VERDİĞİM BİR SÖZ VARDII

• 11 Ekim 2007 Perşembe 00:00:00

Karanlık...
Kendiyse beyaz giyinmişti.Gecenin hangi sularıydı,o bile bilmiyordu.Sadece yürüyordu.Ağzını ve burnunu kardan korumak için sıkı sıkıya örtmesi nefes alıp verişini zorlaştıyor,yağan kar ise sanki kendisini hedef belirlemişcesine vücuduna dokunacak bir yer buluyordu,yine de.
Üşüyordu...
Ayakları,midesinin onları desteklemediğini bilmiyorlardı,artık.Zaten hissetmiyordu da.Üstüste dört kat giydiği farklı yerlerinden delinmiş çorapları,topukları erimiş ve olmayan bağcıklarıyla eski bir botun korumasında korunamıyorlardı.Bulduğu bütün pantolon ve kazakları giymiş olmalıydı.Çünkü hareket kabiliyeti çok zayıflamış ve sadece kara bata çıka yürümeye çalışıyordu.Bütün giydiklerini örtecek beyaz bir parke bulmuştu:Asker parkesi...
Donuyordu...
-Hanım,dışardan biraz kar getir!
-Hemen,bey.
-Hay Allah, bu hacetini bile kendisiyle getirmiş.Gerçi bu kış kıyamette nasıl yapsındı.Hem bu üstündekileri sıvasa belki buraya gelemeden donardı.
Yaşıyordu...
Günün hangi vakitleri olduğunu düşünürken namazını kılan adamın üç rekatı ona bir fikir verdi.Uzun süredir buradaydı.Acaba o da burada mıydı?
-Eee.. Anlat bakalım Ömer dedi,namazını bitiren ev sahibi.Nerelerden geliyorsun?Yolculuk için pek uygun bir zaman olmasa gerek.
-Adımı nerden biliyorsunuz?
-Sırtındaki karları temizledik.Boynuna asmışsın,kıymetli eşyalarını.
-Ben...Hatırlamıyorum(!) (1)

Söylemiyordu...
Ömer,sabaha karşı donmak üzereyken köylüler tarafından nasıl olduysa farkedilmişti.Şimdi o köyün mütevazı evlerinden birinde zorunlu bir misafirdi.Ev sahibi Ömer’e hem acımış hem de onu merak etmişti.Ama bu merakı yine merak olarak kalacaktı.Çünkü geçmişini kendinden bile saklamaya çalışan biriydi,konuğu.Eski bir tehlikeyi ağırladığını bilemezdi.
-Bütün eşyalarıma baktınız demek.
-Kusura bakma,baktık valla.
-(!?)Burası hangi köy?
-Adı yok buranın.
-?
-Aşağıdaki köyden birkaç kişiyle beraber gelip bu evleri yaptık,işte.
Uzunca bir süre sordu,Ömer.Aradığı çok yakındaydı.O’nu bulmak için aylardır,soruyordu.
-Hadi artık, geç oldu.Sen rahatına bak.Kendinle ilgili birşey anlatmasan da konuşturuyorsun karşındakini.
Eski bir sözdü,Ömer’i buraya getiren.Bu sözünü tutmak için çok beklemişti.Şimdi sadece sabahı beklemesi gerekiyordu.Acaba ne zaman sabah olacaktı;sabah ne zaman olacaktı.(2)