S I Ğ I N T I

• 5 Kasım 2007 Pazartesi 00:00:00

Arkadaşlarıyla uzun süre oynadıktan sonra,yorgun argın eve
geldi.Annesine çok yorgun olduğunu ve bir duş almak istediği-
ni söyledi.Odasından temiz çamaşırlarını alarak,banyoya gitti.
Musluğu açınca ’TISS ’ sesi bütün banyoyu sardı.Sular kesik-
ti,sinirleri bozuldu.Banyodan dışarı çıktı.Salonda annesiyle,ba-
basının tartıştığını duydu.Sesiz adımlarla yaklaşarak,kulak ka-
barttı..Annesi söyleniyordu.
-Hep sen sardın bu çocuğu başıma.Babası ölmüşse bana ne.
Annesi evlenmeseydi başkasıyla.Ortada kalan bu çocuğu alıp
başıma getirdin.Şimdi 14 yaşında,ya birgün gerçek anne,baba-
sının bizim olmadığımızı öğrenirse ne olacak...
Babası,anlayışlı,merhametli olgun birisiydi.Yumuşak ve kibar-
ca,
-Hanım biraz sesiz konuş,çocuk duyabilir.Yabancı değil o.Bizim
çocuğumuz sayılır.Kardeşimin çocuğuydu ne yapsaydım yani,2 ya-
şındaki çocuğu yetimhaneye emanet edemezdim ya.Hem sana ne
zararı var,bütün ihtiyaçlarını ben karşılıyorum.Zaten tertipli,düzenli
ve saygılı bir çocuk.Sana ne zararı ve yükü varki?
Bütün konuşulanları duymuştu CEMAL..Rengi sapsarı oldu.Ne
yapacağını,ne diyeceğini,nasıl davranacağını bilemiyordu.Bugüne
kadar hiç hissettirmedikleri bir gerçeği onların ağzından,annesi ba-
bası bildiği amcası ve yengesinden duymuştu.Şaşkın bir şekilde
tekrar odasına döndü.
Odasında başını ellerinin arasına alıp,saatlerce düşündü,düşündü.
Neler yapması gerektiğine bir türlü karar veremiyordu.Demek,anne
baba bildiği kişiler gerçek anne,babası değildi.Amcası ve yengesi
bu gerçeği uzun yıllar kendisinden saklamışlar ve hiç bir zaman üvey
olduğunu kendisine hissettirmemişlerdi.Ama gerçeği kendi kulakla-
rıyla duymak CEMAL İ adeta şoke etmişti.Demek annasi yaşıyordu,
bu zamana kadar birkez yüzünü görmediği annesini gözlerinin önüne
getirdi.Bir hasret sardı bütün vücudunu,
’ NEDEN ANNE,NEDEN YAPTIN.NEDEN BENİ BIRAKIP GİTTİN ’
Diye mırıldandı.Sonra,
’AMMA BELKİ,HAKLI NEDENLERİ VARDIR GİTMESİNİN.BELKİ
MECBUR KALMIŞTIR GİTMEYE...’
Dedi.Gözlerinden birkaç damla yaş döküldü.Elinin tersiyle gözleri-
ni silmeye çalıştı,amma göz pınarlarından yağmurlar boşaldı ve hün-
gür,hüngür ağlamaya başladı.Boğazına düğümlenen birşey olmuştu.
Odasında ne kadar kaldığını,ne kadar ağladığını hatırlıyamıyordu.Uyu-
ya kalmıştı...
Kapının çalmasıyla derin uykudan kendine gelebildi.Babası bildiği,
amcasıydı kapıyı çalan,
-Oğlum nerelerdesin.Saatlerdir odandasın.Neler yapıyorsun.Yeme-
ğe gel,sofrada seni bekliyoruz.
Çabucak kendisini toparladıktan sonra,kapıya yöneldi.Kapıyı açtık-
tan sonra,
-Birşey yok baba.Yorgunluktan biraz uyuya kalmışım.Ben biraz son-
ra gelirim.Siz yemeği yemeye bakın.Beni beklemeyin.
