KEŞKE ANNE...

• 23 Şubat 2008 Cumartesi 00:00:00

^KIZ BİLİNMEZ BİR UÇURUMUN KENARINDAYDI, BAĞIRIYORDU AMA KİMSELER ÇIĞLIĞINA KOŞMUYORDU.^
BİRDEN SIÇRAYARAK UYANDI LEYLA. DAHA RÜYANIN ETKİSİNDEYDİ, BİLİNCİ TAM YERİNE GELMEMİŞKEN BAĞIRDI: ^ANNE! BİR BARDAK SU GETİRİR MİSİN?^ BİRAZ BEKLEDİ YATAKTA. ANNESİ GELMİYORDU, AYAĞA KALKTI VE BİRDEN BAŞI DÖNDÜ.ŞİMDİ AKLI BAŞINA GELDİ. O KORKUNÇ OLAYIN , ANNESİNİ KAYBETTİĞİ O FECİ GÜNÜN ÜZERİNDEN TAM TAMINA 4 GÜN GEÇMİŞTİ. BUNU BİR TÜRLÜ KABULLENEMEYEN, İNANAMAYAN LEYLA HER GECE KABUSLAR GÖRÜYOR, ANNESİNİN ÖLÜMÜNDEN KENDİNİ SORUMLU TUTUYORDU. ANNESİNİN ÖLDÜĞÜ GÜN LEYLA OKULDAN ERKEN GELMİŞTİ. ÖNCEDEN SÖZLEŞTİKLERİ ÜZERE ANNESİYLE ALIŞVERİŞE GİDECEKLERDİ, ANNESİNİN ^HADİ ÇIKALIM LEYLA^ DEDİĞİ ZAMAN LEYLA EVDE YOKTU, ZATEN BİRAZ BAŞINA BUYRUK OLAN LEYLA ANNESİNDEN HABERSİZ KARŞI EVDE OTURAN ARKADAŞI PINAR’A ÖDÜNÇ ELBİSE ALMAYA GİTMİŞTİ. BAŞINDA KAVAK YELLERİNİN ESTİĞİ BİR ZAMANDA OLAN LEYLA SIK SIK ARKADAŞLARIYLA ÖDÜNÇ ELBİSE, AYAKKABI VS. ALIŞVERİŞİNDE BULUNURDU. ANNESİNE MUHTAÇ OLAN AMA ONA PEK DE HAKKETTİĞİ KADAR SAYGILI OLMAYAN YANİ TAM ERGENLİK ÇAĞINDAYDI LEYLA.
ANNESİNİN SESLENDİĞİ ANDA HENÜZ ÇIKMIŞTI SOKAĞA. İŞTE O AN.HERŞEYİN DEĞİŞECEĞİ, ÇOK İNSANIN HAYATINDA TAMİRİ İMKANSIZ YARALAR BIRAKACAK OLAN O AN. ZAMAN BAKIMINDAN KÜÇÜCÜK, YIKIM BAKIMINDAN KOCAMAN BİR AN :DEPREM...
LEYLA O DEPREMDE ANNESİNİ KAYBETTİ. ZATEN BABASI O KÜÇÜKKEN ÖLMÜŞTÜ. HAYATTAKİ TEK VARLIĞINI DA BU DEPREM ALMIŞTI ONDAN :ANNESİNİ. DAHA 4 GÜN ÖNCE ANNESİ OLAN LEYLA ŞİMDİ BU KOSKOCA HAYATTA YAPAYALNIZDI. ÜSTELİK ANNESİNE BİR DEFA BİLE DOĞRU DÜRÜST ^SENİ SEVİYORUM ANNE^ DEMEMİŞTİ. ONUNLA DOYA DOYA ANNE-KIZ SOHBETİ EDEMEMİŞ, SARILMAMIŞ, KOKLAMAMIŞTI. İŞTE ŞİMDİ TÜM BUNLARI ŞU AN YAPMAK İSTİYORDU, ANNESİNE TÜM SEVGİSİYLE SARILMAK, ÖPÜP KOKLAMAK, SARILMAK VE HİÇ BIRAKMAMAK İSTİYORDU. EĞER ANNESİYLE BİR AN ÖNCE SOKAĞA ÇIKMIŞ OLSAYDI BELKİ DE. BU DÜŞÜNCELER BEYNİNİ KEMİRİYORDU. GÖZLERİ AÇIKKEN, KAPALIYKEN, HER DAKİKA, HER AN BUNLARI DÜŞÜNÜYORDU, İNANMIYORDU ANNESİNİN ÖLDÜĞÜNE, İNANAMIYORDU. KEŞKELERLE, KOCAMAN BİR VİCDAN AZABIYLA KIVRANIYORDU. AĞLAMAK İSTEDİKÇE GÖZLERİNDEN BİR DAMLA YAŞ BİLE GELMİYORDU.KEŞKE DİYORDU, KEŞKE. AMA BİLİYORDU ANNESİNİN BİR DAHA GELMEYECEĞİNİ. ŞİMDİ KEŞKE DEDİĞİ HİÇBİR ŞEYİN GERÇEKLEŞEMEYECEĞİNİ BİLİYORDU AMA İSTİYORDU, ARZULUYORDU, O ÖLMESEYDİ BEN ÖLSEYDİM DİYORDU. KIVRANIYORDU.ACI ÇEKİYORDU. HER DAKİKA CANI YANIYORDU. O YAŞADIKÇA BU ACININ HİÇ DİNMEYECEĞİNİ DE BİLİYORDU. HER NEFESİNDE DİLİNDE ŞU İKİ KELİME OLACAKTI :^KEŞKE ANNE...^