KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
- 893 Okunma
- 1 Yorum
- 0 Beğeni
bekleyiş
gelenler gidecekti..o da gitmişti..sevmişti onu belki, belki de alışmıştı varlığına.. onun yakınında yöresinde varbulunması bir nevi huzur veriyordu kendisine, mutlu ediyordu.
şimdi o gitmişti..kendisi ise ilerde gidecekti..
üzülmeli miydi..
üzülmüştü elbette..fakat öyle aman aman bir üzüntü sayılmazdı bu..bir defa onunla birlikteliklerine kendileri karar vermiş değildiler..ayrılıklarına da.. o halde yeniden ilerde birlikte olacaklarsa bunun kararını da kendileri verecek durumda değildiler.. kader öyle tecelli ederse, mutlaka yine buluşacaklarına inanıyordu..bu, teselli oluyordu ona.
öte yandan, o gitmeden önce biribirlerini üzecek birşey yapmamaları da teselli kaynağıydı onun için.
beklemeye başladı gidiş sırasını..
YORUMLAR
ömrünün en uzun kışı olmalıydı bu..soğuk, zalim bir işkenceci gibi, dışarda kalanlara kötü muamele ediyor, semada ne bir kuş görünmesine ne de bir duvarda bir kedi görünmesine izin veriyordu.
o, işi icabı kışın olanca etkisine maruz hissediyordu kendisini..fakat, bu durumdan hiç de şikayetçi değildi. soğut görevini yapıyordu, o da işini.. önemli olan direnmekti yaşamak için ve direniyordu.. zaman zaman üşümüyor değildi, ama bu, normal olmalıydı..mutlaka kendinden kötü durumda, daha ağır şartlarda kışı yaşamak zorunda olanlar vardı ve kimilerini kendisi de tanıyordu.
nihayetinde kış birden bire sona ermişti..cemrenin hava su ve toprağa düşüvermesiyle, üşütücü kış ömrünü tamamlamıştı ve baharın insanın içine umut aşılayan ılık havası insanları ve ruhları sarıvermişti..
herkes gibi onun da yüzü gülüyordu..
