[ iceri ]Uzun uzun ellerine baktı. Canı halâ yanıyordu.Ama yüreğindeki acı ellerindeki acıyı bastırıyordu. Taburenin üzerinde oturmuş,öylece odasına bakıyordu. Değişmişti odası..eski halinden eser kalmamıştı. Sonra penceresinden dışarı baktı güzel bir ilk bahar sabahıydı.her yer yemyeşil olmuştu kuşlar cıvıldıyor, çiçekler sanki hep bir ağızdan şarkılar söylüyordu. Ama hiçbir önemi yoktu onun için. Onun fırtınaları o küçücük kalbine sığmıyordu. Ayağa kalktı yatağının kenarındaki komodinin çekmecesini açtı içinden saçları yanmış elleri ve ayakları erimiş yanmış bir oyuncak bebek çıkardı.. odanın sol köşesine baktı , orada bir balık akvaryumu duruyordu. Ama daha üç ay öncesi bir oyuncak bebek evi vardı orada. Aklından silmek istediği o gün yine gözünde canlanmıştı.
Eline aldığı kibritle yakmıştı o oyuncak evini ve tüm odasını..alevler geldi gözünün önüne canını yakan, ellerini, saçlarını ve tüm unutmak istediği hayatını yakan o alevler. Haykırışları, çığlıkları ,kulaklarından gitmiyordu. Acı dolu bir gündü. O gün acaba yüreğimi daha çok yanıyordu yoksa yanan vücudumu.. bunu hiçbir zaman bilemedi.
Henüz 12 yaşındaydı. Büyük bir malikanede yaşıyordu. Babası bir iş adamı annesi ise sosyetenin en gözde hanım efendilerindendi. Dedesi kasabanın soylu ileri gelenlerindendi. Bu malikanede dedesinin mirasıydı onlara. Belki dışarıdan bakıldığında imrenilecek bir hayata sahiplerdi. Ama bu büyük evin içinde neler yaşandığını kim bilebilirdi? Güzel ve saygın bir okulda okuyordu çilem. Dadısı ,özel öğretmenleri ,hizmetkarları,seçkin arkadaşları vardı. Ama böyle sükseli bir hayat onun için ne kadar önemliydi. Yalnızdı . koskoca evde ,bu kadar kalabalığın içinde o yalnızdı. Paylaşabileceği ,konuşabileceği insanlar yoktu etrafında. Annesi partiden partiye gider ,geceleri o süslü arkadaşlarıyla konken oynar,çılgınlar gibi içki içer ve deliler gibi alışveriş yapardı. Bütün hayatı bunlardan ibaretti. Gün içerisinde annesini gördüğü anlar pek azdı. Babasının varı yoğu işti. Sürekli çalışırdı. Para servet ve itibar onun için her şeydi. Geceleri eve çok geç gelir, sabahta herkes uyurken işe giderdi. Babasını ancak evde verilen büyük partilerde ya da bazen evde kaldığı Pazar sabahları görebilirdi. Birde gecenin geç saatleri bağırışlarla ve çığlıklarla uyandığı o kavga dolu saatlerde karanlık koridorlardan hızla ve öfkeyle giderken kapısının aralığından görürdü babasını..
Annesi ile babası evde pek az karşılaşırdı ve o anlarda da sadece kavga ederlerdi. Çilem onların birbirlerini sevmediklerini düşünüyordu. Onların sevgisizliği çilemi de etkiliyordu.
Sıcak bir yuvaydı çilemin isteği. Neşe ile evin koridorlarında koşmak,annesi ile pikniğe gitmek, babasıyla ata binmekti. Akşamları sofraya hep beraber oturmak,şarkılar söyleyerek şöminenin başında kahkahalar atmaktı. Hep hayallerinde yaşamıştı bu isteklerini. Odasında ki o oyuncak evinde yaşatmıştı bu düşlerini. Gün gelir saatlerce kalkmazdı o düşler evinin başından. Çünkü orada yaşardı ve yaşatırdı tüm mutluluklarını.Anne ,baba ve küçük bir kız vardı bebek evinde. Orada annesi hep onunla ilgilenirdi. Ona masallar anlatır,beraber banyo yapar,saçlarını tarardı. Babası eve erken gelir beraber pikniğe giderlerdi. Orada mutluydu çilem.
