pişmanlık

• 13 Eylül 2007 Perşembe 00:00:00

15 yaşında bir genç kız vardı sorumsuz,uyumsuz, duygusuz...
belki de böyle olmasının bir sebebi vardır!belki hayat çok erken aldattı onu,çok erken yalnız bıraktı… çaresiz kaldı ummadığı zamanda…ve bir tatlı söz istedi yürekten,bir güler yüz ve samimiyet istedi …ama olmadı ki savruldu daha hayatı yeni yaşaması gerektiği zamanda…belki de hak etmedi kim bilir…karanlıkların içinde çırpındı durdu ama başaramadı ve karanlığın içinde kayboldu…
intikam duygusu dağladı yüreğini unuttu sevmeyi en önemlisi sevilmeyi….

Ve bir gün ‘seni seviyorum’ dedi biri hiç beklemediği anda…umursamadı güldü geçti…
Ne beklenebilirdi ki başka…?
Yalandı onun için,çünkü yüreği kin ve nefret ile doluyken hissedemezdi o duyguyu…
Ama girdi o yola amacı intikamdı karşısındakinin suçlu veya suçsuz oluşu anlamsızdı …
Fakat hissediyordu kimse ona bu kadar sıcak sevgi dolu bakmamıştı.Yine de inanmak istemiyordu,korkuyordu …

Ama geç kalmıştı tutulmuştu çünkü ilk defa ‘seviyorum’ dedi kendi kendine …
Ne intikamkalmıştı,ne karanlık…
beklediği gibi olmadı yani aldatılmadı yalan söylenmedi ona …
Çok mutluydu deliler gibi aşıktı seviyordu hem de ölümüne…

Sonralarda yine seviyorum diyenlerle karşılaştı ama kimse yürekten,içten söylemiyordu yada o öyle düşünüyordu…

Ama 17 yaşında tekrar seviyorum dedi birisi ve çokta yakınındaydı genç kızın…
Aynı duyguyu yaşadı yani ikinci kez ona yürekten geldi…
Fakat kalbi başkasına aitti
Ama karıştı kafası düşünemez oldu gerçekten yürekten gelmişti ki samimi davrandı çok mutlu bir ilişkisi olmasına rağmen…
Niyeti asla ihanet değildi çünkü hala ilk heyecan vardı kalbinde hala seviyordu ölümüne…

Ama bir türlü kıramıyordu ilişkisinde ki üçüncü kişiyi…ama genç kız üçüncüye hiç olanak vermiyordu buna rağmen kıramıyordu…

Ama yalan söyledi …kısa zamanda duygularını toparladı ve üçüncü kişiye yol gösterdi zaten bir ilişkisi de yoktu sevmiyordu …

İlişkisi zedelenmişti ama iki şeyden çok emindi; hala deliler gibi aşıktı ve karşılık görüyordu
İlişkisini düzene koymak için elinden gelen çabayı sarf ediyordu…
Yoluna girmişti belki her şey ama hissediyordu sevdiğinin içinde kapanmamış bir yara vardı belki de biraz güvensizlikti bu…ve bunu hissettiği için çaresizdi aynı zaman da pişmandı…ama kaybetmeyi göze alamazdı çünkü aşıktı deliler gibi…

Kısa zaman sonra üçüncü kişi geri geldi ve hala sevdiğini söyledi kıza… peki şimdi ne olacak?diye sordu kendine.asla ilişkisinin ikinci kez zarar görmesine izin veremezdi…
Ne yaparsa yapsın üçüncü kişiye kızamıyordu her ne kadar sevgiye dair bir şey hissetmese de… ama sıkılmıştı bu aşk üçgeninden …yalanlarla doluydu her şey… ne yapacağını bilmiyordu ve yanlışların büyüğünü yaptı..!üçüncü kişinin duygularına saygı duydu saflığıyla ve görüştü onunla…yine çok iyi biliyordu amacı asla ihanet değildi…
Neye yarar ki olan olmuştu ve sevdiği öğrendi yediremedi kendine aldatıldığını düşündü ve haklıydı genç kızın sevdiği…

İlişkisi bitti.kız ölmek istedi çok çaresizdi…uçurumun kenarındaydı ve ayağı kaymak üzereydi…ve yine sevdiği tuttu elinden…

Peki şimdi ne olacak?yüreği öyle yaralı ki genç kızın… yapabildiği tek şey ağlamaktı…hiç dinmiyordu gözlerindeki yaş her şey için pişmandı ne kadar geç kalsa da…
Her şeye rağmen sevdiği arıyordu iyi olup olmadığını soruyordu…bu kıza o kadar koydu ki gözlerinde ki yaş daha da arttı susmak bilmedi telefon görüşmesinden sonra…hele ki yüreğindeki pişmanlığı daha da arttı şarkılarla ağladı…şimdi o kadar çaresiz ki yapabileceği hiçbir şey yoktu.bir şans istemeye hakkı da yoktu…

Şimdi çaresizce olacakları bekliyordu …………
Çünkü karar sevdiğinin di ve genç kız bu karara boyun eğmek zorunda…

Beğen