ÖTEKİ

• 23 Ağustos 2007 Perşembe 00:00:00

Karanlığın içinden kopup gelen ağır bir gıcırtı sesi odayla birlikte, kulağının içne doldu. Gözlerini, kulağının içinde yankılanan sesin korkunçluğuyla açtı. Heyecandan ayağa fırlamak isteği, üzerini kaplayan siyah bir güçle engellendi. Sanki tembellik üzerini bir kara örtüyle örtmüştü. Kendini zorlayıp, yattığı yataktan kalkmaya çalıştı. Doğrulup, doğrulamadığının farkında değildi, ama başına müthiş bir ağrı saplandı.
Karanlığın içine doğru bakmak o’na her zaman korkutucu gelmişti. Sanki karanlıktan birşey çıkıp gelcekti. Bu sefer hayali gerçek oluyor, karanlık, yerini harekete bırakıyordu. Hayal mi, gerçek mi belli değildi. Karanlıktan esmer tenli bir yüz kafasını uzatınca, diğer odadan içeri sızan ışık çirkin surata vurdu ve korkunç gerçek, istenilmediği halde yine de görüldü. Karanlıktaki hareket artık vücut halini almıştı. Çok kısa boyluydu, üstelik köseydi, sadece çenesinden sarkan uzunca birkaç kıl vardı. Üzerinde, karanlıkla örülmüş bir ceketten başka birşey yoktu.
"Sen" dedi şeytan hırıltılı sesiyle. "Sen bensin, ben senim."
"Hayır" dedi. "Sen benim yalnızca beynimde yarattığım bir yansımasın"
"O halde burada ne yapıyorum?"
"Hasta olduğum için hayal görüyorum, sen yoksun"
"Ben, senin içindeki karşıt fikirlerinden beslendim. O kadar çelişkilisin ki, ayrı düşüncelerinden bir kişi doğdu. O benim ve senden daha güçlüyüm"
"Sen benden güçlü olamazsın, çünkü sen sadece benim kötü fikirlerimden oluşuyorsun. Sen içimden çıkınca, bende salt iyilik kalacak ve hastalığım düzelecek."
"Sen ile ben, biriz. Sen olmadan ben olmam, ben olmadan sen olmazsın"
"Seni kafamdan söküp atacağım. Artık yalnız bir tane fikrim olacak ve ben ona inanacağım"
"Bu imkansız. Çünkü sen delisin. Beynin fikirlerle boğuşa boğuşa patlayacak. Yakında öleceksin."
"Ben ölürsem, sen de ölürsün"
"Hayır, ben başkalarının kafalarında sonsuza dek yaşamaya devam edeceğim" dedi şeytan ve yerine dönerek karanlığa gömüldü.
Ertesi gün aile, eve gelince çocuklarını evde ölü buldular. Odadaki sandalyenin üzerinde duran siyah bir ceketten başka birşey bulamadılar.