Deneme / Umut dağıtmak

• 30 Nisan 2008 Çarşamba 00:00:00

Gücüm yok diyordu yaşlı adam Hemşirem gücüm yok.Hayatının son dönemlerini yaşıyordu

Hemşire her sabah onu adeta hayata döndermeyi vazife etmişti kendisine.

Her ayağa kalktığında ayakları yaşlı ahşap bir evi andırıyor çöktü çökecek gibi çatırtılar

geliyordu, kemiklerde. Nerdeyse yüz yaşına yaklaşmıştı. Büyük bir ihtimalle kemikler

arasında ilik diye bir şeyde kalmamıştı. Kemik kemiğe dokunduğunda ki çatırtılara

benziyordu o ayağa kalkarken ve yürürken çıkan sesler. Sol dizkapaği o daha çok acıyordu.

hareket ettiginde.Hemşire yaşlı adamın omzuna elini koyarak ona destek olmak istercesine.

Biliyorum ki kolay değil yanlız yaşamak, ama siz güçlü bir insansınız. Size çok büyük bir

saygı duyuyorum. Hayatınız hep mücadeleyle geçmis.Ailenizle birlikte size yardımcı olmağa

çalışıyoruz. Eğer yardıma ihtiyacınız olursa telefonun düğmesine dokunmanız yeterli.

Biliyorsunuz değil mi? Arka planda hep yanınızdayız yalnız değilsiniz. Sorular soruyordu

yaşlı adam, daha sorunun cevabını yeni almışken yeniden aynı soruyu soruyordu. Büyük bir

sabırla sanki her seferinden yeni duyuyormuş gibi cevaplıyordu hemşire.

Yaşlılık kolay değil anlıyordu, görüyordu. Ama bu yaşlı her şeye rağmen şanslı biriydi.

Ona yardım eden çocukları vardı. Günde üç kere uğrayıp yemeğini veriyor biraz sohbet edip

gidiyorlardı. Ve çalışan insanlardı. Uzakta oturanlar ailelerini bırakıp gelip bir kaç gün veya

bir hafta kalıyorlar babalarına destek olmağa çalışıyorlardı. Şanslıydı çünkü kendisine

yeterince zaman ayıran eğitimli bir bakıcısı vardı. Onu anlayabilen destek olan, ailesini de bu

konuda egiten daha anlayışlı olmalarını sağlayan. Umulmadık derecede değişiyordu yaşlı

adam. Sabah bakımından sonra her zaman. Kahvaltısını büyük bir iştahla yiyiyor.

Sonra dinlenmek için yatağının üzerine uzanıyordu. Bu tablo hergün yaşanıyordu.

Bir iki adım yürümek onu yoruyordu. Sen de olmasam ne yapardım diyordu yaşlı adam

hemşiresine. Hemşire takılıyordu. Ben olmasam bir başkası olurdu. Gülümsüyorlardı.

İşte onu gülümserken görmek hemşire için en güzel ödüldü.

16.4.08 Zeynep Sekerci , Bad Hersfeld