Kıssadan Hisse
Farkında mısınız? Hepimiz birer kömür işçileri gibiyiz aslında. Elimize yüzümüze bulanan hayat kirliliğini, bir damla sevgi ile temizlemeye çalışıyoruz. Beklentilerimiz yeni bencilliklere hızla sürüklerken bizleri, ardımızda bıraktığımız kırık kalplerden bir haber oluyoruz. Sevgimize ihtiyacı olan insanlardan esirgedikçe ilgimizi, git gide daha çok küçülüyor, kirleniyoruz… Uzun zamandır sosyetede moda olan *detoks diyetlerini bedenimizden ziyade hayatımıza uygulayabilsek keşke. Ah… Ne çok ihtiyacımız var oysaki arınmaya. Beynimizde yer teşkil eden tüm birikintileri süpürüp atmaya… Unutun nefretlerinizi, içinizden hem de inanarak seni affediyorum deyin, sonra yaşattığı tüm kötü anların hepsini bırakın pencere kenarında, sıkı sıkı kapatın camlarınızı. Ben yaptım, insan ne kadar hafifliyor anlatamam… Meğer ne çok yer tutuyormuş benim o hiç önemsemediğimi sandıklarım. Meğer içimde tuttukça, her gün biraz daha beynimi kemirip bana zarar veriyormuş.
Nedense hep konuşma dilimize özgü ifadelerle anlatmaya çalışıyoruz derdimizi, anlamadığında ise, önce sesimizi yükseltiyor, sonra yetersiz görüyoruz karşımızdakini… Oysa düşünsek ki; o anlamaya hazır aslında, doğru kelimeleri bulamayıp anlatamayan, ya da anlatmaya değer bulmayan aslında bizleriz… Neden yazdın bunca şeyi diyecek şimdi okuyanlar içlerinden. Farkındalığımı sizlere de fark ettirmek için, benim bunca oyalandığım şey ile sizde oyalanıp vakit öldürmemeniz için. İnsan ömrü bir nefes kadar kısa. Öyle her hatayı kendim deneyeyim, kendim göreyim demeye ne zaman var ne de sabır. Ben, bunca yıldan sonra fark ettim ki, hayatın yüksek okulu deneyimlerdi, ne kadar çok yanılgın varsa, o kadar çok şey öğretiyordu, hayat fakültesi insana… Ama ya karşılığında da senden geri aldığı o can-ım gençliğin?
Her hatayı deneyip yol almak isteyenler buyursun, ama fazladan verilecek ömrünüz yok ise şeytanın oyunlarına lütfen nasihat ve öğüt olarak algıladıklarımıza, kulak tıkadıklarımıza biraz daha dikkat edelim. Çünkü deneyimlerin yaraları geçmiyor ruhlarımızda…
* Detoks : Bedenin zararlı toksinlerden kurtulması
Elif SEZGİN
YORUMLAR
Çünkü deneyimlerin yaraları geçmiyor ruhlarımızda…
***
kalıcı oluyor ruh kırılmaları...
ve bir ömür boyu sızıyan bir yara gibi taşınıyor manevi bünyede. kolay değil atmak. belki de bunu başarmaktır aslolan ne billeyim! her unutmama ya da unutamama; yeniden yola çıkış aşamasında ağır aksak, yarı topal yapıyor insanı....
saygılarımla
Bu yazı bir trajik şiirden daha fazla etkiledi beni. Böbürlenerek bazen ne kadar birikim sahibi olduğumuzu anlatırız. Oysaki birikim; yanılgılar toplamından başka hiç birşey değildir. Hayatı tam algıladığımız sırada bakıyoruz yıllar geçmiş ve bizden çok şey aşırmış. Ben madende çalıştığım zamanlar kömürün siyahı bir hafta boyunca çıkmazdı bedenimden. Ama hayatın madeni o kadar esmerki bir ömür boyu simsiyah lekeler bırakıyor insanın ruhsal bedeninde ve hiçbir deterjanı da yok çıkarıp paklayacak
Sevgilerimle
çok güzeldi