masal (4.bölüm)

• 23 Şubat 2008 Cumartesi 00:00:00

ve iki dakika sonra kara bulut güneşin önünden çekildiğinde,masal her yere bakındı,fakat ne o renkli ışıklar,
ne kesesi ne de ilham perisi yoku görünürde.peri ile birlikte masal’ın bir gıdım ümidi de yok olmuştu.bu yaşadıklarına hala yazamadığı öykünün hüznü de eklenince,
iki damla yaş aktı gözlerinden çenesine.ardından iki yaş daha aktı,ve çenesinden sarkan iki damlayı ittirerek onlara
katıldı.dört damla yaş ardı ardına masal’ın dizlerinin üzerinde duran bomboş kağıda düştü:"pıt,pıt,pıtt"ve"pıtt!" masal,üzgün
ve çaresizce boynunu eğdiğinde,sayfanın yarıya kadar dolu olduğunu gördü.masal’ın gözlerinden akan yaşlar öyküyü yazıyordu.
buna hayret eden masal’a,unutkan:
-ben gördüm masal!her yer karardığında ilham perisi tüm keseyi senin gözlerine boşalttı,dedi.masal önce kekeledi.
sonra başını kaldırdı.bu sırada sakin sakin kağıda süzülen her damla düzinelerce satır yazıyordu.masal bağırmaya başladı:
-periii!her neredeysen seni seviiiyoorumm.teşekkürleer çok teşekkürleeer.sana minnetarım perii!
artık sevinçten damlıyordu göz yaşları dolu dolu sayfaya.ve çabucak sayfanın önünü arkasını doldurmuştu ilhama bürünmüş
göz yaşları.masal,periye hiç olmadığı kadar minnettardı.ilk defa bir öykü yazdığı için bu kadar sevinçliydi.
öykü bitince göz yaşları dindi.tamamdı öykü ama,gözyaşları bir başlık yazmayı unuttmuştu.masal,elini çenesine
götürdü.biraz düşünüp,yaşadıklarını aklından geçirdi.birşey bulamazken gözü pencereye ilişti.buhulu cama baktı,
"masal" yazıyordu."ohhh!"çekti uzunca.tamamdı öykü..gözlerini mutluluk ve huzurla kapattı,sol gözünü
işaret,sağdakini baş parmağıyla ovuşturdu.yüce bir mutluluk gülüşüyle gözlerini tekrar açtı.tekrar açtı,
tekrar açtı,ve:üzerinde yorgan,ensesinde pofuduk yastığı,üstünde pembe pijamaları,sol elinde avucunun sardığı kurşun kalem ve buruşuk,bomboş bir sayfa