Ölümle yarış

• 21 Ocak 2008 Pazartesi 00:00:00

Çocuk burnunu çekti hafifçe.Yolun karşısına geçecekti.İlkönce sağa baktı bir.Sonra sola.Sonra da hızla fırladı yola ama belki de bu onun hayattayken yaptığı son hareketti.Hızla gelen kamyonun şöforünün tam o anda telefonu çalmıştı.Arayan karısıydı.Akşam eve gelirken kocasından almasını istediği şeylerden birisini unuttuğunu söylüyordu.Ama bu yanlış bir zamandı hatırlatmak için.

Doktor kasabada göreve yeni başlamıştı.Acil de ilk günüydü bu.Bir çocuk getirmişlerdi ilk olarak.Yaklaşık iki dakika önce durmuştu ufaklığın kalbi.Ambulansta suni tenefüs ve kalp masajı yapılmıştı ama çocuğun solmakta olan yüzü çok da vakti kalmadığını gösteriyordu.

Anne haberi aldığında şoka uğramıştı.Evini arayan kişi sabah sapasağlam okula gönderdiği oğluna bir kamyonun çarptığını ve hastaneye gelmesi gerektiğini söylüyordu.Kadın ilk iş olarak kocasını aradı.Ne diyeceğini bilemiyordu ama aradı.

Çocuk bir ses duydu önce."Hadi oğlum,gel!"diyordu bu ses.Dedesiydi bu.Yıllar önce ölen dedesi şu an sapasağlam karşısındaydı ve ona kendiyle gelmesini söylüyordu.Hem de sıcacık sesiyle.Elini uzattı çocuk.

"Allah kahretsin!" dedi doktor.Kalp masajına rağmen çocuğun kalbi tekrar atmamakta inat ediyordu.Ölümle olan bu yarışı ölüm kazanıyordu yine."Elektro şoku hazırlayın!" dedi genç adam.

Çocuğun annesi ve babası oğullarının gözlerinin önünde gidişini izliyorlardı.Anne haykırdı ve çocuğun yanına girmek istedi ama güvenlik görevlileri kadını zorla acilin odasından dışarı çıkardılar.Baba umutsuzca başını ellerinin arasına almış ağlıyordu.

Bir şimşek çaktı.Dedesine baktı çocuk.Ortalıkta görünmüyordu artık.Korktu."Anne!" dedi kendi kendine.Aynı anda başının üzernde bir ışık parladığını gördü.

Doktor yavaşça odadan çıktı.Çocuğun annesi ve babası ağlamaklı gözlerle bu genç adama bakıyorlardı.Doktor"Bakın,buraya geldiğnde oğlunuzun kalbi durmuştu.Elimizden ne geldiyse yaptık.Ama..."derken içerden bir ses "Mustafa bey!" diye bağırdı.

Çocuk ağlıyordu.İlk önce vargücüyle nefes almaya çalışmış sonra da ağlamaya başlamıştı.Kalbi her nasıl olduysa elektro şoktan sonra çalışmaya başlamıştı.Doktor bunun nasıl olduğunu anlamasada karşısındaki insanlar bunu kendisinin yaptığına inanıyorlardı.

Akşam eve dönerken doktor,bir çocuğun hayatını kendisinin mi yoksa Allah’ın mı elinde olduğuna dair inancını sorguluyordu.Açıkçası buna bulabileceği bir cevap olmasa da birilerine hayatını geri vermenin bir parçası olmaktan çok mutluydu.Paltosuna daha bir sıkı sarındı ve evde bekleyen karısının sıcak hayalini gözünün önünden kaybetmemeye çalıştı genç adam.