masal (3.bölüm)

• 17 Şubat 2008 Pazar 00:00:00

taki,güneşin göz kapaklarını aydınlattığı morlu,turunculu,yeşilimsi dairelere dek.belkide güneşin doğuşu ilham
verecekti ona.ama masal,uykusuzluğa ve yorgunluğa daha fazla dayanamayıp sırt üstü yığıldı kaldı yerde.unutkan
olan biteni su bardağından izliyordu.masal’ın yere serilip uyuduğunu görünce bardağında tepinerek,sağına soluna
çarparak,tekme yumruk vurarak çalkalandı.ve içindeki suyla birlikte masal’ın yüzüne dökülmeyi başardı.masal’ın
yüzgeçlerini gözleriyle ovuşturdu,yanaklarına ikişer tokat attı.masal bu kadar çabadan sonra nihayet ayıldı.
doğrulurken eline bir kağıt bir de kalem tutuşturdu unutkan.masal unutkana teşekkür etti ve kalemini parmaklarının
arasına sıkıştırdı.sayfası da dizlerinin üzerinde..yerde,ayaklarını uzatmış,yarı sersem bir halde,pencerede adının
yazdığı yere dalmış bakarken güneşin renkli ışıkları yine yaklaştı göz bebeklerine.ardından ilham perisi göründü kesesiyle
ve şöyle dedi masala,kibirli kibirli:
-epeydir yalvarıyorsun bana.dersini almışsındır umarım.kibirlenmemeyi öğrenmişsindir.
masal:
-peki bana artık ilham vermeyecekmisin?dedi.endişeli bir tavırla peri cevap verdi:
-dedim ya,çok kibirleniyorsun.sen ilhamı bulunda kendini bir şey zannediyorsun.neymiş,ondan roman yazarmış ta,
kalın defterde öyküleri varmış ta..ben sana ilham kesemi açmasam bir satır yazabilecekmisin?
-hayır,dedi boynu bükük.pişmanlıkla,yazamam dedi.peri:
-peki,artık şunu minik kafana sok:sen büyük bi yazar değilsin!biz ortağız.bende ilham var,sende okuma yazma.
ve kibirlenmeyi hak eden biri varsa,o da benim.büyük yazar olan benim.tüm öyküleri ben yazdırdım sana,dedi ve
pencerenin önünde havadayken birden yere düştü,tam da kesesini karıştırmaya başlamışken..ardından güneşin
önüne geçen bir kara bulut simsiyah yaptı her tarafı.bir an ümitlenmeye başlayan masal,tekrar ve daha çok telaşlandı.
periyi arıyordu ama gözlerinin gördüğü,bir körünkinden farksızdı.