KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
ARKADAŞ KURBANI
Zamanların birinde bir genç vardı. Çok temiz kalpli, çok saftı. Herkesi kendi kadar iyi görür, herkese iyilik etmek isterdi.
Çocukluktan ona en yakın olan arkadaşları gelir onları hep korurdu. Kim karşına çıksa arkadaşlarına laf kondurmazdı. Böyle olunca arkadaşlarını bunun iyiliğinden istifade etmeye başlamışlar. Yaş büyüdükçe ihtiyaçları çoğaldıkça yine kendini umursamadı, arkadaşlarının yarattığı yalandan ihtiyaçlarını bulmak için onlara bir katkıda bulunmak için ailesinden dayakta yedi, hakarette işitti ama yine istediklerini buldu.
Bir gün bir internet cafeye takılmaya başladı. Her şey çok cazip geliyordu ki artık evle alakasını kesti. Eve sadece yatmadan yatmaya girer, bütün gününü internet cafede geçirir eğlenir gezer tozardı. Zamanının her bir anını arkadaşlarıyla paylaşır onları onun dostları sanırdı ama hiç bilmiyordu ki tam arkasından vurgun alacağını.
Günlerden bir gün gece 01.00 sularında internet cafeyi sahibiyle kapatıp eve giderken bir arkadaşı geldi.
_Arabaya gel de gezelim oğlum. Diyerek sordu.
_Yok ya bu saatte olmaz eve geç kaldım. Diyerek cevap verdi.
Ama yinede ne yapıp ne edip bindirmişti arabaya. Sabaha kadar gezdiler. Hatta ve hatta arkadaşı olan şahıs araba sürmeyi bile öğretmişti o gün. Ama öyle ki arkadaşında bir gariplik vardı. Her gün başka arabalarla karşılarına çıkıyordu. Ama kimse hakkında kötü düşünemiyordu. Çünkü Almanya’dan gelmişti. Normaldi o kadar parasının olması araba değiştirmesi. O gün sabahı ne olduysa o zaman olmuştu. Arabayla kaza yapmışlardı. Arkadaşı ayıktı oradan hemen kaçmıştı. O günahsız ise araba 3 taklada attıktan sonra altında kalmış.
Arkadaşının kaçma nedeni ise oto hırsızı olmasıydı. Her kullandığı arabayı çalıp çarparak yok ediyordur. O masum çocuk ilk hastaneye sonra hapishaneye giderek hayatını bitirmişti.
Ve artık ne arkadaşı vardı onun için nede bir dostu. Tek yanındakiler ailesinden başkası değildi.
(SİZ SİZ OLUN HAYATINIZDA DOSTUNUZU ARKADAŞINIZI GERÇEĞİNİ BULUN DÜNYANIN GÜNEŞİ YILDIZI BULDUĞU GİBİ BİR ARKADAŞ BULUN)(hatalarım çoktur çünkü ilk defa bir öykü boyutunda bişeyler yazmaya çalıştım gelecek yorumlar için teşekkürler şimdiden)
YORUMLAR
hatasız kul olmaz. benimde uğruna ölmeyi göze aldığım dostlarım vardı. 3 yıllık birlikteliğimizi dolduruyoruz. fakat bundan 1,5 yıl önce her şey o kadar güzeldi ki; ben uzaktayken birbirimizi çok özlüyor, çok seviyorduk. 4 dostum vardı, hala varlar. onlar kötülüğümü hiç istemezler. onlar farkında değil, ama onların hakkında kötü düşünen, sinsi, dostlarımın yanına yaklaştığım zaman ise; arkadaşlığımızı kıskanan pislik bir kız. defalarca uyardım onları, defalarca bana yakın olan dostumla konuştum. "merak etmemem gerektiğini" söylüyordu, öyle de; aklım işte onlarda kalıyor. o 1,5 yıl öncesinden sonra ise, bu dönemlerde o sinsi kız yüzünden yanlarına yaklaşamaz oldum. maksadım kötülük bulmasınlar. neden onlardan uzaklaştığımı anlamıyorlar. halbuki defalarca uyarmıştım, anlamaları gerekirdi. soğumadım onlardan, uzaktan seviyorum. sevgili yazel, bizimle paylaştığın bu yazı için teşekkür ederim. güzel yazıların ve düşüncelerin devamını dilerim.
saygılarımla.
öykü gayet güzel olmuş gerçek hayatta nkesitler var.
bu dünyada arkadaşını çok iyi seçeceksin. kimseye güven olmuyor. hatta bana göre en iyi arkadaş diye birşey yoktur sadece çıkarcı arkadaş vardır. bunlar yüzünüze güler arkanızdan binbir türlü iş çevirir.
en yakınım dediğiniz çocukluk arkadaşım dostum sevgilim dediğiniz insanlar bile size öyle bir kazık atıyorlar ki toparlanmanız bayağı zaman alabiliyor.
insanın ailesinden başka sığınacağı bir liman yoktur. gerisi yalan...
