(Kamburu çıkmış,elleri cebinde bir adam,yürümektedir.Sahnenin sağ tarafta,yerde iki ayak vardır.Bir erkeğe ait olan bu ayaklardan başka,sahnede hiç bir şey görmeyiz.Ayaklar hareket etmektedir)

-Efendim?Bana mı dedin?(Ayaklar “hayır” der gibi hareket eder)İyi o zaman.(Birkaç adım daha atar,tekrar arkasına bakar)Efendim?Bana demedin yani?İyi.Eğer bana demiş olsaydın,aramızda kesinlikle bir samimiyet doğabilirdi.Yani ne biliyim,yanına gelirdim,bir iki cümle sohbet ederdik,eğer çok kanım ısınırsa,parlatabilirdim bile seni.(Ceketini tutar)Ceketimle hem de.(Gülümser,yere oturur)Gerçekten çok garip bir şey.Ne mi?(Anlatmaya çalışır,anlatamaz) Bilmem.Bilseydim, emin ol anlatırdım.Belki de garip olan,senle aramızdaki bu nedensiz ilişki,bu nedensiz,birden gelişen samimiyet.Mesela,şu dakikadan itibaren,ben sensiz hiç bir şey yapamam.Vallahi bak!Sen orda öyle dur.Bende burada böyle beklerim.Sen sallanırsın ben ara ara sana bakarım.Hatta belki(ayaklarını işaret eder)benimkileri yollarım oraya oyun oynarsınız biraz…Kovalamaca.(Katılırcasına güler,yerlere vurmaktadır,bir süre sonra susar,durur.yavaş bir ses tonuyla)Bir gün,ellerimi evde unutmuşum.Kapıyı çarpıp çıkmışım.Tam gideceğim yere geldim,bir baktım ellerim yok.Bir kaç kişi yanıma koştu telaşla,bizim millet öyledir,biri ölmeye görsün.“Koşun!”,“gelin”,“bakın”,“adamın elleri yok yahu!” diye başladılar bağırmaya.Dedim,bundan doğal ne olabilir,bundan tabii ne var!Evde unuttum!Bu kadar basit açıklanabilirken her şey,neden üzerime üzerime geliyorsunuz,dağ gibi soru cümleleriyle?(Sinirlenir)Ne düşünüyorum biliyor musun?Bu soru işaretini ters çevirip,bu bana sorular yağdıran adamların hepsini,saçımın tellerinden yaptığım iplerle,asmak!(ayaklar,can çekişir gibi kasılır ve yana yatarlar,artık hareketsizdirler)Dedim ya…Eğer,buradan geçerken,bana demiş olsaydın,seninle çok güzel sohbet ederdik.Sana kollarımı nasıl evde unuttuğumu bile anlatırdım.Ama bana demediğine göre…(Kalkar gider)