ÖLÜMSÜZ AŞK

• 24 Aralık 2007 Pazartesi 00:00:00

Yıllar sonra tekrar aşkımı, hayallerimi ve hatta hayatımı gömdüğüm kasabama geri dönmüştüm.....Belki de hiç dönmemeliydim ama son bir defa daha görmek istedim...Çok yıkıcı zor bir gündü buralardan gidişim....Hiç kimseye birşey söylemeden öylece çekip gitmiştim.....Unutulmaz bir geceydi yağan yağmurlara gözyaşlarım karışıyordu....Giderken sonkez sevgilimin penceresine bakmıştım....Asla ona veda edip gidemezdim habersizce oldu gidişim....Belki beni hiçbir zaman affetmicekti, hatta benden nefret edicekti fakat ben onun mutluluğu için gidiyordum buralardan.....
Küçük bir kız çocuğu yaklaşıyordu yanıma....
-Abla sen buraların yabancısı mısın?
-Değilim, ama buraları çok değişmiş uzun zaman önce ayrılmıştım bu kasabadan.....
-Kalacak biryerin var mı peki?
-Hayır.
-Abla o zaman gel benimle....
-Nereye, beni nereye götürüyorsun....
Elimden tuttu ve beni ufak şirin bir pansiyona götürdü....
-Ablacım burası bizim.....Buradaki tek pansiyondur...
-Teşekkür ederim güzel kız....
-Ablacım çok kalıcak mısın buralarda?
-Hayır güzelim kısa bir süre için geldim ve hemen geri dönücem....
-Üzüldüm....
-Neden ?
-Benim ablam yok hem sen de çok güzelsin çok sevdim ben seni....
-O zaman burada kaldığım sürece seninle fazla vakit geçiririz...
-Peki ablacım....Sen şimdi dinlen....
Kapıyı dışardan çekerek gitmişti....Çok yorgundum uyumak istiyordum fakat başaramıyordum...Canım sevdiğim şimdi neler yapıyordur diye düşünmeye başladım....Evlenmiştir muhakkak mutlu bir yuvası çocukları vardır.....Onu terkedip gitmek onun hayatını belki biran için sarsmıştı fakat eminim şuan çok mutludur....Buraya son defa onun mutluluğunu görmek için gelmiştim..... Asla onunla yüzleşemezdim sadece uzaktan görmek istiyordum...Uykuya dalmışım bu düşüncelerin içersinde.....Sonra bir sesle uyandım kapım çalıyordu....Açtım kapıyı...
-Günaydın abla kahvaltı yapıyoruz....
-Günaydın bitanem hemen geliyorum....
Kahvaltıyı yaptıktan sonra dışarıya çıkıp kasabamı gezmek istiyordum....O sıcak aşk dolu havasını içime çekmek istiyordum....Üzerimi değiştim ve dışarı çıktım......Sevdiğimle en çok vakit geçirdiğim en özel yerleri gezmek istiyordum.....Hatıralar birbir canlanmaya başlamıştı gözlerimde....Nasılda mutluyduk nasıl da seviyorduk birbirimizi.....Bu aşk neden çok görülmüştü bize.....Sonra yerde yatan birisi dikkatimi çekti.....Çok perişan bir hali vardı üzüldüm.....Sadece eline bir para tutuşturulacak birisi deildi....Yardıma fazlasıyla ihtiyacı vardı birşeyler yapmalıydım diye düşünüyordum.....Pansiyondaki küçük kız yanımda belirdi....
-Abla kasabadaki herkes onun için çok üzülür.... Yabancısı deil o buraların, hikayesini dinlemek ister misin?
-Tabi...
-Seneler önce çok güzel bir kız varmış....Saçları o kadar güzelmişki ipek gibi....Güzelliğinden hiçkimse ona bakmaya kıyamazmış.....İşte o kız yerde yatan abinin sevgilisiymiş....Birbirlerini öyle çok severlermişki deli gibi....Masallarda yaşanan aşklar onların aşklarından daha sönük kalırmış....Birbirimize doyamazsak diye üzülürlermiş çok sevdikleri için.....Bizi ölüm bile ayıramaz dermiş abi o güzel ablaya.....Fakat günlerden birgün abla hiçbirşey demeden çekip gitmiş buralardan....Abi asla izini bulamamış hep bir umutla işte burada sevdiğini bekliyor.....Abla o kız neden terketmiş bu abiyi hem o kadar çok severlerken birbirlerini?
Gözlerimden yaşlar dökülüyordu....Hayır benim sevgilim o yerde yatan genç olamaz diyordum içimden, yaklaştım yerde yatan gence uyuyordu.....Yüzüne bir baktım ki hayırrrrrr....Bu o....
