AŞK VE ÖLÜM !

• 30 Ekim 2007 Salı 00:00:00

9. sınıf

şuan dersteyiz. yanımda dünya tatlısı bir kız oturuyor. yüzüne bakmaya kıyamıyorum. onu ne kadar çok sevdiğimi bilmiyor. o benim en yakın arkadaşım. beni sadece arkadaşı olarak görüyor. nedenini bilmiyorum ama kendimden çok utanıyorum...

10. sınıf

evdeydim arayıp erkek arkadaşıyla tartıştığını ve bana ihtiyacı olduğunu söyledi. sonra bize geldi. bana sıkı sıkı sarılıp ağladı. şuan dizimde uyuyor. saçlarını okşayıp o gül yüzünü doya doya seyrettim. ben onu o kadar çok severken o beni sadece arkadaşı olarak görüyor. nedenini bilmiyorum ama kendimden çok utanıyorum...

11. sınıf mezuniyet balosu

onunla çocukluktan beri arkadaşız. 8. sınıftayken birbirimize söz vermiştik lise sonda mezuniyet balosuna gidecek eşimiz olmazsa beraber gidecektik. beni aradı ve erkek arkadaşının hastalanıp gelemeyeceğini söyledi ve beraber gidebilir miyiz diye sordu. kabul etttimonu evinden aldım. balodaki en güzel kız oydu. bembeyaz elbisesiyle tıpkı bir melek gibiydi.. gece boyu dans ettik. kollarımdayken hep aynı şeyi düşündüm onu çok seviyordum . gece sonunda onu evine bıraktım. beni yanağımdan öpüp en iyi arkadaşı olduğumu söyledi. onu gerçekten çok seviyorum. ama o beni arkadaşı olarak görüyor. ona onu sevdiğimi nasıl söylerim. nedenini bilmiyorum ama kenmdimden çok utanıyorum...

aradan yıllar geçti.. şimdi o canımdan çok sevdiğim meleğimi toprağa veriyorum. özel eşyalarının arasından kara kaplı bir defter çıkmış bana verdiler. okuyup okumamakta kararsızdım. açtım. bu bir günlüktü ve bir sayfasında şöyle yazıyordu...

....

’’şuan dersteyiz ve yanımda dünya yakışıklısı bir çocuk oturuyor. yüzüne bakmaya doyamıyorum. onu ne kadar çok sevdiğimi bilmiyor. beni arkadaşı olarak görüyor. erkek arkadaşım olduğu yalanını söyleyerek ve sürekli onunla ilgili yalanlar uydurarak yanında olabiliyorum. onu canımdan çok seviyorum. bana bir kerecik seni seviyorum deseydi dünyalar benim olurdu... ’’