Dedi.Babası gittikten sonra yine bir müddet düşündü.Neler yapma-
sı gerektiğine bir türlü karar veremiyordu.Babası bildiği amcasını çok
seviyordu,şeker gibi bir adamdı.Amma annesinide çok merak etmeye
başlamıştı.Onun yaşadığını bilmek bütün dünyasını alt üst etmişti.Belki
babası gibi oda yaşamıyor olsaydı önemli değildi ama bir annesi var-
dı ve damarlarında onun kanını taşıyordu.
’EVET,EVET GİTMELİYİM,ANNEMİ MUTLAKA BULMALIYIM,BU-
RADA BU GERÇEKLE DAHA FAZLA YAŞAYAMAM.BELKİ DE AM-
CAMLARIN BAŞINA ÇOK FAZLA YÜK OLUYORUMDUR.ARTIK BİR
SIĞINTI GİBİ BURADA KALAMAM ’ dedi.
Az sonra,salona indiğinde konuyu amcasına açtı.Amcası çok anla-
yışlı ve kibar birisi olduğundan,birkaç kem,küm ettikten sonra,bütün
herşeyi,ayrıntılarıyla anlatmıştı CEMAL E...Babası öldükten sonra,
annesinin bir başkası ile evlendiğini,kendisini yanında götürmediğini,
daha neler,neler anlattıda,anlattı amcası.CEMAL babası bildiği,amca-
sını büyük bir dikkatle dinledikten sonra,
-Ne olur beni anlamaya çalış baba.Bulmalıyım onu mutlaka bulmalı-
yım.Birde gerçeği onun ağzından dinlemeliyim.Beni kabul etmezse,
tanımazsa,veyahut ona kanım ısınmazsa,tekrar yanınıza dönerim.
Dedikten sonra,annasi bildiği yengesinden valizini aldıktan sonra,
evden çıkıp gitti...
CEMAL İN öz annasini bulması zor olmamıştı.Babasından aldığı,
aynı adreste yaşıyordu annesi.Yaşadığı eve bakılırsa,oldukça varlık-
lı,zengin birisi ile evlenmiş olmalı diye düşündü.Annesi ile karşılaş-
malarında sıcak bir kucaklaşma olacağınız düşünmüştü,amma yanıl-
mıştı.Çok soğuk bir karşılamıştı annesi,
’ANNE BEN SENİN OĞLUNUM CEMAL ’
Dediğinde,annesinin suratının şekli değişti,en ufak bir sevinme
belirtisi göstermediği gibi,kaşlarını çatarak
-NE ANNESİ ÇOCUK.BEN SENİ İLK DEFA GÖRÜYORUM.BENİM
CEMAL DİYE BİR ÇOCUĞUM HİÇ OLMADI.SEN MUTLAKA BENİ
BİRİYLE KARIŞTIRDIN.....
Öz annesinin söylediklerinin devamını duymamıştı,hatırlamak iste-
miyordu.Annesinin her söylediği yüreğine,beynine bir kurşun gibi sap-
lanmıştı adeta...Daha fazlasını dinleyememiş,oradan öz annasinin ya-
nından koşarcasına kaçmıştı...
’ HAYIR,HAYIR BU BENİM ÖZ ANNEM OLAMAZ.BENİM ÜVEY
ANNEM BİLE BU KADININ YANINDA BİR MELEK.BİR SIĞINTI GİBİ
YAŞAMAYA RAZIYIM,BU KADINLA YAŞAMAYA ASLA DAYANA-
MAM.ZETAN BENİ OĞLU OLARAKTA KABUL ETMİYOR Kİ ’
Diyerek yaşlı gözlerle,yıllardır anne,baba bildiği amcasıyla,yenge-
sinin yaşadığı eve doğru uzaklaşıp gitti...