SENİ YAŞIYORUM

• 15 Ekim 2007 Pazartesi 00:00:00

İçimin yine acığını hissedeiyorum senin gidişinle...Belki uzun zaman oldu benden gideli,belli ki daha gitmemişsin..Aynı kokunu sürmüş,aynı makyajınla ve o çok sevdiğim kıvırcık saçlarınla karşımda duruyorsun....
İçim acımayacak demiştim artık,güzel olmalıydı herşey senin gelişin gibi gidişinde de herşey güzel olmalıydı çünkü benim içimde yaşattığım mor güllerimdin..soldurmadan önce..
Kalbim ağrıyor güzelim,koymazdı senin gidişin kadar bana şu an hiç bir şey..Her gece ısrarla bıraktırmak için uğraştığın sigaram elimde, dumanına seni çekiyorum,dumanında seni bırakıyorum havaya.Nede güzel karışıyorsun o güzel ten kokun gibi doğaya.
Yakıştıramıyorum biliyor musun o sevda sözcüğünü senin gibi kimsenin dudaklarına..O ağzından en ufak kötü bir söz çıkmasın diye en ufak şekilde iyi değilim diye cümle kurmasın diye özen gösterdiğim dudakların..Sadece resimlerinde kaldılar,doktorunda dediği gibi bulamayacağım kutuların arasına sakladığım resimlerinde...
İnsanlar bana deli gibi bakıyorlar,delirmedim değil mi ben..Sadece ve sadece inandığım güzel insan söylesene..Hep sustun biliyormusun neden küstüğünü anlamadım uzun zamandır.Ne demiştim ki neden soluktu rengin ve gülmezdi yüzün...Ya gamzen gamzene ne oldu mor menekşem..Kayıp şehirlerinde bulmaya çalışıyorum kendimi şimdilerde en çok özlediğim,en çok sevdiğim,en çok özendiğim...
Bakışını hatırlıyorum hediyelerini açarken bana..Mahçup,için için ağlamaklı ama çok mutlu bakışlarını..İçim dalgalanır gemimi demirleyemezdim limana o zamanlar.Sevincini paylaşırdım da üzüntünü söylemezdin bana ,suların durulması için bulanması gerek derdin,tatlısın derdin, annemi hatırladım derdin gözlerin dolu ama söylemezdin sırf beni üzmemek için olduğunu gidişinle okuduğun kitaplarda ki dip notlardan öğrendim...
En büyük hayal kırıklığım,uyanmak istemediğim rüyam olmuştun sen,şimdilerde ise yakası hiç birleşmeyecek olan boğazım oldun,denizde ki kabarık dalgalarım,karartı çökerten bulutlarım...
Sen başkaydın bambaşkaydın,yaşanılası iklimimdin baharı hiç bitmeyen,yaprakları hiç dökülmeyen sonbaharım,karı erimeyen kutuplarımda ki kışımdın,merkezimdin,sıcaklığından hiç ayrılmak istemediğim yazımdın...Şimdi ise hazan sonbarım oldun,yaprakları her daim kuruyan,hiç kar tutmayan kışım,kuşları kuru dallarda ötmeyen baharım ve montumu üzerimden çıkaramadığım ısıtmayan yazım...
Beni bensiz yaşama derdin,benimle ol daima derdin.Sensiz gittiğim iş gezilerimde bir çift gözyaşım oldun hep arkamda dinmek bilmeyen,kurumak bilmeyen...Şimdi ağlayamıyorum bile sensiz,kapıyı ben kapatıyorum ben açıyorum.Sesimi duyan olmuyor biliyormusun senin hayallerinle yaşıyorum,unutamıyorum...
Hiç unutmuyorum karşıdan karşıya geçiyorduk seninle dikkatliydik te,bir araba gördün uzaktan ve çok kızmıştın yolu çok kötü kullanıyor, böyle araba mı sürülür diye, arkasından serseri şekilde savurmuştun bastırmıştın isyanını...Şimdilerde diyorum güzelim acaba senin arkadan da kızan olmuşmudur o arabaya...Sessizce çekip giderken de bağırmışmıydın karşıdan gecerken sana çarpan o arabaya...