NEREDEN BİLECEKTİM

• 8 Mayıs 2008 Perşembe 00:00:00

Unutulmaz bir gece yaşamıştık hatırlarmısın menekşe
kokulum.Dışarıda kıyamet koparcasına fırtına, yağmur vardı. Biz ona inat fırtınanın kestiği
elektrikten esinlenerek romantik bir ortam yaratarak, yaktığımız mum ışığında, yemeğimizi
yiyorken senin seslendirmeye başladığın slov eserle dans ediyorduk. Bu dans
saatlerce sürmüş olmalı ki unutulmuyor. Nasıl unutulsun ki son dansımızmış meğerse....

Romantizmin doruklarında kulağıma fısıldadığın o güzel aşk sözlerini hatırlayıp
kahrediyorum o geceye.

O gecenin son gecemiz olduğunu nereden bilebilirdim
ki....

Çünkü o gece ayrılmaycağımıza dair sözlerinle beni benden aldın menekşe
kokulum.

Yeşil gözlerin mavi gözlerime baktığında dünyalar benim olurdu ya
hani....

Yosun gözlüm, menekşe kokulum diye seslendiğimde "Efendim
mavişim" deyişin yokmuy du...

Birbirinden güzel yaptığın yemeklerin tadı halen
damağımda duruyor.

Bir lezzetli yemek yapan ana mı bildim, bir de seni
sevdiceğim...

Hani çikolatalı gofleti çok severdikte sana bir tane yetmez, benimkine
de göz dikerdin, kıyamaz yine yarısını sana verirdim.

Başımı dizlerine koyduğumda
saçımla oynaman yokmuydu?

Sımsıkı sarılıp, nefesinin olanca kuvvetiyle iç çekip
koklardın ya beni.......

Ah menekşe kokulum o geceyi nasıl unutayım....

O gecenin son gecemiz olduğunu nereden bilebilirdim ki?

Bilseydim sımsıkı
kollarımla sardığım, yüreğimin sıcaklığıyla ısıttığım seni bırakmazdım.

Seni memlekete
yolcu ettiğim o gecenin sabahını hatırlıyor musun?

Dur ben sen hatırlamadan ben
anlatayım.

Bak ben unutmadım...

Otobüs kalkmak üzereydi defalarca
sarılmıştık.

Otobüse bindirdim seni....

Otobüs hareket etmeden indin
yanıma geldin, son kez yine sarıldın "SENİ SEVİYORUM" dediğini
unutmadım,unutamam...

Otobüs hareket ediyordu sen camdan el sallarken, ben
nereden bilecektim seni son kez gördüğümü...

Son kez el salladığımı....

Sana son kez dokunup, son kez sarıldığımı nereden bilecektim...

Arkandan
"Seni Özleyeceğim" diye bağırdığımı duymadan salladığın el, elveda edişinmiş....

Nereden bilecektim ki, hayatıma anlam katan yarimi son yolcu ederken ölüme
gönderdiğimi...

Nereden bilecektim..... Nereden bilecektim?

Her zaman ki gibi o günde televizyonun Ana
Haberini pür dikkat izliyordum.

Akşam televizyonda haberleri izlerken bir son dakika
haberi girer...

Son dakika haberinin kabusum olacağını nereden bilecektim?

Dinledidiğim o haberin yıkılışım olacağını nereden bilecektim?

Seni yolcu
ettiğim otobüsten bahsediyordu...

Şaranpole yuvarlanan otobüste çok sayıda ölen
ve yaralanan vardı.

Aman Allah’ım olamaz...

Dona kalmıştım...

Ellerimle seni yoksa ölümemi yolcu etmiştim.

Herşey bir an durmuştu, haberi
sunan sunucunun verdiği isimler arasında ismin varmıydı?

Onu bile
duyamamıştım..

O sırada cep telefonunu arıyordum,

Telefonun
kapalıydı.

Çıldıracaktım...

Senden haber alamıyordum...

Kanal değiştridim başka bir haberde dinleyerek hiç değilse ne olduğunu öğrenmek
istiyordum.

Yaralılar arasında ismini saymamıştı sunucu.

