Özlemim Yolum Oldu

• 31 Ağustos 2007 Cuma 00:00:00

Özlemim yolum oldu, cümle cümle, harf harf sana geldim sevgili…

Özlemek sevgiyi besler, derdin. Kocaman bir sevdam oldu bak… Sana sığındığım limanlarda geçmişi yad etmeye geldim… Seni özledim…

Bıraktığın gibi değilim sevgilim. Seni her zamankinden daha çok seviyor küçük yüreğim…

Hatırlar mısın canımın en iç yanı… Ne güzel beklerdim seni… Ne güzel severdin beni… İstesen kendimi verecek kadar çok sevdim... Ama dokunmaya kıyamadın bana koca adam… Riyasız, yalansız, çıkarsız bakan gözlerin için canımı vermek istedim hep… Olmadı… Böyle söylediğimde kızardın bana…

Neden gittin ki o dağlara… Biliyorum küçüktüm daha. Ama aramızda yılların olması önemli değildi benim için. Yüreğim senindi gönlümün gülü… Gözlerinin yeşil ormanında kaybolmaktı tek isteğim. Ne olur beni de alsaydın. Kıyamadın beni götürmeye “bekle” dedin, bekledim.

Göreve çıktığında,o dağlarda korumasız değildin aşkların en güzeli… Dualarım korurdu seni, hiç korkmazdım. Cesurdum. “Bir askerin karısı olacaksın, sana yürekli olmak yakışır, mert bir kadın gibi bekle beni döneceğim” derdin. Sadece dualarım gelirdi sana… Üzgünüm seni korumaya yetmedi dualarım… Aylarca tenin yanardı… Güneşin seni yakan ışınları olsam kıyamazdım tenine sevgilim, hain pusular beklerdi seni, ne cesurdu kocaman yüreğin…

Keşke pusularına siper olabilseydim…

Koskocaman iki yıl geçti bu bekleyişle… Her gün bir yıldı, senden haber alamadığım her an bir asır… Ama sen bilmedin. Her gelişinde gülücüklerimle karşılardım sesini, gözlerinin ormanında özgürce gezinirdim düşlerimizde. Sen koca adamdın ben minik bir yürek…

Bir gün bendeyken sesin, patlamalar olmuştu… Seven yüreğini bende bırakıp, cesur yüreğini ve silahını alıp koşmuştun hemen… Öylece kalmıştım telefonun ucunda… Bağıra bağıra ağlamıştım… Minik yüreğimin duaları seni korumaya yeter miydi?

Sen beni hep cesur bildin. Ama hep korktum be sevgili… Bir kör kurşunun seni benden almasından korktum. Bu korkumu sana hissettirsem gidecektin biliyorum “Melekler ağlar mı hiç meleğim” derdin bana.. Rüzgar olur silerdin göz yaşlarımı… “Hadi minik kız yürekli bir kadın ol” derdin. Ben seni nasıl sevdim ah nasıl büyük sevdim minik yüreğimle…
Dayanamazdım. Günlerce telefona bakar ağlardım. Bir tek iyi haber bir nefes… Hiç alışmadım yokluğuna koca adam… Oraların havası sertti soğuktu hep hasta olurdun ama dimdik dururdu bedenin…

Senden tek bir şey istemiştim be sevgilim. Nefesine iyi bakacaktın hani… Hani benim bir damla gözyaşım için binlercesini vuracaktın… Niye o kör kurşunun hayallerimi çalmasına izin verdin… Neden… Neden… Seni çok sevdim ben…

Şimdi senin yaşındayım işte, minik kız yokluğunun acısıyla büyüdü sevgilim… Gözlerinin özlemiyle dağladı yüreğini… Bir asker karısı olamasam da Cesur yüreğinin sevdasını kazanma onuru yetti bana yıllarca… Gözlerinin yeşilleri seni benden alan o dağlara orman oldu sevgilim. O mis kokunu rüzgar getirir şimdi ormanından…

Cennetten gördün işte meleğim…
O beyaz gelinliğim bile yakışmadı bana… Hep seni aradı gözlerim… Başkasının oldum ama hiç ihanet etmedi sana yüreğim… Senden başka kimseye “sevgilim” demedim sonbahar gözlü yarim… Diyemedim…

Ölmek istedim kaç kez, melek olmak, yanına uçmak… Kızların kazdığı mezarıma giderken, bir duvak giydirsinler son yolculuğumda… Gelin gibi sana geleyim…

Sensiz hayatın hiç tadı olmadı… Minik yüreğim büyüdü ama senin yerin dolmadı… Yokluğuna inat sevdim seni, hiç senin olmasam da her gece seninle sevişti özlemim…

Gittin… Gittin canımın canı…
Yarım bıraktın beni… Yaralı…
Sevgisiz kısır bir yürekle, yarım kaldım…
Yarsız kaldım işte…
Bir ömür boyu sevgisiz…
Sevgilisiz…
Issız…

Sonbahar gözlü rüzgar adam,
Bil ki seni severek öleceğim…

Dilimde hep o şarkı
“Böyle gitme yaban gülüm
Böyle bitme yaban gülüm,
Sevdayı bitirmez ölüm…”

Ayşegül TEZCAN

13/05/2007