muzur prens

• 22 Mayıs 2008 Perşembe 00:00:00

Bir zamanlar bir prens varmış.Bütün hayatını bir şeylerden kaçarak yaşamış.Sonunda kabullense de kaçmış duymamış duysa da duymamış yani. Her gece hareme gider eğlenirmiş içermiş sabahlara kadar hiç ileriyi düşünmezmiş. Bir gün annesi kraliçe gelip;
“artık bir prenses seçmen gerek” demiş.
Tabi prens hayatından memnun tamam diyip geçmiş ve aynen devam etmiş. Ee tabi bütün gece insan haremde kalınca yorulur. Sonra bütün gün uyur kraliçe her gün prensesleri çağırır ama prensi uyandıramaz sabahları sonunda kendi seçmeye karar verir. Günlerce yaptığı denemelerden sonra birini ayarlar ve akşam hareme gitmesini ister ve prensin ilgisini çekmesini ister. Prenses günlerce uğraşır ama haremde ondan güzelleri ve akıllı olanları vardır.onların arasından nasıl sıyrılacağını düşünür. Hepsinin ortak özeliklerini düşünür ve bulurda prens içeriye girdiğinde bütün harem ayağa kalkar “eğer ben kalkmazsam belki onu saymadığımı düşünür beni fark eder” diye düşünür.
Bizim umursamaz prens onu fark eder ama ne fark etme huzurunda ayağa kalmadığı için o akşamın sabahına doğru prensesi odasına çağırtır. Prensesimiz daha fazla ilgi çekmesinin gerektiğini bilir. Normal cariyelerden farklı gelir. Prens daha da sinirlenir bu duruma soyunmasını ister prens sandalyeye oturur prens yatağa yatmasını ister o “sabah oldu”der prens ısrar eder prenses konuşup durur onun aksi yönünde prens dayanamaz ve nöbetçileri çağırır.
“yatırın” yatırılır.
“soyun” prensesin üzerindekileri kırıtarak soyarlar.
Nöbetçilerin çıkmasını söyler ve prensesin üzerine doğru durup;
“işte oldu” der
prenses “ ne oldu sen bir şeymi oldu zannediyorsun” der
“evet bak üstündeyim” der
“hayır ben senin üstündeyim” ve prenses prensi yere düşürür.
“sabah oldu prensim size iyi uykular” der ve çıkar odada dan
tahmin edeceğiniz gibi prens takmıştır ona tam prensesin istediği gibi o akşam prens hareme gitmez.
“dün akşamki cariyeyi getirin bana” diye emreder
“bak sabah olmasına daha çok var soyun” der
“ama gecede olmadı hava daha yeni karadı prensim”
“emredersiniz prensesim birde geceyi bekleyelim”
prenses bir an korkar durur ama prens durmaz emreder;
“soyun cariye” prenses baya rahatlar
“prensim gece oyun oynayalım” der ve devam eder
“eğer siz benden bilgiliyseniz soyunurum eğer değilseniz geceyi bekleriz tamamı?”
prens daha erken ne olsa diye düşünür daha sabaha çok var oyunuda bir yandan merak eder. Prenses başlar anlatmaya
“önce bir soru soracaksınız kim yanlış cevap verirse soyunacak “
prens bilgili olduğundan gayet emin ve oyundan hoşlanmış bir ifadeyle
“evet” der
bütün gece bu oyunla geçer biter ve bunun gibi bir yığın gece sonunda prens etkilenir bu cariyeden nedenli nedensiz çağırır yanına onu elde edemiyeceyini bilir ama onunla uyumak bile artık ona yetmektedir. Kısa bir zaman sonra kral rahatsızlanır ve kraliçe prensi yeniden çağırır
“ yarın prenses adayları gelecek ve birini seçmek zorundasın” der
prens son kez cariyeyi çağırır ve sabaha kadar konuşurlar sabah uyandığında bakar ki cariye gitmiş ilk defa onu uyandırmadan gitmiş kraliçe gelir
“zamanı geldi” diyerek çağırır prensesler önünden geçer ama prensin aklı cariyede en son salona koşturarak yüzü kapalı güzel bir elbise içinde bir prenses gelir prens onu görmese de kabullenmek zorundadır ve düğün yapılır kısa bir süre sonra da odaya çıkarlar prensesin yüzü kapalıdır hala hiç görmeden evlenmiştir. Prens şarap içmeye başlar korkudan bir ses gelir yumuşak ve birazda tanıdık;
“prensim artık aça bilirsiniz”
prens içinde biraz korkuyla açar görünce şaşırır
“prenses nerde”
prenses kalkar ben bulut prenses ülkemdeki tek prensesim” der
prens biraz şaşkında olsa çok mutlu olmuştur. Hayatları boyunca mutlu mesut yaşamışlardır umarım :D