Eski Ve Küçük Bir Öykü

• 5 Şubat 2008 Salı 00:00:00

Can sıkıntısı hiç mi bitmez?
Yeni bir yıl başlıyor yeni yıl hep yeni ümitlere kapıdır ya
Sözde…
Bu hiçbir zaman çok inandırıcı olmamıştır neden se
Umursamamak mı gerek?
Yıl başlıyor geri sayım… 3–2–1… yeni kararlar günü
Yeni karar “umursamaz ol!”
An ne getiriyorsa…

11.01.2006
Günaydın az geçmiş başka bir gün
Garip bir gün sanki
Eğlenerek içinde olmak istediğin bir gün…
O an çok eğlenceliydi her nekadar kafa karıştırsa da

Gülümse, biraz pişmanlık yaşa… Ve konuyu kapatmanın bir yolunu bul…
Bu kolay bir çözüm…

“...Zannettiğim kadar kolay değilmiş…” ama direnmek gerek
İmkânsızlıkları zorlama!
—içimdeki ses zorlamam gerektiği konusunda çığlıklar atıyor…
İçindeki sesi sustur!
Bu kadar çelişme niyedir? Yine mi en zor…
Daha nekadar?

Şubatın ilk günleri…
Yine sadece tek başımayım
Bencillik üzerimden geçiyor sert bir hızla
İnanmak istemiyorum bunu sadece benim yaşadığıma
Tek ben olmamalıyım
Beklide bu da kazanılması gereken zor bir sınav
Üzerine gitmeliyim ki çabuk bitsin…

Bitmiyor tek başıma başaramıyorum
Yardımın gerek bana benzeyen ruh…

Deneme 1–2–3
Bir tatil havası, karların altına gömülmüş bir tatil…
Hep böyle olsa keşke arzusu ve huzur iç içe
Ve ayrılış…

Olmuyor
Karar vermek her gecen gün daha da zorlaşıyor
Kaçmak gerek buralardan kimsenin bulamayacağı bir yerlere
Evet, kesin çözüm

“Yanılıyorsun!”
—hayır gidiyorum

Deneme 1–2–3

Yanımda olmasını istiyorum yine
İkinci gün yanımdasın bana benzeyen ruh…
Gözyaşlarımı tutamıyorum
İnanmak istemiyorum yaşadığım her neyse
Beni inandırmaya çalışıyorsun
Büyüsüne kapılıyorum…
Hiç ayrılmamacasına sımsıkı elinden tutuyorum ki sende benim

Kısa bi ara

Gerçeklerle yine yüz yüze
Yanımda olamıyorsun nekadar istesen de
Artık biliyorum “aşk” bu
Çok acıtıyorsun…

Deneme 1–2-3 olmamalı artık
Ama inanmak istercesine deli gibi bekliyorum
Neyi beklediğimi bilmeden
Bekliyorum gelen giden yok
Daha da canımı acıtmaya çalışacak sanki “bana benzeyen ruh dediğim”

Donuk uykulu bir bekleyiş

Gözlerimi açıyorum “O” değil sanki (kızgınlık)
Yok, yok hayır! Ta kendisi
İnanmak istemiyorum ve hatta
Canını acıtmak istiyorum
Hak etmediğim bir yalnızlığa karma karışık
Beni hapsettiği için…

O anki sonuç;
Canı yandı ama benimkini daha çok yaktı
Belki pişman belki değil
Sorgulama ve artık deneme!

Kısa bir ara
Kısa olduğunu sandığım bir ara
Aslında uzun bir Ara…

Deneme 1-2-3 olması gerek artık
Hiç değilse varlığı
Kapı çalıyor aksam olmuş
Alt kapıdan gelen ses…
Dostça ve arkadaşça bir giriş
Yalnız değiliz

Gözyaşları!
Bana benzeyen ruh hiç gitmemiş
Öyle ki; kalmak istiyor
Fakat bu sefer kafesin içine kitlenmiş olan
Ben değilim
Çıkmak için kırması ve kanırtması gerek
Zor bir deneyim
Belki yapabilir…

Uzaklaşma / Uzak kalma
Çektikçe çeken bir uzaklık
Dayanamama uzakta kalmaya

Bir telefon sesi gece…
Bitti kırdı zincirleri
Başardı kafesinden çıkmayı
Sevinç mi hüzün mü?
Yoksa kendini mi yok edecek?
Belki de yalnız kalmak onun için doğrusu
Bana mı benziyor ruh?

Kavuşma

Hiç bitmeyecekçesine kenetlenme
Atlatılması gerekenleri birlikte atlamaya verilen sözler
Bana benziyor sanırım ruh
Ben ona açım oda bana
Mı acaba?
An da sıkışmaktansa önünden başka hiçbir şeye bakma
Demek geliyor içimden
Sanki her şey her geçen gün daha da kocamanlaşıyor
Ama Her Şey
Pozitif / Negatif

Aylar sonra

27 Ekim 2006 Cuma

Beni yok ettin
Ruh bana benzemiyormuş
Benim algı ağım yıpranmış
Aynalar bana küsmüş
Vurulmuş hayat ta ortasından bölünmüş…

Ve ben meğer hep tek başımaymışım

Teşekkürler Bana Benzemeyen Ruh
Yaşattıkların Ve Yaşatamadığın Her Şey İçin


Sadece bir yanılsama…

Gülbin MACUNLUOĞLU