BİR ANNENİN GÖZYAŞLARI...!

• 7 Mayıs 2008 Çarşamba 00:00:00

Orta ya$li kadin, evin icinde tela$li bir haldeydi. E$yalarin yerini degi$tiriyor, ortuleri duzeltiyor, arada bir mutfaga gidip pi$mekte olan yemege bakiyor, tekrar salona donuyordu. Sokaktan gelen her seste pencereye ko$uyor, her duydugu kapi zilinde de, ba$kasinin zili oldugunu anlayip uzuluyordu.

Ba$ka $ehirde i$ bulan oglu, hem uzak yerde oldugundan hem de izin alamadigindan 2 aydir gelememi$ti. Orta ya$li kadin, buyuk bir ozlemle oglunun gelmesini umit ediyor, kulagi zil sesinde, ayak sesinde tela$la bekliyordu. Her anneler gununde, cocugunun ona "Annecigim, annler gunun kutlu olsun" diyerek, boynuna sarilmasina oyle ali$mi$ti ki, sanki oglu kapidan giriverecek ve ko$up boynuna sarilacakti, sonra da onun icin hazirladigi tatlilardan yiyecekti. Oysa oglu gelecegini soylememi$ti ki. Kadin, boynu bukuk du$undu, "-ya gelmezse, ya izin alamadiysa." Icini ozlem dolu bir alevin yalayip gectigini hissetti.

Kadin sabahtan hazirliga ba$lami$ti.. Tela$li halini goren e$i, sorup durmu$tu;" Bu tela$in niye?" diye ama cevabini bir turlu alamami$ti. Sonunda da kadin; "-Bu gun evde i$im cok, sen git-gez biraz" diye israr ederek, e$ini rica-minnet di$ari cikarmi$ti. "Ya, tela$imin nedenini anlarsa, ya saatlerce bekledigim halde oglum gelmezse" diye du$unmu$tu. "Gelmezse" du$uncesiyle bir daha yuregi titremi$ti.

Saatler gecip gidiyordu, oglen olmak uzereydi; "-Gelemiyorsan, bir telefon et bari, ’annecigim’ de.." Icinde sIkinti armaya ba$lami$ti; "-Anneler gununu kutlamak icin bir telefon bile etmeyecek mi acaba? Ben boyle bekliyorum ama o belki hatirlamadi bile. ’Gozden irak olan, gonulden de irak olur’ sozu anneler icin de gecerli olur mu hic. Olamaz canim, bir telefon eder en azindan. Ho$ telefon yetmez, ozledim yavrumu, kara gozlerini, yaramaz gulu$unu. Hih.. yaramaz, dedigimi duysa yine darilir, ’Beni cocuk gibi sevme’ der. Sanki nasil seveceksem…"
Cocugunu du$undukce, onunla konu$tugunu du$undukce yuzu guluyor, farkinda olmadan bir anda ne$eleniyordu. Sonra duvardaki saate gozu takiliyor, yeniden durgunla$iyordu. "-Gelmeyecek, telefon bari etse.." diye du$undu istemeye istemeye. "-Sesini bari duymu$ olurum". Tam boyle du$unurken, cep telefonunun sesiyle irkildi, omuzlarinda bir yorgunluk, baki$larinda bir burukluk telefona uzandi., ekranina bakti, arayan ogluydu.
Sevinmeli miydi? sevinemedi. …acaba …acaba gelemeyecegini soylemek icin mi arami$ti. Telefonda kutlayip gececek miydi anneler gununu, sarilamayacak miydi yavrusuna?
Acti telefonu;
-Alo..
-Alo, nasilsin annecigim?
-Sagol yavrum, sen nasilsin?
-Iyiyim annecigim.
-Ne yapiyorsun, i$ler nasil?
-Biraz zor oldu ama ali$tim, hem bu $ehre, hem de i$e ali$tim.
-Oyle mi yavrucugum.
Soylemiyordu i$te ne telefonda kutluyordu, ne de gelmiyecegini soyluyordu. Sonunda dayanamayip sordu;
-Izin aldin mi yavrum?
-Evet annecigim, izin aldim. Sen nerden bildin.
-Nerden mi, anneler gunu icin izin almadin mi?
-Ha, anneler gunu dogru ya. Anneler gunun kutlu olsun annecigim.
-Sen sen.. bunun icin izin almadin mi?
-Ah annecigim, cok sevdigim, benim icin cok onemli bir bayani gormeye gidecegimi soyledim. $efim de izin verdi. $imdi onun yanina gidiyorum.
Orta ya$li kadin durakladi, sesine hakim olmaya cali$ti.
-Oyle mi, nasil biriymi$ bu?
-Annecigim, emin ol bana, senin daha once yaptigin yemeklerden daha lezzetlisini, daha once yaptigin tatlilardan daha tatlisini yapmi$tir, beni bekliyor $imdi.
-Ben… $ey… tamam yavrucugum. $ey, umarim o da seni seviyordur.
-Sevdigine eminim anne, zaten bu ilk iznimi sirf onu gormek icin aldim. Babam nerde anne?
-Di$ardaydi yavrum. Hah.. kapi caliyor, sanirim baban geldi.
-Tamam anne selam soyle, ben de mis gibi kokularin geldigi, dunya da en cok deger verdigim bir dunya guzelinin kapisindayim.
-Tamam yavrum, soylerim. Sonra yine ara yavrum. Allah’a emanet ol.
Telefonu kapatti. Oysa ne kadar ozlemi$ti oglunu, ne kadar gormek istiyordu. Kapiya eli uzanirken, gozunden suzulen ya$lara engel olamiyordu.
Kapiyi actiginda, boynuna atilan oglunun "-Canim annecigim, anneler gunun kutlu olsun!" diye bagirmasi sanki bir ruya sahnesiymi$ gibi geldi. Oglu; "-Annecigim, seni sevindirecek bir surpriz yapayim dedim, lutfen aglama" dese de, annesi sevincten hickira hickira agliyordu.

(NOT:Alıntıdır...!)