ÖLÜM BİR NEFES KADAR YAKIN

• 7 Mart 2008 Cuma 00:00:00

Ne kadarda güzeldi o yaz yeni evlenmiştim mutlulugun doruğunda cicim ayları denilen ayları yaşıyordum ve birgün eşim istanbula gitmek zorunda kaldı, yani iş nedeniyle ama o giderken içim acımıştı gitme diyememiştim! Ama içimdeki ses gitmesine izin verme diyordu.
Eşim giderken öle bi baktı kı sanki gitme deyişimi beklermiş gibi ama o anda dilim tutuldu gitme kal diyemedim
vedalaştık ve gitti içim acıyordu saatler ilerlemek bilmiyordu hava karardı saatler akıp geçti bi türlü uyku uyuyamıyordum eşimi aramıştım ulaşamamıştım içim dahada sıkıldı(abim askerliğini tecili yüzünden geç yapmıştı) birazda abimin askerden dönüşüydü beni sıkan çünkü abimle dargındık ve ben onun yanına gitmek istiyordum ama eşim yanımda deildi o cesareti kendimde bulamıyordum ve elime bir kalem ve kağıt aldım başladım abime olan hasretimi mısralara dökmeye öyle güzel yazmıştım ki okurken dayanamayıp ağladım saatler ilerliyordu ve birden yerden gelen bir şiddet beni yatağımın ucuna attı yatamın ustunde oturuyordum evden bir ses geldi işte kıyamet kopuyor diye bağıran kayınvalidem di kıyamet kopuyor diye defalarca bağırdı ard arda gelen sarsıntılar yıkımlara neden olmuştu yatak odamın kapısı kapanmıştı ama ilahi güç benim oradan cıkmamı sağladı evin içi harabe gibiydi bina sağ tarafa eğilmişti ve ben o sıraba kelimeyi şaadet getirerek evden çıktım daha sonra ev halkı çıktı ve komşularda adapazarı tanınmaz haldeydi eşim aklımdan hiç çıkmıyordu acaba o ne yapmıştı hiç haber alamamıştım çıldırmak üzereydim saatler ilerlemiyor ruhum daralıyordu her geçen kişiyi eşim zannendiyor heyecanlanıyordum artık akşam olmak üzereydi hava kararmaya başlamıştı ki ben halen umudumu kesmemiş yitirmemiştim biliyordum sevgim ona kavuşmama yetecekti ya benimde canımı alacaktı rabbim yada onu bana geri getirecekti ve beklediğim an geldi eşim büyük bir telaşla mahallede dolaşıyor her önüne gelene ailesini yani bizi soruyordu beni gördüğünde rabbime nasıl şükrettiğini görmenizi isterdim kayınpederim sevinçten ağlıyor annemse sevinçten ne yaptığını şaşırmıştı bense oracıkta kala kaldım dilim tuttuldu sadece ağlıyordum ve o gün rabbime binlerce kez şükür ettim hayatımız değişmişti ama hepimiz sağdık bundan güzel mutluluk mu olur şimdi ise her hatırladığımda zaten unutmak ne mümkün defalarca şükrediyor ve ölenlerin arkasından rahmet diliyorum şimdi sizdende bunu yapmanızı istiyorum ölmüşlerimizin ruhuna okuyalım bir EL FATİHA