapacağını bilemedi. Kızlar; anam, işlerini işlemiş onu istiyorlardı. Tabi abim çırılçıplak. Bana söylüyor ver diye ama bende kaza yapmanın nazıyla dediğini yapmıyordum. Abim kıçı başı açık havuzdan çıktı. Kızlar gülüşüp duruyorlardı. Abim üstünü başını giyip kızların dediğini onlara verdi. Komşumuzun hanımı ve dayım da beni sağlıkocağına götürdüler. Beni götürürlerken ayaklarımı yere veriyor gitmek istemiyordum nedense. Belki de önceki kazalarımdan bildiğim için hemşirelerin, sağlıkçıların acımasızlığını, o yüzden gitmek istemiyordum. Pansuman yaptılar ve eve geldik.
Anam geldi ve yine beni başımı sargılı gördü. Böyle olsun istemezdik ama ne yapalım bende böyleyim işte. Biraz meraklıyım.
Anamın bende emeği çok, Allah anama ve bütün analara her şeyin en iyisini nasip etsin.
Aktepe, Hassa, Hatay