Yokoluş Seansları

• 30 Eylül 2007 Pazar 00:00:00

bölüm 1 : şizofrenik düşlerin gerçekliğinde kıvranış
--------------------------------------------------------------
Gerçek burdaydı, yanı başımda..
Soğuk nefesini hissettirmişti gelmeden önce..
ve ensemde hissettiğimde nefesinin acı soğukluğunu, geldiğini anladım...
korkarak yüzümü çevirdim..
ürperdim..
yine gelmişti..
yanı başımdaydı..
gözlerinin içine baktığımda içim titredi..
belliydi yine çok ağır yükler getirmişti..
belliydi yine çok acıtacıktı..gözleri..hiç acıması yoktu..
hiç merhamet yoktu gözlerinde..
bir elinde orağı..bakıyordu gözlerim içine..korkuyordum..hissediyordum..
yine parçalayacaktı kalbimi..yine yakacaktı her yeri..
yine açacaktı yaralar en derin..
ama daha öncekiler kapanmamıştı ki..
gözlerinin derinliğine indikçe ruhum çekiliyordu yine..
sonra..
öylece duraladık bir an..
- hiç bırakmıcak mısın peşimi ?
dedim sessizce, korkuyla karışık titrek sesimle..
- bilmiyorum
dedi tüm soğuk kanlılığıyla
- geldin işte söylediğin gibi yine.. önceki küllerim soğumadan..yaram kabuk bağlayamadan.. yine gelicem demiştin..geldin işte..
- hiç gitmedim ki senden dedi donuk ve soğuk bakışlarıyla..
- ama mutlu olmaya başlıyordum..
- öyle sanıyordun ama içine birşeyler sinmiyordu..yalanlar kapatmıştı göremiyordun çünkü..ben onları temizlemeye sana saf gerçeği göstermeye, içini rahatlatmaya geldim..
- ama çok acıtıyorsun..getirdiğin yükler çok ağır..hiç gücüm kalmıyor..
- sen çağırdın beni farkında değilsin..yalanlarla dolmuştu kalbin yine..doldurmuşlardı yalanlarla..önceki yaraların onlarla kabuk bağlamaya başlıyordu..hasat vakti geldi yine..onları temizlemem lazım..
- ama mutluyum onlarla..koruyorlar kalbimi..dindiriyorlar acımı..
- değilsin!.. asıl parçalayan seni onlar, farkında değilsin..kalbini sarıp için için kemiren seni onlar..asıl derin acıyı veren onlar..eğitiyorum seni, güç veriyorum sana farkında değilsin..
- peki giderken üzerime yığdığın yükler neden ? ilk zamanlar hareket edemiyorum güçsüzlükten..tam alışmaya başlamışken yeni yüklerle geliyorsun..dermanın yok buna artık..içim acıyor anla beni..
- onlar gerçeğin ta kendisi..alışman lazım onlara..her yenisine..güçlenmen için hepsi..alışman lazım acıya..daha kötüsüne..
- peki zaman ? her gidişinde bana zaman diye bir bakıcı bıraktığını söylüyorsun..o geçirecek herşeyini, o seni çok iyi yapacak diyorsun..neden tam tersi oluyor..her geçen dakika neden daha da büyüyor içimdeki acı..
- zamanı açtığım yaraları kapatsın diye bırakıyorum..ama sen zamana güvenmeyip, yalansız saf gerçeklerle dolu kalbini yine yalan hayallerle iyileştirmeye çalışıyorsun..işte o zaman yine ben geliyorum temizlemeye onları..yine yok ediyorum hepsini..bunun için savaş gerek..
- peki başka yolu yok mu bunun ? illa acı mı çekmeliyim ?
- evet..gerçek keskindir..gerçek acıdır..gerçek ıstıraptır..gerçek yaradır..yalan hayallerin ile savaşmak zorundayım ki onları yeneyim..onları temizleyip saf gerçek bir kalp bırakayım sana..yani mutluluğu..seni acıtan verdiğimiz bu savaş..kalıntıları geçirecek olansa sana bıraktığım zaman..sadece ona güvenmelisin..tekrar yalan hayallerle doldurmaya başladığın anda yine yanı başında beliririm..daha ağır yüklerle..başka yolu yok..zorundasın..
- peki ümitlerime neden dokunmuyorsun ? onlar da hayallerimin bir parçası..herşeyi yok ediyorsun da onlara neden hiç birşey yapmıyorsun ? asıl acıtan beni onlar, asıl onları yok et ki kurtulayım..umutlarımı çağıran hayalleri yok ediyorsun da hayallerimi çağıran umutlarımı neden yok etmiyorsun ?
- onlara birşey yapamam..onlar senin yaşaman için gerekli..onlar olmazsa sen de olmazsın..onlar olmazsa acı çekmezsin..onlara birşey yapamam çünkü yaşaman için acı çekmen lazım..yaşaman lazım..evet hayallerinin bir parçası onlar ama hayallerin yok ediyor onları farkında değilsin..onların yok olmasına izin veremem..bunun için burdayım..onları korumak için hayallerini yok etmeliyim..onları korumam lazım ki yaşayasın...hatta her gidişimde zamana yeni umutlar bırakıyorum imkansızlık bahçelerinden topladığım.. yavaş yavaş eksin diye kalbinin en ücra köşelerine..
- kafam karıştı..ama ikisi birbirini tamamlamıyor mu ? neden yok etsin biri diğerini..
- çünkü hayallerinin amacı seni yok etmek..yavaş yavaş..kaplayıp kalbini hissettirmeden kemirmek..şimdi işimi yapmam lazım..
dedi içimi titreten gözleriyle..ve hazırladı mızrağını, orağını..
-----
gözlerimi kapadım..ve
- peki başla..yok etmeye..
dedim içimde hafif bir umut, korku ve karmaşayla..
her yok oluşun iyi bir başlangıç olarak döneceği umuduyla..

