KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
- 944 Okunma
- 6 Yorum
- 0 Beğeni
ÖYKÜLER
Öyküler vardır sanal dünyada; yaşamak isteyip de korktuğun. Masalsı eleştirel konuklardan saklanan, yasaklanan, sakıncasal...
Oynarsın; Kelebek kanatlarının zarif renkli çırpınışları gibi, beyne konarsın dolaysız anlamlarınla haklanarak. Kazanılan anlamlara dokunur, uçurumdan aşağıya düşerken bile bilinçli bir rolsel manyaklıkla gülersin; göbeğin katılarak oynaşır, gözlerin boncuk ışığı...
Nereden nereye öyküler!?. Yaşam için kaybetmeye yatan doğurganlığın şuursuz acısı ve parçanın yitirile gelendeki deyyus karanlığı!..
Ya hak edilmeyen öfkenin iyilik tuzakları?.. Yalandan sevişmelerin sisli masasındaki görünmez gül kokusu?!. Yüreği delen, ateş rengi gül! Sisin içinden... Sis bu. Siyahın ibnsi!!! Kara akar, ak bulanır; görünmeyen de gül kokusu!..
Ölümsel ayrılığın korkusu acıya sinmiş kokulu öyküler toplanır; derin, biçemli-biçemsiz. Kadife yüreklerde buğday başağından ses olur... Feryat-figan ağlayıp, toprağa kusan, içinde his bırakan öyküler; kıymeti bilinmeyen, yoğa yazılan, tehdit savuran, bedavaya harcanan-harcatan, tabelalara yanlış yansıyan!..
Korku, korkulanda kazık olur; dolanır çürük ruhların bozuk bağlarında. Toprak çiğe kavuşur, beden ağu olur, gömülür kızıl vicdana; suya hasret deniz olur, pınarlar boyanır kara çarşafın mavisel yeşilliğine de öyküler, "Özlem" olur.
Ya yalandan öykülere ne demeli? Kırk mumluk ampulün şavkı nur olur yalanın pençesinde!..
Öyküler var ya; yazılan, dilde gezen... Yaşanır, ağ olur. Yazarsın-yazdırırsın, yaşarsın-yaşatırsın, dinlersin... Hayatına akar!
Hayatına aktıkça da öykülerin... Oyunlaşır. Oyunun, komedyatik tragedyasında olay olur! Aklanırsın, masum ya da masumane... Saklambaç kalkanın olur.
Önünde uzanan hayat mefhumunda, öykülerle yaşama dalar, sağ olursun. Ölü canlardan alaz olur!.. Ancak öykülerinle ilksiz, sonsuz dağ olursun.
Öyküler, hayatın dikkat edilmesi gereken; akışkan ve genişlemeye müsait gerçek kahramanıdır. Öyle öyküler var ki; yuva yıkar... Ve öylesine mucize algılanır... Yeni hayat sunar...
Oysa; öykülerimizdir bizi, biz yapan.
Gülizar Özlem (GÜRSES) SARAÇOĞLU
NOT: Her hakkı mahfuzdur. Saygılarımla...
YORUMLAR
Toprak çiğe kavuşur, beden ağu olur, gömülür kızıl vicdana; suya hasret deniz olur, pınarlar boyanır kara çarşafın mavisel yeşilliğine de öyküler, "Özlem" olur.
mükemmel yazıyorsunuz
tebrikler...
sevgili dost, cevreki dostlarimdan hep yazmalarin istedim. Hani öykü olsa çok iyi olabilir ama bari günlük yazın, sonra düzenli gunluklere dönüştürün. En son yazdıkça küçük öyküler yol vgöstersin siz derim. Bazıları akıllıca bulur ve yazar. Tavuk suyuna corba isimli oykler yıgınını okumuşsunuzdur. Ya da kısa amerikan öykülerini çok ilginç gelmiştir mutlaka. Ne ilginçtir ki o oykuler birbirine yakın düzeylerde sürdürülen yaşamalrı anlaır ve dersler veririr. Oysa bizim toplumumuzda aynı mahalle içince bile o kadar degişik yaşamalr ve yaşanmışlıklar vardırki resim et resim et bitmez. birde onların yaşamlarına egilsenizneler çıkar neler. Tıpkı bitkilerimiz gibi. Bitki zengini olan hollandada yaşayan bitkiler kitabı 30 sayfalaık küçük bir kitap iken bizim bitkilerimiz 12 ciltlik dev bir ansiklopedi gibi bir kiştap dizisiyle anlatılır. Bzde çiçekte çoktur, öyküde ama yaılmazlarsa kim bilebilir ki.
Güzel konu ve yazına teşekkur ediyorum
..
bize ait, biz kokan, satırında gülüşümüzü, virgülünde ağladığımız akşamı unuttuğumuz, köşesinde dün geceki mavi gözlü çocuğa duyduğumuz özlem izleri, iki noktasında gelecek kaygımız, bir sonraki satırda sınavda alacağımız kötü not,noktasında durup soluklandığımız öyküler bunlar..
küçük ama içimizi dökebildiğimiz, sadece o beyaz kağıtta hep olmak istediğimiz ama bir türlü öyle olamadığımız
aslımızdır o..içerik olarak nefes almayı denediğimiz bir bizi teşkil eden..
..
öykü o yüzden kısa olmalı
çünkü sırada hayat var..
..
gönlünce
..
bize ait, biz kokan, satırında gülüşümüzü, virgülünde ağladığımız akşamı unuttuğumuz, köşesinde dün geceki mavi gözlü çocuğa duyduğumuz özlem izleri, iki noktasında gelecek kaygımız, bir sonraki satırda sınavda alacağımız kötü not,noktasında durup soluklandığımız öyküler bunlar..
küçük ama içimizi dökebildiğimiz, sadece o beyaz kağıtta hep olmak istediğimiz ama bir türlü öyle olamadığımız
aslımızdır o..içerik olarak nefes almayı denediğimiz bir bizi teşkil eden..
..
öykü o yüzden kısa olmalı
çünkü sırada hayat var..
..
gönlünce
