Gölge Oyunu

• 17 Mart 2008 Pazartesi 00:00:00

aklına gelince gülümseyebildigin kac kişi varki hayatımızda?
bizimle birlikte +1...
sırf belli olmasın diye ağladıgın
olur olmaz herseye gulumserken
karsı koyamamak
oynadıgın rolu yasıyor olmanın gercegine inanamamak
dudaklarının kıvrımlarının aldıgı seklin bu kadar hosuma gitmesi
sanki hicbir kadın bu kadar güzel gülümseyemez gibi...

birer gölge oyuncusu gibiydik...
birbirine dokunmaya calışan iki gölge
biri digerinin ısıgını kesince kaybolan
belki de iç içe gecen...
için için yanarken
neydi bu aslında
bir perdenin arkasındaki iki gölge kadar birbirine yakın
birbirine dokundukca digerinin parcası olurken
keşfedilemeyen
gülümsettiren yılların ardından
sende bakıp halimize
not düşüyormusun
kayıt altına alıp
ezberliyormusun...

gölge oyuncuları gibiyiz
benim kanıma karısan alkol
dudaklarımdaki tortusu
senin mısralarına sinen kokusu sevdamın
her sustugumda akıntısına kapıldıgım sen
yazdıgım her satırın
kurdugun her hayalin
birgun ayılırmıyım bu sarhosluktan
ayıldıgımda acısı katlanılır olanmıdır..?
ne kadarına hazırız ruyaların gercegine
ne kadar bizim olacak yasadıgımız?
yedigimiz vurgun belkide tasvir edemedigimiz..
farkına vardıgımızda hersey icin gec oldugu
farkına vardık işte simdi
gecti
düştügümüz derinlikte birbirimizden baska sarılacak kimimiz olacak?
saklandıgım satırlarının arasında
susmalarına sar beni sımsıkı kapatıp, hatta ısırıp kanatırcasına dudaklarını
gulumsedigin zaman gozlerindeki ışıltılara hapset
susamadım üzgünüm..
susmak benim gibi bir adamın beceremiyecegi
yazmak
düşümdeki sevdayı pamuklara sarmak gibi
neresinden baksan
inkar et beni
hayaline sığdırabildigin kadarını al
bu perdeye sıgmayanların ışığını kapat
karanlıgına sakla
içiçe geçmiş iki gölge gibi