KÜÇÜK KIZ

• 23 Şubat 2008 Cumartesi 00:00:00

KAPININ ZİLİ ÇALDI.GELEN ESKİCİYDİ.BİR ZAMANLAR BİRLİKTE ÇALIŞTIĞIMIZ ORHAN’DAN BAŞKASI DEĞİLDİ.ÇOK ŞAŞIRDIM.ÜZÜLDÜM HALİNE...
ABLA SENİN EVİN MİYDİ DEDİ VE UTANARAK ESKİN VARSA VERİR MİSİN? DEDİ.
BEN ESKİLERİ HER ZAMAN HAZIR BULUNDURUR İSTEYENE VERİRDİM.AMA ONDAN ÖNCE GELEN BİRİNE VERMİŞTİM.
ORHAN ŞU AN ESKİ YOK AMA SEN ADRESİNİ VER BEN SANA UĞRAR GETİRİRİM DEDİM.TAMAM ABLA DEYİP ,GİTTİ.
BEN ÇOK ÜZÜLMÜŞTÜM ONUN HALİNE
HEMEN ARKADAŞLARIMLA VE KOMŞULARIMLA GÖRÜŞÜP GEREKEN İHTİYAÇLARI TOPLAMAYA ÇALIŞTIM.ÖĞLEDEN SONRA VERDİĞİ ADRESE ARKADAŞIM VE OĞLU İLE GİTTİK.
EVET O ANDA GÖRDÜM O KÜÇÜK KIZI VE ŞİİRİMİ YAZDIM.
KIZ EVET ELLERİ İLE SİLİYORDU YERLERİ...
BEN DONDUM KALDIM.GÖŞYAŞLARIMI İÇERİME AKITTIM VE HALİMİZE ŞÜKRETTİM.
BİRAZ YİYECEK VE GİYECEK VE PARA TOPLAMIŞTIM AZDI AMA BİRKAÇ GÜN AÇ KALMAYACAKTI.
OKUYAN İKİ ÇOCUĞU VARDI.ONLARIN OKULUNA GİDİP OKULDA OKUDUKLARINA DAİR BELGEYİ ALIP MUHTARA GÖTÜRDÜM VE DENİZ FENERİ VE KİMSE YOK MU DERNEĞİNE MEKTUP YAZDIM .İNŞALLAH OLUMLU BİR CEVAP GELİR ORHAN VE AİLESİ İÇİN.
BU ARADA ORHAN’IN AKCİĞERLERİNDE KİST OLMUŞ VE DOKTOR FAZLA ÖMRÜN KALMADI DEMİŞ EŞİ ZATEN KANSER HASTASI İDİ.4 ÇOCUK PERİŞAN.
BİZLER DE SICAK EVLERİMİZDE KİMSELERİ GÖRMEDEN OF DEYİP DURUYORUZ.