0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
743
Okunma
Sodyum lambalar kör karanlığı gözlerken,direğin dibinde bir adam konuşuyordu. ” Yağmur damlası” diyordu.”Gölgemi götürürmüsün? Ruhumun bu kötü yansımasını yıkarmısın?Yoksa ben onu asacağım”.
Birkaç kişi “Deli midir nedir?” diye söylenerek geçti yanından. Islak göğsüm kabarıp inerken,cesaretimi toplayıp yanına gittim:
Efendim bir şeyiniz yok ya, ıslanıyorsunuz,dedim.
O dedi ki:
Cebimde sıkı sıkı tuttuğum ip beni hayata bağlar. Düşünceler kelepçeli,gölgeler prangalıdır.
..........
İpi boynundan çıkarıp yere koyduklarında bedeni, donan gözler duvarda asılı kalacaktır. Duvarda,bir gölge,ipe asılı halde.
..............
Şimdi onun sözleri yankılanır kulaklarımda:
Düşünceler kelepçeli
Gölgeler prangalı..
