Azerbaycan`da Dokuz Ay ( 3 )

• 12 Mart 2008 Çarşamba 00:00:00

İlk üç gün içinde yaptıklarımız belliydi. Evden çıkıp yemek yiyor,dondurmamızı alıp bir parkta oturuyor ve kös kös eve dönüyorduk.Hayatım resmen durmaya başlamıştı ve ben bu durumdan hiç hoşnut değildim. Okulların açılmasına da daha çok vardı.

Azerbaycan’a yeni gittiyseniz ve yolda dolaşıyorsanız şu cümleyi duymanız ve söylemeniz zaman sonra size çok normal gelebilir.
- Aaaaaaaa Türk! Sanki yaratık.

Diyeceksiniz ki onlarda Türk değil mi? Elbette Türk fakat ne hikmetse Türkiye Türklerini ayırt etmeniz çok mümkün. Aslında bunun sebebini düşünmedim değil. Ne mi? Mesela bizim hatunlar Azeri hatunlarına göre biraz fazla sade. Tutun ki yolda saçları toplu, ayağında kot, makyajsız, üstünde de sade tişörtle dolaşan bir bayan gördünüz. Kalıbımı basarım ki bu kız yüzde doksan bir Türk kızıdır.
Erkeklerde ise durum tam aksi. Azeri erkekler öyle saç uzatmakmış, küpe takmakmış pek sevmezler. Malumunuz ki bizde biraz sevilir bu tarz. Azeri erkekleri klasik giyinmeyi severken Türk erkekleri genelde spor giyinmeyi tercih eder. İşte yolda böyle bir erkek görürseniz gene kalıbımı basarım ki yüzde doksan Türk’tür.

İşte bu saydığım sebeplerden olacak ki yine böyle kös kös parka giderken çıkmıştı bile ağzımdan:

-A a a a a Türk!

Zaman sonra bu kelimenin çıkması bizi gerçekten mutlu etmeye yetmişti.
Parka gidip oturduk.Bu bizim Türk arkadaşlar yanımıza geldi ve :

- Ev mi arıyorsunuz?

-Yok canım ne evi, şükür kafamızı sokacak bir yerimiz var.

-Biz de ev aramaktan geliyoruz.Burada pek bir sorun. Bulduk bir tane.Türkiye’nin neresindensiniz?

Gerçekten de Bakü’de ev bulmak büyük bir sorundu. Ya evler çok eski oluyor ya da bütçesi çok ağır geliyordu. Derken bizim bu Türk arkadaşlarla başladık muhabbet etmeye. Bir de bu arkadaşlar hemşerimiz çıkmaz mı? O o o o o bir başladı mı toprak muhabbeti bitmek bilmez bilirsiniz. Hele bir de gurbetteyseniz.

Biz bu iki arkadaşla pek bir dost olduk ilerleyen günlerde. Zaman zaman görüşüyor, toprak muhabbeti yapıyor, gülüyor, eğleniyorduk. Hem arkadaşlarımızdan birinin Bakü’de dördüncü yılıydı ve bize öğretecek çok şeyi vardı. Aynı zamanda psikolojide okuyan arkadaşımız yaptığı psikolojik tahlilleriyle de gülmekten kırıp geçiriyordu bizi. Zavallımızın bir de gurbette sözlüsü vardı. Bir başladı mı özlem muhabbeti bitmek bilmiyordu.
Dostlarımızı bir gün yemeğe davet ettik. Ama bir sorun vardı. Ne ben ne de arkadaşım yemek yapmayı bilmiyorduk. Sevgili psikolog adayı arkadaşımız eve kap çanak alma konusunda gene yetişti imdadımıza. Ev arkadaşımla ben de markete gittik. Marketteki kadın bana, ‘sen ne geşeng gızsaan , eyni bizi okşursaan ‘ demez mi?

Haydaaa ne diyordu şimdi bu kadın okşamak falan, kimi okşamışım be kadın diyesim geldi ama yine tuttum kendimi. Zar zor birbirimizi başa düştükten sonra anlaşılmıştı meğersem kadın bana:’sen ne güzel kızsın aynı bize benziyorsun’ demeye çalışmıştı. Neyse ki bir sorun olmadan market alışverişini de tamamlamıştık. Sıra et almaya gelmişti. Bir kasap bulduk diye sevinirken , ne görelim beğenirsiniz camda?
‘Sümüklü et …. Şirvan’ , ‘Sümüksüz et…… Şirvan’

Bizim dilde pek de iyi bir manası olmadığını hepinizin bildiğini sanıyorum, bir de bunu ete yapıştırın. Nasıl bir şey düşünürdünüz? Evet, bizde aynen sizin gibi düşündük ve miğdemiz iflas etti. Hemen arkadaşlara bir zeng ederek bunun manasını öğrendik.
Meğersem buradaki sümük, kemik anlamına geliyormuş. Miğdemizin iflasına karşılık bir kilo sümüksüz et alıp çıktık.
Akşama ne yapacağız diye kara kara düşünürken, aklıma bir fikir gelmişti. Makarna yapacaktım, hem daha önce de yaptığım için hiç de kötü bir fikir değildi bu. Taaaaki sofraya oturana kadar. Ben bir heves sofrayı hazırlamış, makarnanın yanına ketçapla mayonezi koymuştum. Makarnada bir terslik olduğunu hissetmeme rağmen kendime toz kondurmayı göze alamadığım için sesimi çıkarmamıştım.
Sofraya oturup herkes makarnasından bir çatal alınca suratlarındaki ifade bir anda değişivermişti sevgili arkadaşlarımın.

- Makarna nasıl olmuş?

Sevgili psikolog adayı arkadaşım:

- Mmmmmm ,ketçap çok güzel,mayonez de öyle.E e e tuzu da unutmamak lazım.

Yüzümün asılması makarnamın hamur olduğu gerçeğini değiştirmiyordu ne yazık ki. Ama felaket makarna bile, eğlenceli bir akşam geçirmemize engel olamamıştı.