Cevabı Gelmeyen Mektuplar

• 28 Ocak 2008 Pazartesi 00:00:00

Canı fena sıkılıyordu.Akşam,yemek de yememişti.Sabah kahvaltı yapacak parasıda yoktu.Düşüncelerine yenik düşmemek için dua ediyordu.
Altı kişilik yurt odasında,pikenin altında uyumaya çalışıyordu.Beceremedi
uyumayı.Parasızlığını,yoksul sevdasını,yavuklusunu düşünüyordu.
Yatağından doğruldu,saat hayli geçmişti.Usulca dolabından birkaç kağıt alarak etüd salonunun yolunu tuttu.
Salonda tek tük öğrenciler ders çalışıyorlardı.Kuytu bir köşeye çekilerek
boş gözlerle etrafına bakındı.Kağıtlara uzandı,ağır ağır kelimeleri özenle seçerek önce
sevgilisine sonrada babasına birer mektup yazdı.Sevgilisinede babasınada,yanlarındayken
diyemediklerini bir bir yazdı.İyide etti,rahatlamıştı.
Mektupları itina ile katladı,büyük bir dikkatle önceden adresleri üzerlerine yazılmış zarflara koyarak,ağızlarınıda diliyle ıslatıp yapıştırdı.
Aç olmasına rağmen mektup yazmak,ilaç,su,ekmek olmuştu ona.O gece geç de olsa güzel bir
uyku uyumuş ve rahatlamıştı.
Uyandığında arkadaşları çoktan okula gitmişti.Kalktı giyindi,dolabının kapağındaki küçük aynada saçlarını özenle taradı,birde kendine aynada göz kırptı.Nede
olsa yenibir gün başlamış,üstelik sevgilisinede mektup yollayacaktı.
Dolap kapağındaki bozukluklara gözü ilişti,öyle ya varken bozukluk diye önemsemedikleri şimdi hızır gibi yetişmişti.
Önce kantinde simit çay ve peynirli bir kahvaltı yaptı sonra kampüs içindeki postaneye gitti mektupları yolladı.Oradanda okula.Üçüncü derse ancak yetişebil-
mişti.Olsun,içi içine sığmıyordu.Daha şimdiden mektuplarının cevabını hayal ediyordu.
O hayal ettiği mektupların cevabı gecikmişti.Oysa hem babası hem yavuklusu
alır almaz cevap yazmalıydılar.O mektupların cevabı hiç gelmedi.
Bir bayram tatiliydi,memlekete gelmişti.Kırılmıştı hem sevgilisine hemde babasına.İkiside cevap yazmamıştı mektuplarına.
Ana gibi yar olmaz deyip duygularını paylaştı anasıyla.Eyvah eyvahlar olsun.Nasıl,nasıl
olur,nasıl yapardı bunu.Evet yapmıştı.Hayat bazan en zayıf anımızda en zayıf noktamızdan
vuruyor bizi.Öğrendiğinde ne ağlayabildi ne gülebildi.
Babasının mektubunu sevgiliye,sevgilinin mektubunuda babasına yollamıştı.

Erzurum-1972