ELİF BAKİRE MEHMET

• 29 Ocak 2008 Salı 00:00:00

Yüzü mutsuzluğunu açıkça gösteriyordu zaten oda o anki hali neyse kendini öyle göstermeyi sevenlerdendi.Meyhaneye girdiğinde Nihat en köşedeki masadaydı deniz resminin önünde.Oturdu bir şey söylemedi.Kendine ‘de bir duble rakı söyledi.Neden çağırdığını sordu.Oda bir tek ona söyleyebileceğini çünkü etrafında güvendiği kimsenin kalmadığını söyledi.Dün geceden beri hatta evlendiğinden beri içini kavuran bu durumun artık dayanılmaz acı verdiğini söyledi.Rakısı geldi Mehmet ‘in..Kederli kederli sigarasını yaktı .Anlatmasını söyledi.Önceden ‘de ona anlatıyordu hangi sorunu olursa olsun.Ama bu daha farklıydı.Çünkü Mehmet ’in elinden almıştı Elif ’i.Evlendiğinde onunla Mehmet yinede büyük bir olgunlukla karşıladı bu durumu.Ama bir seneye yakın ortadan kaybolmuştu Karadeniz’e Cide ‘ye arkadaşının yanına .Acılarından kurtulup veya unutmamaya çalışarak gelmişti yine Silivri’ ye.Şimdi düşünceli haliyle Nihat’ı dinliyordu...

Mehmet bundan yedi sene önce Elifi senden almıştım hatırlıyormusun.Şaşırıp kaldı nerden çıktı der gibi bir ifadeyle suratına baktı.Dur konuşma ben dökeyim içimi.Dün geceden sonra karar aldım Elif senin ilk tanıdığın gündeki gibi saf ve temiz.Ne demeye çalıştığını anlamamış açık konuşmasını söyledi.Mehmet, Elif halen bakire.(ağlamaya başlar)Evet doğru benim sorunum oldu cinsellikle ilgili ve tenine bile deymedim.Anlayacağın...!

Mehmet şaşırmış gergin bir ifade vardı yüzünde.Konuyu nereye getireceğini düşünüyordu.Gergin ifadeyle bakıyordu.Elif seni seviyor dün gece artık dayanamayıp söyledi.Ben onunla hiç birlikte olmadı.(bir duble daha söylerler.)Yani?Ben çekiliyorum bu acıya daha fazla dayanamayacağım.Mehmet devam eder; bana seninle birlikte olduğunu ve bunun için evlenmesi gerektiğini söylemişti.Yok hayır.Asıl olan şu, babası benim param olduğu için onu zorla senden caydırdı.Birde ablasını okul parası vardı.Anlayacağın kız kendini feda etti.Sonra senin dükkanı beraber yaktık babasıyla.Arkadaşım affet ne olur.Bunca yıl yüzündeki çizgilerin derinleşmesine ben neden oldum.Elif ‘le evlendiğimiz gece bana Mehmet demişti.Ağlıyordu.Bende cezamı buldum erkeliğim gitti.Mehmet dişlerini sıkıyordu.Eğer Elifle evlenirsen ben her türlü yardıma hazırım biliyorum oturduğun evin kirasını bile ödeyemiyorsun ama bu acıyla yaşayamam ben.

Mehmet;ben anlıyorum seni yani şaşırdım bilmiyorum.Fakat ben onca yıl gerçek Elif ‘i değil kalbimdeki Elif ’i sevdim ve onu sevmeye devam edeceğim.Yoksul Mehmet’i seven Elif ’i seveceğim.Sen onunla ve acılarınla yaşamaya devam edeceksin çünkü dünyanın size kattıklarına bir şeylerden ödün vermeniz gerekiyor, acılara bağlı yaşamak ikinize ’de çok şey katacak.Benim kimseye ihtiyacım yok belki böylesi daha güzel ben kalbimdeki coşkuyu görebiliyorum sizin gibi karanlığı değil...

Bülent Yalçınkaya...