KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
- 644 Okunma
- 2 Yorum
- 0 Beğeni
KÜÇÜĞÜM
Aynı sokakta oturuyorduk
Her gün bir kızla geliyordu eve
Adı ESRARENGİZDİ
Herkes onun hakkında
Farklı şeyler söylerdi.
Fakat kimse gerçeği bilmezdi
Kirli sakalları vardı.
Yeşil gözlü, kumraldı
Mahallenin kızları hayrandı ona
Bense nefret ederdim
Hiç kimseyle konuşmaz
Sadece gelir geçerdi
Birgün onunla yolda karşılaştık
Çok güzel bir yüzü vardı
Bana gülümsedi
Şaşırdım
Ama yine de onu sevmiyordum.
Fakat o çok farklıydı
Gece boyunca lambası yanardı
Uyumak yerine onun evini seyrediyordum,
Onu sevmediğim halde her şeyiyle ilgileniyordum
Yavaş yavaş onu gözlemeye başladım
O an anladım ki
Hep kendimi kandırmışım
Ona karşı hissettiğim şey sevgiymiş
Artık o eve gelmeden uyuyamıyordum.
Yanına gelen kızları kıskanırdım
Herkes onun kötü olduğunu söyleyince
Hep onu savundum
Onunla karşılaşmak için kapıda dururdum
Onu yine yolda gördüm
Bana göz kırptı
Yanımdan geçerken onu çağırdım
Acelem var KÜÇÜGÜM dedi
Bana aramızdaki yaş farkını hatırlatmıştı
Eve gidip, sabaha kadar ağlamıştım
Karar verdim, ona aşkımı ilan edecektim
Yolunu gözledim
Bir gün onu gelirken gördüm
Peşine düştüm O eve girdi
Biraz bekleyip kapıyı çaldım
Açtı, ne var KÜÇÜGÜM dedi
SENİ SEVİYORUM dedim
Gülümsedi
EVET dedi
Ne evet dedim, konuşmadı
Koşarak dışarı çıktım
Bir ay boyunca evden çıkmadım
Bir gün kızlarla konuşurken
Ambulans geldi, onun evine girdi
Sedye ile onu dışarı çıkardılar
Önümüzden geçerken
de seni KÜÇÜGÜM dedi ve gözlerini yumdu.
Kıpkırmızı oldum herkes bana bakıyordu
Ağlayarak koşmaya başladım
Akşama kadar sokakta gezdim
Göz yaşlarım durmadan akıyordu
Sonra eve geldim
Annemler ondan bahsediyorlardı
Sevdiği bir kız varmış
Ailesi evlenmesine izin vermeyince
Kız evden kaçmış
Sokak serserileri onu öldürmüş
Eve getirdiği kızlar, evi olmayan kızlarmış
Kimi sevdiyse ölmüş
Çok sevip acı çekmiş
İntihar edip hastaneyi aramış
Polisler evin duvarında KÜÇÜGÜM yazısını bulmuş
KÜÇÜGÜM sen de ölme yazıyormuş
Ben de seni sevdim.
Sevdiklerim gibi sen de ölme diye,..
Sen ölme diye ben öldüm
KÜÇÜGÜM...
YORUMLAR
Aynı sokakta oturuyorduk.
Adı esrarengiz.
Herkes onun hakkında farklı şeyler söylerdi,
Hepsi nedensiz, hepsi sebepsiz.
Kirli sakalları vardı, kahverengi gözlüğü, kumraldı...
Ben nefret ederdim ama mahallenin bütün kızları ona hayrandı...
Birgün onunla yolda karşılaştık.
Çok güzel bir yüzü vardı.
O an kalbimi söküp atasım geldi,
Çünkü deli gönlüm o an onun aşkıyla alevlendi.
Artık uyumak yerine sürekli onun evini izliyordum.
Onunla karşılaşabilmek için akşam saatlerce kapılarda duruyordum.
Bir akşam onu yolda gördüm.
"Bir dakika bakar mısın?" dedim,
"Acelem var Küçüğüm" dedi.
Sanki bana aramızdaki yaş farkını hatırlattı.
Eve gidip ağladım.
Ertesi gün eve girdiğini gördüm.
Hemen gittim ve kapıyı çaldım.
Açtı, "Ne var Küçüğüm?" dedi.
Adımı bile söyleyemedim.
Sadece "Seni SEVİYORUM" dedim.
Gülümsedi cevap bile vermedi.
"Evet?" dedim, "Ne evet?" dedi.
Konuşmadım ve koşarak dışarı çıktım.
Daha sonra da bir ay boyunca evden çıkmadım.
Birgün arkadaşlarla evde otururken,
Mahalleye sirenler içinde bir ambulans geldi.
O günü hiç unutmam...
Ambulanstan alalacele inenler hızla onun evine girdi.
Bütün mahalle aşağı indik ve seyre daldık.
Birkaç dakika sonra onu sedye ile dışarı çıkardılar.
Önümden geçerken "Ben de seni Küçüğüm." dedi
Ve gözlerini yumdu.
Donup kaldım, çünkü herkes bana bakıyordu.
Eve doğru koşmaya başladım.
Gözyaşlarım durmadan akıyordu.
Eve vardım, annemler ondan bahsediyordu.
Ailesi yokmuş.
Kendi gayretiyle bu yaşa gelmiş, okumuş.
Sevdiği bir kız varmış,
Ailesi vermeyince kız kaçmış
Ama kaçtığı gün ölmüş.
Bir süre sonra yine sevmiş
Ama ne yazık, o da ölmüş.
Kimi sevdiğise ölüm ayırmış.
Sanki onun sevgisi,
Azrail'in ölüm fermanıymış.
Bazen hiç nedensiz, durup dururken ağlıyormuş.
Uyurken, baş ucunda bir kağıt, bir kalem, bir de fotoğraf duruyormuş.
Biran önce ölebilmek için sanki dua ediyormuş.
İntihar edip, hastaneyi aramış.
Polisler evinin duvarında "Küçüğüm" yazısını bulmuşlar.
Polisler, evinin duvarında "Küçüğüm" yazısını bulmuşlar.
"Küçüğüm, sen de ölme, Küçüğüm sen de ölme" yazıyormuş.
Uğur Arslan
***************************
YORUM YOK...
biliyorum bu öyküyü, bilmeme rağmen gözyaşlarıma engel olamadım..
sizinse eğer tebrikler..
