KAYIP KENT

• 11 Mayıs 2008 Pazar 00:00:00

Issız bir gece daha. Ben yine hayalimdeki kayıp kentin sokaklarındayım.
Kayıp kentin ortasında kayıp bir ben.
Kaybolan bu ben beni nasıl bulacak. Yollar uzun ve dar.
Geceyi aydınlatan sokak lambaları.
Sessizliğin sesi ürpertici.
Duymak istemiyorum, kulağımı kapatıyorum ama yine de işitiyorum.
Kayıp kent ; Hem çekicisin hem ürpertici. Nasıl kayboldun bir dertleşebilsek.
Yürüyorum.
Belki karşıma ben çıkar diyar.
Gökyüzü kapkara yıldızlar bile kayıp.
Sessizliğin sesi kulaklarımda.
Ay kayıp. Ben kayıp. Kent kayıp.
Kayıp kentte arıyorum kendimi.
Aklım kayıp.
Ey kayıplar kentinin sahibi bir ses versen de yolum aydınlansa.
Sessizliğin sesi kulaklarımda.
Korkuyorum.
Yol uzun ve dar.
Beni nereye götürüyor ayaklarım bilmiyorum.
Ey kayıplar kentinin sahibi bir ses ver.
Korkuyorum.
İşte ileride bir ışık.
Sessizliğin sesi kulaklarımda.
Işığa doğru yürüyorum.
Belki ben orda, kim bilir. Belki kentin sahibi orda.
Korkuyorum.
Ayaklarım ilerlemiyor. Duruyorum.
Neden bilmiyorum ilerleyemiyorum.
Ey kayıplar kentinin sahibi bir ses ver.
Korkuyorum.
Ensemde başka sesler. Sessizliğin sesinden de korkunç.
Çırpınıyorum. Ama bir adım bile kımıldayamıyorum.
Işığa gitmek istiyorum.
Lütfen yardım et kayıplar kentinin sahibi korkuyorum.
Lütfen yardım et.
Ve gözlerimi açıyorum. Sabahın ilk sesiyle.
Geride bıraktığım kent yine kayıp, ben yine kayıp.