K A R A R

• 12 Kasım 2007 Pazartesi 00:00:00

Yamalı elbisesi,uzayan sakalı,tedirgin bakışları ile kahveden
içeriye girdi.Yüzüne ağır bir havayla birlikte,sigara dumanı çarp-
tı.Oturup,oturmamak konusunda tereddüt etti.Neden sonra usul-
ca bir masaya ilişti.Garsona elilye ’ÇAY’ işareti yaptıktan,kah-
vedeki insanları seyretmeye başladı.İçinden,
’ŞU İNSANLAR NE TUHAF,BEN AYLARDIR İŞ BULAMADI-
ĞIM İÇİN KENDİ KENDİMİ YİYORUM,BUNLARSA OYUN BA-
ŞINDA ZAMAN ÖLDÜRÜYORLAR ’
Önüne gelen çaydan,bir yudum aldı.
’TABİKİ BU DEVİRDE,TOK AÇIN HALİNDEN ANLAMIYOR’
dedi.Evdeki minik yavrusunu ve eşini düşündü.Gözleri buğu-
landı.Kahvenin diğer köşesinden onu gören bir arkadaşı el sal-
ladı.
-HEY BEKİR DOSTUM,NE HABER.NERELERDESİN.HİÇ GÖ-
RÜNMÜYORSUN?
Bekir sadece donuk,donuk baktı ona.Birşey demedi,diyecek
hali yoktu.Umutsuzca elindeki bardağa masaya bırakıp,tabağına
birkaç bozuk para iliştirdikten sonra,dışarıya çıktı.Khvenin köşesi-
ni dönünce,gözü çöplüğe ilişti.Yeni gibi duran mavi bir çanta vardı.
’BU ÇANTA FAZLA YIPRANMAMIŞ.ALIP TEMİZLERSEM,BEL-
Kİ SATACAK BİRİSİNİ BULURUM ’
diye düşündü ve çöplükteki çantayı aldı.Yürüdü,yürüdü...Bir müd-
det sonra bir parkın önüne geldi.Yaz sıcağında,herkes bir çeşmenin
başında toplanmışlar,serinlemek su içmek için bekleşiyorlardı.Bekir
bir banka oturup onları seyretti ve sıranın kendisine gelmesini bek-
ledi.Bu arada merak edip çantayı açtı.Çantayı açmasıyla birlikte göz-
leri faltaşı gibi açıldı.Yüreği yerinden fırlayacakmış gibi oldu.Çünkü
çantada bol miktarda döviz ve mücevher vardı.Bekir in gözlerinin önü-
ne evdeki çocuğu ve eşi bir kez daha geldi.Onlara en güzel giysileri
ve yiyecekleri alabilecekti artık.Onları ilk defa sevindirebilecekti.Son-
ra,birdenbire yine yüzü donuklaştı.Paranın gerçek sahibini düşündü.
Başını öne eğdi...Karasızdı...
Bir müddet yoksul,sefil hayatını düşündüde,düşündü..Bir dilim ek-
meği dahi zar,zor bulabiliyordu.Aylardırda işsizdi.Ailesine bayramlar-
da dahi giyecek birşey alamıyordu.Oturduğu evin kirasınıda aylardır
ödememişti,ödeyememişti.Allahtan ev sahibi anlayışlı,merhametli bi-
risi olduğundan kendisini hiç sıkıştırmıyordu.Bulduğu paralarla bütün
borçlarını ödeyebilir,hatta çocuğuna iyi bir gelecek sağlıyabilecek iş
bile kurabilirdi.Sonra birden yine,paranın gerçek sahibi geldi gözle-
rinin önüne.
’YA ODA BENİM GİBİ BİR LOKMAYA MUHTAÇ BİRİYSE.BU PA-
RALARI,ÇANTAYI KAYBETTİĞİ İÇİN ŞU ANDA O GARİBANIN
EVİNDE BİR MATEM HAVASI ESİYORSA ’
Dedi.Oturduğu bank tan kalkttı...Su içmeyi falan unutmuştu.Doğru-
ca evinin yolunu tuttu.
Eve vardığında,konuyu karısına açtı.Karısı önce inanmak isteme-
meişti,amma BEKİR çantadaki paraları,mücevherleri gösterince,
karısının gözleri açılmış,dakikalarca gülmüş,gözyaşları,sevinç gözyaş-
ları dökmüştü.BEKİR şaşırmıştı...Birkaç kez karısının omuzlarından
tutmuş,sarsmıştı.
’HANIM,HANIM KENDİNE GEL.AKLINI KAÇIRACAKSIN.GÜLÜ-
YORMUSUN,AĞLIYORMUSUN BELLİ DEĞİL.KAFAYIMI YEDİN
SEN.SEVİNECEK NE VARKİ...UNUTMA BU PARALAR BİZİM DE-
ĞİL.BU PARALARI ÇALIŞARAK,ALIN TERİYLE KAZANMADIK.
BELKİ BU ÇANTAYI KAYBEDENİN,BU PARALARA BİZDEN DA-
HA ÇOK İHTİYAÇI VARDIR ’
demişti.İşte o zaman,karısının suratının şekli değişmiti.
’SEN NE DEMEK İSTİYORSUN BEY.BİZDEN DAHA ÇOK İHTİ-
YAÇI OLAN KİM OLABİLİRKİ? AYLARDIR EVİMİZE SEBZE,MEY-