Ağlayarak uzaklaştım oradan.....Ben mutlu ol diye bırakıp gitmiştim seni nasıl sevmişsin sen beni....Neden sevgilim neden böyle olduk....Gitmekle doğru yaptığımı sanmıştım.....Yanlışmış....Beni o kadar çok sevmişsinki benim seni sevdiğim gibi....Gitmek kolaymıydı sanki sevgilim çok zordu ama gitmeliydim.....Kalsaydım eğer çok daha fazla üzülürsün diye düşünmüştüm fakat yanılmışım....Keşke hep yanında kalsaydım seni hiç bırakmasaydım....O gece sabaha kadar ağladım....Sabah olmuştu küçük kız kapımı çaldı ve içeriye girdi....
-Abla çok etkilendin dün anlattıklarımdan ağladın hep.....
-Evet...
-Abla bişey sorcam sana, yoksa o abinin senelerdir beklediği sevgilisi sen misin?
Ne diyeceğimi bilemedim.... Gözlerimi yerden kaldırıp küçük kızın yüzüne bakamıyordum....Sonra kendimi toparladım ve evet dedim evet o benim......Yine ağlamaya başladım hiç susmadan hep ağladım....küçük kız;
-Abla sen onu çok seviyorsun halinden çok belli oluyor keşke bırakıp gitmeseydin bunlar olmasaydı....
Bişey diyemiyordum.....Sonra küçük kız abla geldiğinden beri o güzel saçlarını hiç göremedim oysaki en çokda senin saçlarının güzelliğinden bahsediliyordu buralarda.....Başında hep bandana var ilk geldiğin günden beri.....Gösterir misin bana o güzel saçlarını....
-Peki dedim...
Bu defa küçük kız ağlamaya başlamıştı....Çok masumdu ağlarken.....
-İşte buyüzden terkettim canımdan bile çok sevdiğim sevgilimi.....Onun üzülmesine izin vermemek için.....Gözlerinin önünde eriyen bir sevgilisi olmasın istedim...O çok sevdiği saçlarından artık hiçbir eser kalmadığını görmesin diye terkedip gittim....Ben onu kendimden bile çok sevmiştim....İşte kurtuluşu bulunmayan bu hastalığa yakalandıktan sonra onu terkettim....Ama şimdi çok pişmanım fakat ne kadar pişman olsamda birbirimizden ayrı geçen yılları geri getiremem ki....Beni bu kadar sevdiğini bilmiyordum unutur zamanla belki mutlu olur diyordum ama o da benim gibi sevmiş.....
Yanına gitmeye karar verdim.... Çünkü artık herşey bitmişti zaten... Onun mutsuz ve perişan olduğunu gördüğüm anda herşeyi ona anlatmaya karar vermiştim....Çok yaklaşmıştım ona yüreğim yerinden çıkıcak gibiydi.....Acaba bana neler söylicekti bu hallere düşmemin sebebi sensin halimi görmeye mi geldin dicekti.....Bandanamı takmıştım başıma görmesin beni bu halde diye.....Küçük kız uzaktan izliyordu beni...Eğildim ve yerde perişan halde yatan sevgilimin omuzuna hafifçe dokundum....Perişandı kimin dokunduğuna bakmak istedi usulca kendini toparladı.....
Gözlerime baktığı anda gözyaşları bir sel olmuştu.....Yıllarca beklediği sevgilisi gelmişti...Hep bir umutla beklediği sevgilisi...Ne bir hesap soruyordu bakışları ne de bir acı vardı solgun yüzünde.....Sarılmıştı çok sıkı sanki bir daha biryerlere ondan habersizce gitmiyim diye....Sanki bırakırsa bir daha gittiğim yerlerden geri dönmicekmişim gibi....Çok özlemişti beni hasretle ve sevgiyle sarılmıştı.....Bırakmıyordu sarılıyordu ve sadece;
- Geri döneceğini biliyordum dedi....
Bu kadar kısa mı olacaktı bizim dünyadaki aşkımız....Saçlarımı görmek istedi bandanamı açtı ve gözyaşarı daha da çok arttı....
-Biliyordum beni nedensiz yere terketmeyeceğini biliyordum.....Yanımda olsaydın keşke biryerlere gitmeseydin.....Aşkımızla yenerdik bu sorunu....Fakat çaresi olmayan bir hastalıktı bu....
-Doktorlar az bir vaktimin kaldığını ve bu zaman zarfında sevdiklerinle güzel vakitler geçirmemi tavsiye ettiler....Sendin benim sevdiğim yanına geldim....Affet beni bitanem ben böyle olmasını hiç istemedim.....
-Birbirlerine sıkıca sarıldılar ve delikanlının yıllar önce dediği gibi....Ölüm bile ayıramadı sevenleri....Hayata beraber gözlerini kapattılar....Onlar artık sonsuz alemde çok mutlular......