Yoksun ey sevgili!..
Uzaklarda yabancı bir sevdayı mihman eyliyorsun gönül sarayının kıymetli tahtında.Uzaklarda bir yerlerde açıyorsun her sabaha kalbinin altın penceresini.Bilinmedik bir şehrin kucağına düşüyorsun acılar çepeçevre sarınca seni.Ve mavi kaldırımlarda yok eyliyorsun zaman çemberinden geçen gözyaşlarını.
Yoksun ey sevgili!..
Nerde,nasıl nefes alıyorsun bilinmez benim için.Kimi nasıl okşuyorsun insana huzur veren bakışınla?Kim seni hayatının odak noktası yapıyor meçhul şehirde?Kim bir numaramsın diyor sana benden sonra?Sisli karanlık bir perdenin ardında kalıyor tüm bunlar.Ben sadece yeni bir güne daha gözlerimi açacak umut kırıntıları bulursam içimde bir yerlerde,sevinçlerde kalıyorum seninle.Her saniyemde seni salise diye yaşıyorum,her bardak çayda seni içiyorum yudum yudum.Yokluğunda sensizliği tek sevgili belliyorum.Soğuk ve karanlık zamanlarda onunla ısınıyorum.İçimdeki çocuğa öğretmeye çalışıyorum Maraş semalarının senden sonra hiç deniz mavisi olmadığını,bulutların saflığın simgesi beyazı kaybettiğini,aslında gökyüzünün her yağmur damlasında sana ağladığını.Bak sevgili şimdi yağmur var Maraş semalarında.Yine sensizlik kör bir hançer misali saplandı göğsüme.Yağmurla birlikte senli hayallere dalarken kırk yamalı kalbim,odamın camına iniyor her damla "Yanındayız, üzülme"der gibi.Ve her damla yürek sancıları yapıyor içimde bir yerlerde.
Yoksun ey sevgili!...
Yokluğuna her gün yeni bir çizgi daha çekiyorum takvim misali.Sensizlik kördüğümüne bir düğüm daha atıyorum her yeni günde,asla çözmemek üzere.Sonra acılarını sırtlanıp gidiyorum senden uzaklara,bir sevda hamalı olarak.Gidiyorum ki;acılar seni bulup üzmesin.Tebessümleri yolcu eyliyorum en gamzeli haliyle,yanına sevdamı rehber verip,yüzüne.O gülümsemeyi artık asla göremeyeceğimi bile bile tüm gülüşleri sana adıyorum.Sadece uzaklarda bir yerlerde yaşama gülümsediğini bilmek en büyük mutluluğum oluyor acılarından sonra.
Yoksun ey sevgili!...
Hiç bilmiyorsun sensizlik nasılm acıtıyor içimi.Lakin daha da kötüsü ne biliyor musun sevgili?Ben senden gelen her acıyı sırtlanmaya,her hüzüne kucak açmaya,her zorluğu yoldaş bilmeye razıyım.Razıyım hayatında hiç olmamış ve olmayacak olmaya.Razıyım sendeki gönül sözlüğünde anlamsız kelime olmaya,üç noktaları karşılamaya.Ama umursamazlığın ayrılıkla bilediğin bıçaklar saplıyor göğsüme inan.Sevme,küfret,nefret et,yüzüme tükür ne yaparsan yap ama umursa azıcık da olsa.Sadece saygı duy sevdama,ASLA BEKLEMİYORUM SENDEN "SEVGİLİ" SÖZÜNÜ DUYMAYI.Fakat inan bana ve sevdama.Senin için bütün zaferlerim diyince sükut denizinde boğma içimdeki sen için bir şeyler yapıp sevinçlere koşan yaramaz çocuğu.Anlamıyorum çünkü göremeyince gözlerini ne hissediyorsun.Lütfen sevgili bu kadarını hak edeyim sende bari!
Yoksun ey sevgili!..
Ve asla olmayacaksın baş ucumda.Başkaları seyredecek senden yadigar gamzelerimi ben uykunun kollarında sere serpeyken.Başkaları isteyecek belki iyiliğimi her gece ellerini semaya kaldırıp Allah’a yalvarırken gözyaşlarıyla.Hiç olmayacaksın sevgili mutluluk resimlerimde!Ama varsın olsun ben sensizken sensizliği sevgili bilmeyi de seviyorum.Senden izler taşıyor çünkü her bir hüzün,her bir gözyaşı.Sensizliğin her harfine yakamozlu geceler boyu büyüttüğüm,sevda çağlayanlarında yıkadığım masum melekler kurban ediyorum.Adının her harfinde ayrı bir ben buluyorum.Anla işte sevgili BEN SENİ HER ŞEYE RAĞMEN ASLA FARKINA VARAMAYACAĞIN KADAR ÇOOOOOOO...K SEVİYORUM!...(bu cümleyi yazarken dahi asla beni anlamayacağını biliyorum merak etme sevgili........)