baktı son kez gözlerimin içine ve başladı inmeye kalbimin derinliklerine..keskin orağıyla..mızrağıyla başladı savaşmaya..geceleri yapmayı tercih ediyordu bu savaşı.. çaresizce izledim..acıyla çığlıklar yankılandı içimde..kopuyordu fırtınalar hayal ile gerçeğin bu çetin mücadelesinde..tüketiyordu..tükeniyordum..dayanamıyordum..dayanmak zorundaydım..böylece acı içinde geçti günler..bitsin artık diye bağırıyordum..
ve savaş bittiğinde..boğazıma takıldı yok olan her hayal..yaş olup aktı gözlerimden..
şimdi ise kalıntıların, açılan yaraların acısını çekmek zorundaydım..çok derindi hepsi..
hiç kapanmayacak gibi geliyordu..
ve beraberinde giderken bıraktığı yükleri taşımak..
geçiyordu zaman..güvenmem gereken..
sanki yükleri hafiflemeye başlıyordu hissediyordum..ama çok korkuyordum gerçek yine gelecek, yine katletecek her yanı diye..
ama..açılan yaralar..çok derin..çok acıtıyor..
zaman iyileştirecek demişti bana giderken..sakın hayallerle iyileştirmeye kalkma demişti..yine gelirim demişti..
ama..açılan yaraların acısı hiç geçmiyordu..biraz hafifler gibi olursa da sanki sonradan daha çok deşiliyordu..meğer zaman hafifleterek değil ağırlaştırarak geçirirmiş bunları..
giderken bıraktığı yükler buna alışmam içinmiş..
yaraların hafifleyerek geçmesi için hayallere ve yalanlara sığınmam lazımdı yine..ama bu yeni bir savaş demekti..bunu göze alamazdım..
o yüzden beklemek zorundaydım..yeni hayallerle kaplamadan bu kalbi..zamanı beklemek ona güvenmek zorundaydım..başka çarem yoktu..çünkü yine gelirdi o zaman gerçek..yine yakar, yıkar, paramparça ederdi her yeri..daha yaralar kapanmadan..

ve yeter diye bağrıyordu zamana sil artık şu izleri, kapat artık şu yaraları..
sanki içimden bir ses asla silinmez ilk izler diyordu...
ama onun dediği gibi..büyüdüğümü, güçlendiğimi de hissediyordum sanki bir yandan..
şimdi ise vardır bir bildiği diyor ve oturup bıraktığı acıları çekiyorum..
zaman yanı başımda nöbet tutuyor çağırmak için gerçeği..gelirse hayaller kalbime..yok etmek için hepsini..
bekliyorum..zamana güveniyorum..ama sabrım tükenmek üzere yine..sarılmak üzereyim hayallere ..sanırım hep böyle devam edecek..
hadi zaman dinle sahibini..sil kalan tüm izleri..sil ki dolmasın yine kalbim hayallerle, dayanamıcak hale gelmeden..sil ki gelmesin yine sahibin..yakmasın her yeri..bırakmasın yeni yükler, yeni acılar..