VE GİRMİYOR.ETLE ZATEN YILLARDIR TANIŞMIYORUZ.BAY-
RAMLARDA KOMŞULAR GETİRİRSE NE ALA..HİÇMİ BİZLERİN
GİYDİKLERİNDEN,ÜSTÜMÜZDEN,BAŞIMIZDAN UTANMIYORSUN
BEKİR...BU PARALAR BİZE ALLAHIN BİR LÜTFU BEKİR. ’
Karısı hala bir makinalı tüfek gibi konuşuyordu,belliki ağzından çı-
kanları kulakları bile duymuyordu.Ama BEKİR habire düşünüyordu.
Bir yanda yoksulluk içerisindeki yaşantısı,karısının her söylediği doğ-
ruydu,ona hak veriyordu amma diğer tarafta çantanın gerçek sahibi-
nin bu paraları,mücevherleri ne şartlar altında biriktirdiklerini gözle-
rinin önüne getiriyordu.
’YA İHTİYAÇ SAHİBİ BİRİYSE,BEN BU PARALARI HARÇADIĞIM
ZAMAN,ONLARIN DÜNYASINI,KARARTMIŞ,YIKMIŞ OLMAZMIYIM.
O ZAMAN BU VİJDAN AZABI İLE NASIL YAŞIYACAĞIM.BU PARA
HELAL PARA DEĞİL ’
Daha neler,neler...BEKİR ogün sabaha kadar uyuyamamıştı.Zaten
karısı uyutmamıştı,ha bire BEKİR E yalvarmış,paraları vermemesi için
söylemedik söz bırakmamıştı.
Ve...En sonunda BEKİR kararını vermişti...Gidip çantayı içindeki-
leri ile birlikte aynen polise teslim edecekti.Böylelikle çantanın gerçek
sahibine ulaşmasını sağlıyacaktı.Bunu karısı kabul etmemiş,ayakları-
na kapanıp yalvarmış,dahada ileri gidip kendisini terketme tehdidinde
bulunmuştu amma BEKİR kararından dönmemişti...
BEKİR ogün polis karakoluna gidip paralar ve mücevherlerle dolu
çantayı teslim etti.Polisler ifadesini almışlar,gazete ve televizyonlara
ilan vererek çantanın sahibini bulacaklarını söylemişlerdi.Eve geldi-
ğinde karısıyla yaptıkları münakaşayı hatırlamak bile istemiyordu.En
olmayacak ağır hakaretlere uğramıştı BEKİR..Karısı ne salaklığını,ne-
de aptallığını bırakmıştı.Zaten ogün karısının çenesinden kahvehaneye
kaçarak kurtulabilmişti.Olayı duyan arkadaşlarıda,karısından farklı bir-
şey söylememişler,kahvehaneye geldiğine pişman etmişlerdi Bekir i...
Ertesi gün eve polisler gelmişler,Bekir i alıp karakola götürmüşler-
di.Çantanın gerçek sahibi bulunmuştu.Karakolda çantanın gerçek sahi-
bi ile karşılaşmalarını ise bir ömür boyu unutamıyacaktı BEKİR...Çanta-
nın gerçek sahibi BEKİR den yaşça çok büyük,yaşlı birisi olmasına
rağmen BEKİR in ellerine sarılıp,hüngür hüngür ağlıyarak dakikalarca
öpmüştü BEKİR İ...
’ ALLAH SENDEN RAZI OLSUN EVLAT.SENİN GİBİLERİNİ EKSİK
ETMESİN.BU PARALARI KIZIMIN AMELİYATI İÇİN EŞTEN,DOST TAN
BORÇ ALARAK TOPLAMIŞTIM.KİMİ DOSTLARIMIN ELLERİNDEKİ,
MÜCEVHERLERİ,KİMİLERİ İSE YASTIK ALTLARINDAKİ KEFEN PA-
RALARI ÇIKARIP VERMİŞLERDİ.KIZIM KALP AMELİYATI OLACAK..
PARA HENÜZ TAM DEĞİLDE.BİRAZ DAHA EKSİĞİ VAR.AMA AL-
LAHTAN ÜMİT KESİLMEZ.İNŞALLAH PARAYI DENK GETİTECEĞİM
VE KIZIMI AMELİYAT ETTİRİP,HAYAAT DÖNDİRECEĞİM ’
Bekir ogün karakolda,çantasının gerçek sahibi yaşlı adamı saatlerce
dinledi.Adam hayat hikayesini,çantayı nasıl kaybettiğini BEKİR e anlat-
tıda,anlattı.BEKİR adama o denli çok açımştıki,elinde cebinde olsa bütün
parasını adama verecekti ama yoktu işte,yoktu cebinde beş kuruşu yok-
tu...
Karakoldan çıkıp evinin yolunu tuttuğunda,yine işsiz,parasız birisiydi
ve sefil hayatı yeniden başlıyordu.
’ ALLAHIM BANA YARDIMCI OL.O YAŞLI ADAMIN DUALARINI
KABUL ET.BİR İŞ BULUP ÇALIŞMAMA YARDIM ET.YUVANIM DA-
ĞILMASINA MANİ OL.ALLAHIM SEN ÇOK BÜYÜKSÜN,HERŞEYİ
BİLEN VE GÖRENSİN...SENDEN BAŞKA YARDIM İSTİYECEĞİMİZ
YALVARACAĞIMIZ,HESAP VERECEĞİMİZ KİMSE YOKTUR ’
Diye söylene,söylene uzaklaşıp gitti.

Şahin Ertürk