Gitme diyordu masum gözleri yalvararak bakıyordu yüzüme o an boğazıma birşey düğümlendi konuşamıyordum;
kollarımı açtım doyasıya sarıldım küçük bedenine yanağını yüzüme koymuş usulca bir öpücük kondurmuştu o an kendimi tutamadım gözlerimden yaşlar süzülmeye başladı minik ellerini gözlerime götürdü ağlama ağlama diyordu yarım yarım konuşmasıyla
neden Allah ım gitmek zorundaydım neden bu ayrılık...
Elinden tutup dışarıya götürdüm beraber yürüyorduk yollarda minik eli elimin içinde kaybolmuştu nasılda mutluydu ama gitmek zorunda oluşum içimi yakan o acı
bir çare bir çözüm düşünüyordum fakat çıkmak ne mümkün ardımda minik bir yürek bırakacaktım.
En iyisi sabah uyurken beni görmeden çıkıp gitmek ama biliyorum uyandığında oda oda beni arayacaktı yine boynu bükülecek ve terkedildiğini düşünecekti fakat başka çarem yoktu dayanamazdım ardımdan ağlamasına sesi asla kulaklarımdan çıkmazdı.
-Geceden eşyalarımı hazırladım sonra gidip yanına uzandım uyumak ne mümkün yaşlı gözlerle onu izliyordum bir ara dalmışım.
- Uyandığımda hava aydınlanmıştı ve gitme vakti....!Usulca sokuldum yanına minik bebeğimin o hassas tenine küçük bir öpücük kondurdum.
-Yüreğim çağlayan gibi çağlıyordu her yanımı sızı kaplamıştı.
Bebeğim gitmek zorundayım ama inan her zaman sen kalbimdesin senin sevgin öyle yüce ki asla asla unutamam seni .!bir gün büyüdüğünde belki beni anlarsın.....
"Bebeğim"

Hacer Alioğlu

10.09.2007