Çok sediğim üzemiyeceğim kıramıycağım benim için özel bir dostumun yazısını okudum.Çok beğendim.Benzerini ben yazmak istiyorum.Bir adam çok sevdiği eşini kaybediyor. Aradan daha 4 ay geçmeden ikinci baharını yasamak için şen şakrak bir dulla evleniyor.Sebebini sorunca kim pantolonumu utuliycek kim yemeğimi yapcak e kendine göre haklı ölenle ölünmüyor.On seneye yakın ikinci baharını yaşadı ikinci eşiyle bu sefer çocuklarını kaybetmişti hemen mal derdine düşüldü .Olurya ölürse hiç hak etmeyen ikinci hanıma kalcaktı mallar mülkler.Tartışmalar sürdü küskünlükler oldu aralarında gel gelelim adam yavaş yavaş elden ayakdan düşmeye başladı.Zaten ikinci eşi niye almıştı ona baksın diye ama hayat öğle değil kadın çektı gitti .İlgilenmedi çocuklarıyla zaten arası yoktu arasıra ararlardı uzaktan o kadar.Hastalığından dolayı elden ayaktan düşmüştü bir bardak suyunu bile kimse vermemiş.Eğer benim haberim olsaydı başımla derdim gönüllü hemşiresi oludum.Bir hafta yerde yatmiş ac susuz bulunduğunda mosmor olmuş allahtan kokmamış.Geride kalanlar öğlesine yolculadı gerçek dünyaya...
Sevgili dostum hayat böyle ister evlen ister yas tut farketmiyor.Tek dileğimiz allah namerde muhtaç etmesin elden ayaktan düşürmesin.Allah teneşir güzelliği versin her şey boş sen beni anlamazsın.Hayat derslerle doludur almasını bilene...
not:kesinlikle kayınpederimle alakası yok.