İÇİNDE Kİ ÇıGLIK

• 17 Aralık 2007 Pazartesi 00:00:00

.........
Belki susmak çareydi onun için.Acaba gerçekten susmuşmuydu.Belki dili susmuştu ama gözleri kalbinden geçenleri çıglık çıglıga haykırıyordu.onu anlamak için onun gözlerine bakmak yeterliydi.Anlattıklarını okumak neden sustugunu anlamak için sadece gözlerinden geçenlere yani yüreginin çoglıgına kulak vermek yeterliydi.Artık herkes biliyordu neden susma gereksinimini duydugunu.Biliyor ve çaresiz kalıyorlardı karşısında hep çözümler arayıp onu mutlu etmeyede çalışsalar gerçekler hiç degişmiyordu,babası gelmiyordu o gitmişti.peki neden gitmişti bunu bilen kimse yoktu agır mı gelmişti mücadele yoksa başkasımı vardı sebeb neydi bilen kimse yoktu.bilen sadece susmuş ama haykıran zavallı bir kızın yüregiydi.Kimselere babasının neden gittiğini haykıramayan içinde bir çıg gibi büyüten zavallı bir yürekte saklıydı herşey. O hiç bıkmamıştı kendine söylediği yalndan her gün söylüyordu babası gelecekti ama nezaman oda bilmişyordu ama bekliyordu bu yalan canınıda yaksa bekliyor ve hergün söylüyordu kendine.O hergün cam kenarına sessizce oturuğp babasını bekliyordu ona mektuplar yazıp cevaplar bekliyordu öyle masumdu kinedendi bu sorulara hep yenileride eklense içindeki nefret binede katlansa o hep beklemeye razıydı yeterki gelsin uzaktanda olsa kızım diyen bir ses olsun istiyordu.Çok degildi istedikleri ama olmayınca olmuyordu işte insanalr umudunu kes gelmez dedikce oinadına bekliyordu.bi ğün babasına bir mektup daha yazmaya karar verdi,mektuba şöyle başlamıştı;
Hiç gelmeyecegini bildigim babama
babacım ben biliyorum ki sen beni seviyorsun ve yine biliyorum ki sen benim sorumlulugumu üstlenemediğin için gitttin bu bir gerçek sen gelmesende ben seni bekliyorum biğün gelecegini bana sarılacagını biliyorum.eger ben böyle olmasaydım sen gitmezdin herşey benim suçum senden çok özür dilerim.........
Allahım bu küçücük yürek nelerin farkındaydı içinde ne acılar barındırıyordu kimsenin bilmediği göremediği acıların esiri olmuştu.Gerçekmiydi tüm bu yazanlar bu yüzden mi gitmişti babası inanmak çok zordu ama dogruydu babasında küçücük kızındaki yüregin binde biri yoktu ve tüm sorumluluklardan kaçmıştı arkasında herşeyi bırakarak.artık herkes herşeyi biliyor ona daha bi acıyarak bakıyordu o ise tüm bunlara aldırmadan hep cam kenarında onu bekliyordu gelmeyecegini bilerek umutla heycanla bekliyordu.Bazen ben olmasam diyordu gelirmi sonra vaz geçiyordu annesine yapamazdı onu bırakamazdı babası gibi hain olamazdı.O yıllarca bekledi orda ama hiç kimse gelmedi umutları tükenmişti artık oda gitmek istiyordu.Yüregindeki çıglıklarda susmuştu dili gibi yorulmuştu beklemektenartık kendi yalanları bile teselli etmiyordu onu ve aklında hep şu sorunun cevabı kalmıştı bütün babalar böylemiydi hepsi gidiyormuydu evlatları böyle olunca bir bu sorunun cevabınu bulamdı o minik kalbinde ve babası gibi oda bekletti onu yıllarca cevapsız bir köşede şimdi o bu sorunun cevabını bekliyor.
Bütün babalar böylemi hepsi gidermi evladını zor durumda bırakıp cevapsız sorular acıyan gözler içinde