Ya peki ölenler
arasındaysan?

İçime bir üperdi ile ölüler arasında olup olmadığını dinliyordum.

Ölülerin isimlerinin bir kısmını saydığını söylüyordu sunucu.

Saydıkları
arasında ismin yoktu.

İçim içime sığmıyordu..

Ailenin haberi olmuşmuydu
peki?

Onlarıda arayarak telaşa sokmak istemiyordum.

Çıldıracaktım...

Fakat öğrenmem gerekiyordu.

Göz yaşlarımı artık
tutamıyordum.

Seni kaybettiğimi gece yarısı babanın telefonuyla
öğreniyordum.....

Yaşama kaynağım kesilmişti.

Seni kaybedeceğimi
nereden bilecektim ki?

Nereden bilecektim?

Nereden bilecektim?

Son yolculuğun olacağını
bilemezdik...

Son sarılışın,son el sallayışın, son busen vedanmış
meğerse....

Seni Cami Havlusunda ki o mermerde görmek varmış...

Tabutunun üzerine konulan giymek istediğin beyaz gelinlikle yolcu ediyordum seni...

Hani sen o gelinlikle bir kuğu misali süzüle süzüle dans edecek, karşılıklı çiftelli
oynayacaktık...

Yollarımız hiç ayrılmayacaktı....

Her ayrılışın bir özlemle
kucaklaşması olacaktı....

Bir birimize olan sevgimizi kainat kıskanacak, bir ömür
mutlu olacaktık...

Kızımız olacak adı AYBÜKE, oğlumuz olacak adını ALPEREN
koyacaktık....

Beşikte sallayacak, ağlayınca sabahlayacaktık.....

İlk
yürüyüşlerini görecek, anne, baba deyişlerini duyunca mutlu olacaktık....

Yaramazlıklarında tebessüm edecektik....

Okula başladıklarındaki heyecanı
birlikte yaşayacaktık....

Başarılı birer öğrenci olmalarına dua edecektik...

Sen Fen ağırlıklı derslerde ben Matematik ve sosyal alanında çocuklarımızın derslerinde
yardımcı olacaktık...

Çocuklarımız ve biz parka gidecek, piknik yapacak, denizde
yüzmesini öğretecektik,

Birlikte maça gidecek, tezahurat yapacaktık, sen ne kadar
Fenerli olsanda çocuklarımız Galatasaraylı olacaktı,

Evlatlarımızı ilk davamızla
birlikte tanıştıracaktık,

Ocağın ateşinde pişmelerine vesile olacaktık,

Küçük yürekleri büyük boranlara meydan okuyacaktı,

Büyüyeceklerdi
vatana hayırlı birer evlat olacaklardı,

Askere uğulayacak, toy düğün kuracaktık,

Sonra mürvetlerini görecektik,

Ardından boy boy torunlar vereceklerdi
bize....

Torunlarımıza hediyeler alacak onların mutluluğu için yaşayacaktık,

Sevdamız bitmeyecek,

Yıllar bizi daha çok bağlayacaktı bir birimize,

Her geçen zamana inat daha çok sevecektik bir birimizi,

Bak şimdi üzerine
toprak atıyor kırılası ellerim,

Bak şimdi sen yoksun,

Son vedam mı şimdi
bu sana?

Göz yaşlarımı içime attığımı kımse bilmiyor,

Siyah gözlüklerin
ardında yaşadığım üzüntüyü gören olmuyor,

Biliyorum şimdi sen gittiğin yerden bizi
izliyor,

Bu söylediklerimi işitiyorsun,

Nereden bilecektim sana ırak
kalacağı mı?

Ben seni görmesemde, duymasamda yüreğimdesin menekşe
kokulum,

Hissediyorum sen gittiğin yerden sesleniyorsun bana şimdi,

Menekşe kokun çevreyi sarmış,

Sen hep benimle olacaksın,

Yüreğimde kalacaksın,

Kalbime kurmuş olduğun saltanatı kimse
yıkamayacak,

Mezar taşında göz yaşım eksik olmayacak,

Sen hep
benımle kalacaksın, bende seninle....

SON