SONSUZA MEKTUP

• 19 Ağustos 2007 Pazar 00:00:00

Gözlerin geçse gözlerimden, tren geçer sanki katar katar, yüreğimden, titrer bütün bedenim. Utancım olursun bir anda, saklayamadığım korkularım. Koklayamadığım (ama kokuların en güzelinin sende gizli olduğunu bildiğim) çiçeğimsin sen. Tutamadığım (ama beyazların en güzelinin sende olduğunu bildiğim) bulutumsun sen.
Işığımsın sen, bir tanemsin.
En büyük hayalimdi; güneşi alıp, akdenizin serin sularında yıkayıp, çiçek diye sana sunmak. Seni güneşe uğurlamak olasılık bile değildi.
Sığındığım ağaç gölgemdin sen.
Kuru üzümlerimi ve mayhoş elmalarımı paylaştığım tek insansın sen. Vazgeçtiğim bütün sevinçlerimin yerine koydum seni. Sen dünyaya düşen en güzel yağmur tanesi kadar berrak ve narinsin. Düşlerimin vazgeçilmez, değişilmez oyuncususun sen. Rüzgârımsın sen, beni alıp uçuran, en güzel diyarlara götüren.
Ellerimsin; farkında bile değilsin ama gözlerimsin. Kaçman kurtulman imkansız. Sen benim için en güzel tuzaksın, gözümü kırpmadan içine atlayabileceğim.
Sen dünyalara bedelsin.
Seni kalbimin en tenha köşesine kazıdım. Kimseler göremeyecek ve sevemeyecek seni, benim biricik aşkım.
Hiç aklıma gelir miydi, gün gelecek tabutuna omuz vereceğim. Çok istediğin duağını tabutuna kendi elimle giydireceğim. Kara toprakları örteceğim üstüne, hiç aklıma gelir miydi, bir tanem. Böyle bırakıp gitmek var mıydı be gülüm. Güneşe gitmek var mıydı böyle ansızın. Güneşi getirmez miydim ayağına isteseydin.
Hangi bulutun üstündeysen şimdi, nereden bakıyorsan o mağrur gözlerinle, nerede çarpıyorsa o minik kalbin, bilki; ben hep seninim. Bundan sonraki bütün yolların açık olsun. Bütün balıklar ve kuşlar yoldaşın olsun. Deniz gözlüm, bütün denizler senin olsun, bana gözyaşlarım yeter.
Uğurlar olsun.

İsmail YALINLAR