Karanlık...
Kendiyse beyaz giyinmişti.Gecenin hangi sularıydı,o bile bilmiyordu.Sadece yürüyordu.Ağzını ve burnunu kardan korumak için sıkı sıkıya örtmesi nefes alıp verişini zorlaştıyor,yağan kar ise sanki kendisini hedef belirlemişcesine vücuduna dokunacak bir yer buluyordu,yine de.
Üşüyordu...
Ayakları,midesinin onları desteklemediğini bilmiyorlardı,artık.Zaten hissetmiyordu da.Üstüste dört kat giydiği farklı yerlerinden delinmiş çorapları,topukları erimiş ve olmayan bağcıklarıyla eski bir botun korumasında korunamıyorlardı.Bulduğu bütün pantolon ve kazakları giymiş olmalıydı.Çünkü hareket kabiliyeti çok zayıflamış ve sadece kara bata çıka yürümeye çalışıyordu.Bütün giydiklerini örtecek beyaz bir parke bulmuştu:Asker parkesi...
Donuyordu...
-Hanım,dışardan biraz kar getir!
-Hemen,bey.
-Hay Allah, bu hacetini bile kendisiyle getirmiş.Gerçi bu kış kıyamette nasıl yapsındı.Hem bu üstündekileri sıvasa belki buraya gelemeden donardı.
Yaşıyordu...
Günün hangi vakitleri olduğunu düşünürken namazını kılan adamın üç rekatı ona bir fikir verdi.Uzun süredir buradaydı.Acaba o da burada mıydı?
-Eee.. Anlat bakalım Ömer dedi,namazını bitiren ev sahibi.Nerelerden geliyorsun?Yolculuk için pek uygun bir zaman olmasa gerek.
-Adımı nerden biliyorsunuz?
-Sırtındaki karları temizledik.Boynuna asmışsın,kıymetli eşyalarını.
-Ben...Hatırlamıyorum(!)

1