Hayaletten kaçış....

• 10 Nisan 2008 Perşembe 00:00:00

Çok uzun seneler önce,gençlik yıllarımdan bir geceydi işte.Gecelerin uykusuzluğunda sabahlara yorgan sererdik.uyumazdık.bir köşe başımız vardı meskenimizdi.toy umutlarımızı paylaştığımız,hayallerimizi kurduğumuz yarınlarımızı düşündüğümüz bir meskendi.evimizdi tıpkı.
Dedim ya gençlik yıllarımızdı.yarını belli olmayan aşklarımız vardı.hep çocuktu sevdalar içimizde.Öyle bir sevdayı yaşıyordum yüreğimde.hergece arkadaş nöbetlerinde gizli gizli bahçelerde buluşmalar konuşmalar.
Böyle bir geceydi o gece.sıradandı.Taki yaşadığım bir olaya kadar.saat sabah dördü vuruyordu.ortalık karanlık.köşe başı bekçileri arkadaşlarım beni bekliyorlardı.ben konuşuyordum sevdamla.konuşmamızı bitirdikten sonra arkadaşlarımın yanına geldim.Baktım biri eksikti.dedim yanlış yapmak varmıydı lan.dediler hastalandı eve girdi.kızgınlığım suskunlaştı.hastaydı da.saftım inandım.üç kişiydik.biri sözde hastaydı.Kaldık iki kişi.neyse oturduk konuşmaya.Meskenimiz dediğim köşe başı sokak arası aralık köşesiydi.Kör ve karanlık bir aralık vardı sokakta.oraydı işte meskenimiz.
Neyse ben ve kalan arkadaş koyulduk sohbete.derken aralığın alt tarafından bir karartı belirmeye başladı.baktım sıradan boy bürüğü kılıklı bir kadın gibi bişey geliyor.
TAbi merakla sordum arkadaşa bu saatte bu kadının işi ne acaba bu kör aralıkta.ne bileyim dedi gülümsedi.safımya uyanamadım.neyse görecektik az sonra kim ve neciydi .Adım adım yaklaşıyordu .yüzüm arkadaşa dönük konuşmaya devam ettiyordum.Ses yakınlaştı.bir hokurdama yalan yok irkti beni.bir an dönüp baktım.senmisin bakan o kara gördüğüm çarşaflı kadın süreti,bem beyaz bir şey.Ellerine aşağı yukarı kaldırıyor ve acayip sesler çıkarıyor.gözlerim fal taşı gibi çivilenmiş bir şekilde bakarken beyazlığa,arkadaşa sordum.Lan bu ne.ama gözlerim orda,bedenim tetikte.bu ne lan.arkadaş;
Anasını satayım lan bu hayalet kaç.neeee hayaletmiiiii.topuklarım kıçımda bir fırladım yerimden.Hem bildiğim duaları okuyorum hem kaçıyorum.Tabi arkadaşta kaçıyor.O şakasan kaçıyor ben esastan.O buratafa gel diyor ben cami tarafına kaçalım oraya gelemez.arkadaş başka tarafta ben başka tarafta. Hadi ne yaparsan yap.Derken camiye kaçacak yürek nerde.Cami uzakta.Daldım halamların eve.Duvardan bir hoplamışım sormayın.Yumruklarım kapıyı tokmaklarken gözlerim arkamda.halaaaaa halaaaa çığlıkları yıkıyor geceyi.Arkadaş Duvarın dış tarafından benim ben diyor ama.inanan kim gören kim,duyan kim.Halam teleşle açtı kapıyı.ne oldu diyor korkulu bir sesle.
Hala hayalet kaç.halaaa hayalet.lan ne hayaleti hayalmi görüyosun.Yok hala ne hayali hayalet hayalet.suratımda koskoca bir tokat hissedince kendime gelmişim biraz.Arkadaş benim desede inanamıyorum ki.Gece zifiri karanlıkta bem beyaz bir parıltı kovalıyor sen kaçıyorsun.Kim inanır arkadaşa.Gözümle gördüm yaa.
Neyse bir bardak su içiripi koluma girdiler ve köşeye getirdiler beni tekrar.Tir tir titremekte bütün bendenim.Kelimeler çıkamıyor boğazımdan.Onlar gülüyor ben şaşkın.
Bunlarda yetmiyormu ve öğütlenmiş gibi yanımıza bir kedi gelmezmi.Yerde bir böcükmü gördü artık ne.Kediyi görüyorum ama aklım hayalatte te daha.O kedide oyun oynamazmı bana.Yerde gördüğü böcüğü tutmak için pir pençe darbesiyle korkunç bir ses çıkarmazmı.Artık tutsunlar beni.Yığılıp kalmışım oracıkta.Beni eve getirmişler.Ayılırken bile hayaletle ayılmışım.Anne hayalet anne kedi kaç.O geceden sonra o köşe başına gidemez oldum.Hele geceler çöktüğünde şehre bir korkudur teleşlar sarardı beni.
Uzun zaman böyle devam etti.O gece öyle korkmuş olmalıyımki hala gecelerden ürperirim.
Yanlız olduğum gecelerde odanın ışıklarını sabahlara kadar dost ederim kendime.Ama korkutmayan dost.
İŞte böyle tuhaf bir hikayeydi işte o gece benim ömrümde.