KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
- 875 Okunma
- 2 Yorum
- 0 Beğeni
BEN BİR ANNEYİM
Ben bir anneyim evet 3 çocuğu olan bir anne
Henüz 18 yaşındaydınmki ilk 2 bebemi doğurmadan kaybettim birini sadece 3 ay diğerini ise yanlızca 40 gün barındıra bildim bedenimde ama acılarını halen yüreğimde barındırırım demekki ben bir anneymişim .
O Küçük yüreğimle farkında bile değilmişim o zaman.Derken güzeller güzeli bir kızım oldu evet şimdi ben bir anneydim .O minicik ufacık şey bana aitti onun için korkuyordum endişeleniyordum her ağladığında yüreğim dağlanıyordu çünkü ben bir anneydim.
Ama ne varki ben aynı zamanda bir gelindim.
Kaynanaya kayınbabaya hizmet annelikten önce geliyordu ayıptı çocuğumu sevemezdim kucağıma onların yanında alamazdım .Ama ben bir anneydim çocuğumu sevmek istiyordum ak sütümü doyasıya yavruma vermek istiyordum .Fakat ben bir gelindim ancak arta kalan zamanımı ufacık yavruma verebilirdim .Oysa zamanımda hiç kalmıyorduki ben anne olayım
Artık ikinci defa anne olmuştum çünkü bir erkek çocuk doğurmam gerekti yoksa kız çocuğuna anne oluşum sayılmııyordu oysa ben ilk kızım için anneydim bunu anlatamazdımki ben bir gelindim konuşmam yasaktı.
Oğlum olmuştu oysa erkek çocuk doğurmak çok önemliydi ben oğlan anasıydım allahım bu ne şans ben yine anneydim .
Derken yokluğun içine hunnarca atılan bir kadındım eşime destek olmalıydım ne yapabilirdim ben yol bilmem iz bilmem diplomamda yok ama ben bir anneydim bebelerim açtı ekmek lazımdı aş lazımdı.
ben artık bir işciydim evlere gidip temizlik yapıyor akşam yolumu bekleyen bebelerime koşuyordum çünkü ben bir anneydim yavrularım sevgi bekliyor ekmek gibi aş gibi ama ben artık çok yorulan bir anneyim çocuklarımı sevmeyi öğrenmeden büyütüyordum yüreğim acıyor ama beceremiyordum onları okşayamıyor kucaklıyamıyordum çünkü ben bir gelindim .yoksul bir kadındım ama annaydim işte
her gece yatağa yatarken allahıma dualar ediyor şükrediyordum bu yüce duyguyu bana bahşettiği için yavrularımın sağlıklı yaşamaları için çünkü ben biir anneyim onlar için ağladım onlar için sevindim onlar için yoklukla savaştım itildim kalkıldım hakir görüldüm ihanete uğradım ama anne olmaktan asla vaz geçmedim
Anne olamktan vaz geçilirmi Artık yetişkin çocuklarım ama onlar beni anne gibi görmüyorlar belkide haklılar nerden bilecekler ben onlara yürekten anneydim sevmeselerede sadece saygı gerek
çünkü BEN BİR ANNEYİM
ALLITURNAM
YORUMLAR
Dürdane can içimi acıttınız bu kadar özelinizi bilmiyordum inanın. Ama annelik öyle ulvi bir duygu ki o masum sözlerinize adeta ay ışığı gibi yansımış.
Sizi bu samimi duygularınız ve böylesine özelinizi paylaşabilme cesaretini göstermenizden dolayı kutluyorum.
Hayatta başarılar diliyorum.
Göremeyebiliyor çocuklar gerçekleri.Sevginin kendilerinden esirgendiğine inanabiliyorlar.Ancak birer anne-baba olduklarında,yaşamın gerçekleriyle baş başa kaldıklarında anlayabiliyorlar.O zaman da yaşıyor mudur sevgi-saygılarını esirgedikleri anneleri-babaları...işte o belli değil.Yanıyor o zaman yürekler.Zamanında yanmış olan anne-baba yürekleri gibi.Suç,yaşam koşullarımızın bozukluğunda.Kurban ediliyor sevgiler,yaşam kavgalarına...
Yine de annelikten-babalıktan-özveriden vazgeçilmemeli.
Güzel paylaşımdı -hüzün de verse- teşekkürler.
