Narçiçeği Sevdası

• 29 Aralık 2007 Cumartesi 00:00:00

Mevsimlere meydan okuyan bir nar çiçeğiydi sevda… Çiçeklenmiş dallarıyla ölümsüz aşkların yazılmamış tarihiydi. Bağrı yanık topraklara verdi çektiği acılarıyla, köklerini… Kurak geçen yazlarda güneşi sever cıvıl cıvıl dalları. Uzun kış gecelerinde gözyaşıyla vurulur düşleri sonsuz kere. Dalgın baharların mevsiminde umutsuzluk oturur, sürgün veren dallarının gölgesinde.

Sonbahar sevdası saklıdır içinde oysa… Güleç yüzüyle sevdalı meyvelerini yalnız sonbaharda verir nar çiçeği… Kim bilir kaç sevdayı ağlatır aşka dair düşleri. Tek derdi varolmak yaşam kavgasında ve o bir damladaki hayata ulaşmak. Tabiatı dinlemekten başka çaresi yoktur ki, zamansız bir kavuşma zaten hercai çiçeklerini soldurur.

Özlemleri sever nar çiçeği, uzak bakışların hasretiyle yandıkça güzelleşecektir nar taneleri. Yaşanmamış her özlem tadılmayan bir renk olacaktır çiçeklerinde. Sevda kederlerinde çiçek açan dallarıyla, uzanır bulutlara. Hangi vakit yaban eller uzanırsa sevdalı kollarına, dikenleriyle korur kendini. Vesselam zordur nar çiçeği sevdası, ağlamak kadar.

Utangaç gülüşleriyle sonbaharın en tatlı kızıdır, kırmızının en güzel tonudur nar çiçeği… Uzatır saçlarını sızlayan sevdalara, beklemekten başka çaresi yoktur. Gitmek ister çokça… Köklerini toplayıp eteklerine, ormanı gezmek ister. İstedikçe kökleri sarılır toprağa, serin çimenlere darılır özlemi… Çiçekli saçlarını göğe kaldırır, masum bir bakışla bir damla yaş bekler gözlerine. Rüzgarın hüzün şarkısını dinler o vakit. Bilir gelecektir beklenen ve özlemektedir özlenen. Lakin yine de dayanamaz bazı bazı küser yaza, sızılı dalları.

Düşlerine sarılır hüzünlü yalnızlığıyla. Anlatamaz kimselere derdini, yaban bir yastıktır geceler uyuyamaz nar çiçeği. İri gölgesiyle sonbaharı bekler, rüzgar söyler zehir gibi yürek yakan şarkıları. Dağın eteklerinde yıldızların gölgesiyle umutlanır, gövdesindeki çentiklere bakarak kapatır gözlerini her gece.

Güneşi kandırır bir ikindi vakti, can veren yağmurun nemli kokusuyla aydınlanır karanlıkları. Derin derin içine çeker mis kokulu toprakları. Bir an uzanıp tutmak ister kara bulutları. Kimseyi beklemez yağmuru beklediği kadar ve bir düş değildir bu kez. Uçuşur dallarındaki kelebekler, uğur böcekleri… Başlar özlemli damlalar buluttan ayrılmaya. Özenle yapraklarını uzatır narçiçeği hayat veren damlalara. Yağmurun sesiyle bastırır özlemlerini o ses ki en güzeli. Her damla koşar gibi dolanır yaprak yaprak, öper yalnızlıktan kuruyan gözlerini, ılık ılık sarılır dallarına. Coşkulu bir hüzünden ibarettir bu vuslat, suskun ince bir sızıdır. Kısa sürecek olsa da çiçekli saçlarıyla doyasıya ıslanır nar çiçeği. En coşkun ırmaklar çağlar gürül gürül.

İçten içe bir korku sarar narçiçeğini. Rüzgarın bitmesinden, yağmurun dinmesinden korkar ve en çok da yalnızlıktan. Ansızın yakalandığı bu yağmuru yitireceğini bilir. Uzadıkça uzar dalları geceye ve sisli bir sessizlik çöker ansızın. Ölümün diğer adıdır ayrılık, gelir çatar. Bir parça güneş düşer dallarına. Keder yüklü dallar meyvelere bırakır çiçeklerini. Düşlerini dağıtan umutlarıyla, düşündünüz mü nar tanelerinin hayat mücadelesini…

Özlemle el uzatan her çiçek sevdaya sabahlayan bir yıldızdır
Her nar tanesi kan oturmuş özlemlerle dolu bir yağmur damlasıdır.

27/12/2007

Ayşegül TEZCAN