Yine bir gün annesi ve babasının kavgalarına şahit olmuştu. Odasının kapısı ardından onları dinliyordu.ağlamaya başlamıştı. Sessizce gözlerinden yaşlar süzülüyordu. Duydukları hiç hoşuna gitmemişti. Annesi ile babası ayrılmaktan söz ediyorlardı. Çılgına döndü. Bir an kapıyı açıp haykırmak istedi. Bağırmak onlara gücü yettiğince vurmak istedi. Yeter diyecekti yeter artık, bıktım sizden..ama sözleri düşüncelerinin içinde boğulup gitti. Sanki dünya başına yıkılmıştı. Koşarak yatağına kapandı. Yastığı olabildiğince kafasına bastırıyor. Artık bir şey duymak düşünmek istemiyordu. Deliler gibi ağlıyordu. Ne yapacağını bilmez bir haldeydi. Hızla yatağından kalktı. Oyuncak evinin yanına gitti.düşler evi artık ona anlamsız ve acı veriyordu. Çünkü yalandı,orada yaşadıkları yaşatmak istedikleri yalandı. Aynanın önündeki çekmeceyi açtı. Elektrikler kesildiğinde mumu yakmak için konulan kibriti eline aldı. Hiç düşünmeden oyuncak evinin başına geldi. Ve kibriti yakarak tutuşturdu düşler evini. Plastikten yapılmış ev birden alev aldı. Geri çekildi ve seyretmeye başladı. Ateş sanki orada değil çilemin yüreğinde yanıyordu. Bu alevlerle hayatında ki bütün olumsuzları yok edecekti. Alevler birden perdeye oradan da halıya sıçramıştı. Çilem korktu ve o korkuyla ne yaptığının farkına vardı. Söndürmek için bir şeyler yapmak istedi. Oyuncak evine yaklaşıp önce bebeklerini kurtarmak istedi. Ama alevler her yeri sarmaya başlamıştı. Annesi ile babasının olduğunu düşündüğü bebekleri erimeye başlamıştı. Küçük kızı kurtarmak istedi. Uzandığında ellerini acısını hissetti. Bebek yanıyordu umarsızca onu aldı ve birden yere bıraktı. Tekrar eline alarak ona sıkıca sarıldı..
Elleri yandı alevler üzerine sıçramış elbiseleri tutuşmuştu çilem çığlıklar atarak kendinden geçmişti.
Ve gözlerini açtığında hastanedeydi inanılmaz acılar hissediyordu. Vücudunun belirli yerleri yanmış. Sargılar içindeydi. Son iki gündür uyuyordu. O gece evdeki hizmetkarlar yangını fark etmiş ve hemen müdahale edip itfaiyeyi çağırmışlardı. Allah’tan yangın büyümeden söndürülmüştü. Çilem dumandan ve alevlerden oldukça yara almış bir vaziyette hastaneye yetiştirilmişti. Ama odası tanınmayacak hale gelmişti. Acılarla dolu iki aydan sonra çilem eve dönmüştü. Odası yenilenmiş , boyanmış ve yeni eşyalar alınmıştı. Yangından eser kalmamıştı. Oyuncak evinin yerine bir balık akvaryumu konmuştu. Çilemin psikiyatrisi bunun ona iyi geleceğini söylemişti annesi ile babasına. Onlarda büyük bir tane almışlar içini rengarenk balıklarla doldurmuşlardı. Bunun çilemin ruhundaki yaraları iyileştirmeye yardımcı olacağını düşünüyorlardı. Alevlerle dolu kabus bitmişti. Her şey geride kalmıştı. Ama çilemin içindeki yangınları söndürmeye hangi ilaç yardım edebilirdi. Düşler evindeki masallar yaşananlar,mutluluklar bir kibrit çöpüyle yok oluvermişti.
Elindeki yanmış bebeğine baktı ve tekrar odasına göz gezdirdi. O sırada kapı çaldı.dadısı doktorunun geldiğin söyledi. Onaylamak ister gibi başını salladı çilem.kapı kapandı. Elindeki bebeği tekrar çekmeceye koydu. Hayalindeki düşler evi,yüreğindeki yangınları ve yalnızlığıyla odadan çıktı..